Σκληροί αριθμοί: Ο μισός πληθυσμός σφίγγει το ζωνάρι και οι πολιτικοί περί άλλων τυρβάζουν

Όποτε ακούμε πολιτικούς να αναφέρονται στην οικονομία, ακούμε και βομβαρδισμό αριθμών. Συνήθως αφορούν τον ρυθμό ανάπτυξης, τους μισθούς, τον πληθωρισμό και άλλα συναφή. Αναλόγως της κομματικής ταυτότητας, είτε ακούμε να ωραιοποιείται η κατάσταση είτε να απαξιώνεται. Οι μεν επιχειρούν να εμφανίσουν την εικόνα ενός μικρού οικονομικού θαύματος. Οι δε προσπαθούν να μαυρίσουν την πραγματικότητα με αξιοποίηση κάποιων άλλων αριθμών. Όποιο αφήγημα, όμως, και αν παρουσιασθεί ένθεν και ένθεν, η αλήθεια καταγράφεται σε κάποιους άλλους αριθμούς. Εκείνους που δεν φτιασιδώνονται από πολιτικούς αλλά παρουσιάζονται με την ωμή επιστημονικότητα της Στατιστικής Υπηρεσίας.
Πέρα, λοιπόν, από το ύφος μετρ της ωραιοποίησης που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί, με το οποίο η πραγματικότητα για τον μέσο πολίτη αποκρύπτεται τεχνηέντως, τα επίσημα στοιχεία, τα οποία παρουσίασε την περασμένη Δευτέρα η Στατιστική Υπηρεσία, δίνουν την πραγματική εικόνα.
Σύμφωνα με αυτά, στη λεγόμενη «μεσαία εισοδηματική τάξη» ανήκει το 64,6% του πληθυσμού, δηλαδή 620.086 άτομα, με διαθέσιμο εισόδημα από €15.501 έως €41.332 ετησίως. Εκ πρώτης όψεως, οι αριθμοί αυτοί δείχνουν μια καλή έως θετική εικόνα. Μην βιαστείτε να βγάλετε τελικό συμπέρασμα. Μέσα σε αυτό το 64,6%, περιλαμβάνονται 212.768 άτομα –το 22,2% του πληθυσμού– με εισόδημα μεταξύ €15.501 και €20.666 τον χρόνο. Δηλαδή, από 1.291 έως 1.722 ευρώ μηνιαίως μεικτά. Παράλληλα, πρέπει να σημειωθεί ότι τα μισά από τα άτομα αυτά έχουν εξαρτώμενα παιδιά (από 1 έως 3).
Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, στην κατώτερη εισοδηματική τάξη υπάρχουν 267.557 άτομα, στα οποία περιλαμβάνονται 139.930 άτομα που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας. Αν στα 267.557 άτομα τα οποία ζουν με εισοδήματα φτώχειας ή κοντά στο όριο της (δηλαδή, με εισοδήματα κάτω από 15.501 ευρώ το χρόνο) προστεθούν και τα 212.768 άτομα της κατώτερης μεσαίας εισοδηματικής τάξης, τότε ο αριθμός όσων ζουν με εισοδήματα φτώχειας ή κοντά στα όριά της ανέρχεται στον τρομακτικό, για τα πληθυσμιακά δεδομένα της Κύπρου, αριθμό των 480.325 ατόμων. Δηλαδή, σχεδόν ο μισός πληθυσμός.
Όλα αυτά, βεβαίως, σε μια χώρα όπου το κόστος ζωής έχει τα τελευταία χρόνια εκτοξευθεί. Τα ενοίκια έχουν αυξηθεί κατά 30-40% μέσα σε μια πενταετία. Τα βασικά αγαθά ακριβαίνουν με ρυθμούς που εξανεμίζουν κάθε αύξηση μισθού. Ο πληθωρισμός μπορεί στα χαρτιά να φαίνεται «συγκρατημένος», αλλά στην τσέπη του πολίτη καίει σαν φωτιά.
Κοντά σε αυτούς τους τρομακτικούς αριθμούς, υπενθυμίζουμε πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του Δημοσιονομικού Συμβουλίου Μιχάλη Περσιάνη. Εξέφρασε την άποψη ότι τα στοιχεία για τους μισθούς και τον πληθωρισμό δίδουν μια παραπλανητική εικόνα. Εξήγησε ότι οι μέσοι μισθοί αυξάνονται αλλά περίπου το 60% των μισθών παραμένουν στάσιμοι.
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με έκθεση, που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα BestBrokers (την επικαλέστηκε χθες το «Άλμα») με θέμα «Ανισότητα πλούτου», κατά την τελευταία εικοσαετία, παρατηρείται, σε παγκόσμιο επίπεδο, μία δραματική αύξηση στη συγκέντρωση πλούτου. Στην Κύπρο, το μερίδιο του εθνικού πλούτου που κατείχε το 10% των εισοδηματιών, αυξήθηκε από 50,7% το 2000 σε 66,7% το 2023. Αποτέλεσμα τούτου είναι μόνο το 33% του εθνικού πλούτου να ελέγχεται από το υπόλοιπο 90% του πληθυσμού.
Η άλλοτε σταθερή μεσαία τάξη, η ραχοκοκαλιά της κοινωνικής συνοχής και της οικονομικής ανάπτυξης, βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπη με το τέρας της ακρίβειας. Ο εφιάλτης της ανέχειας εμφανίζεται ολοένα και πιο απειλητικός έναντί της. Ως αποτέλεσμα, διαβρώνεται διαρκώς. Σηκώνει βάρη που δεν της αναλογούν, και βλέπει το βιοτικό της επίπεδο να συμπιέζεται μεθοδικά, χρόνο με τον χρόνο.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, οι κατά καιρούς έχοντες την εξουσία αδυνατούν να αφουγκραστούν την κοινωνία. Δείχνουν είτε να μη γνωρίζουν είτε να μη νοιάζονται για το τι σημαίνει να μεγαλώνεις παιδιά με ασθενείς έναντι του κόστους ζωής μισθούς. Να πληρώνεις ενοίκιο, ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα και να σου μένουν ψίχουλα. Να κάνεις δύο και τρεις δουλειές και πάλι να μη τα βγάζεις πέρα.
Η μεσαία τάξη, όπως την ξέραμε, εξασθενεί παρατεταμένα. Μπορεί να εμφανίζεται η μεγαλύτερη καλύπτοντας ποσοστό 64,6% (620.086 άτομα) της κοινωνίας, πλην, όμως, σχεδόν οι μισοί από όσους περιλαμβάνονται σ’ αυτήν βρίσκονται πολύ κοντά στο όριο της φτώχειας. Οι άλλοι μισοί βλέπουν ολοένα και περισσότερο να απομακρύνονται από την κατηγορία των πλουσίων.
Οι πολιτικοί μπορεί να λένε ό,τι θέλουν. Η πραγματικότητα όμως, είναι σκληρή και αδυσώπητη. Αυτή η πραγματικότητα λέει πως μια κοινωνία δεν μετριέται με ποσοστά και αριθμούς, αλλά με το κατά πόσο οι πολίτες της ζουν με αξιοπρέπεια.
Και επειδή βρισκόμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο και μέχρι τον Μάϊο θα σας βομβαρδίζουν με σωρεία αριθμών, κρατήστε την προαναφερθείσα εικόνα, όπως προκύπτει από την αξιόπιστη Στατιστική Υπηρεσία. Για να μην σας παραπλανούν. Αν και, η σκληρή πραγματικότητα την οποία βιώνει ο μισός πληθυσμός δεν επιτρέπει την όποια πλάνη!