Πολιτισμικός μαρασμός της Ευρώπης και εθνική αλλοτρίωση

Επιθυμώ να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τον Πρόεδρο Τραμπ τον οποίο θεωρώ απρόβλεπτο, ασυμβίβαστο με αρχές και αξίες και επιζήμιο για το διεθνές δίκαιο και την έννομη τάξη, ούτε και είμαι οπαδός της πολιτικής του Τραμπισμού, όπως προσφυώς κατάντησε να ονομάζεται.
Εντούτοις, η αναφορά του για την Ευρώπη στο έγγραφο National Security Strategy of the United States of America όπως δημοσιεύτηκε από τον Λευκό Οίκο τον περασμένο Νοέμβριο, θεωρώ πως έχει μεγάλη δόση αλήθειας και ως τέτοιο θα πρέπει να προβληματίσει τόσο τους Ευρωπαίους Αξιωματούχους όσο και ιδιαίτερα εμάς εδώ στην Κύπρο.
Παραθέτω αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα όπως μπόρεσα να το μεταφράσω:
«…Όμως αυτή η οικονομική παρακμή επισκιάζεται από την πραγματική και ακόμη πιο έντονη προοπτική της πολιτισμικής εξάλειψης. Τα μεγαλύτερα ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη περιλαμβάνουν τις δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων υπερεθνικών οργάνων που υπονομεύουν την πολιτική ελευθερία και κυριαρχία, τις μεταναστευτικές πολιτικές που μεταμορφώνουν την ήπειρο και δημιουργούν εντάσεις, τη λογοκρισία της ελευθερίας του λόγου και την καταστολή της πολιτικής αντιπολίτευσης, τα καταρρέοντα ποσοστά γεννήσεων, και την απώλεια των εθνικών ταυτοτήτων και της αυτοπεποίθησης.
Αν οι σημερινές τάσεις συνεχιστούν, η ήπειρος θα είναι αγνώριστη σε 20 χρόνια ή λιγότερο. Ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου προφανές αν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες θα διαθέτουν οικονομίες και ένοπλες δυνάμεις αρκετά ισχυρές ώστε να παραμείνουν αξιόπιστοι σύμμαχοι. Πολλά από αυτά τα έθνη επιλέγουν σήμερα να διπλασιάσουν τον ίδιο δρόμο που ακολουθούν.
Θέλουμε η Ευρώπη να παραμείνει ευρωπαϊκή, να ανακτήσει την πολιτισμική της αυτοπεποίθηση και να εγκαταλείψει την αποτυχημένη εμμονή της με την υπερβολική ρυθμιστική παρέμβαση».
Εδώ, ας μου επιτραπεί να προσθέσω το παρεμφερές απόσπασμα της Ιταλίδας δημοσιογράφου και συγγραφέως Οριάνας Φαλάτσι*. Γράφει τα εξής:
«….Δεν είμαστε ένα χωνευτήρι πολλών και διάφορων ειδών, δεν είμαστε ένα μωσαϊκό από ανομοιομορφίες, συγκολλημένες μονάχα με μια υπηκοότητα. Εννοώ ότι ακριβώς επειδή η πολιτιστική μας ταυτότητα είναι ήδη προσδιορισμένη από τη χιλιόχρονη ιστορία μας, δεν μπορούμε ν’ αντέξουμε ένα κύμα μεταναστών που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ εμάς… Και που δε θέλουν να γίνουν σαν εμάς, να απορροφηθούν από εμάς. Αντίθετα, μάλιστα, θέλουν να μας απορροφήσουν εκείνοι. Θέλουν ν’ αλλάξουν τις αρχές μας, τις αξίες μας, την ταυτότητά μας, τον τρόπο ζωής μας. Και στο μεταξύ, μας αναστατώνουν με την οπισθοδρομική άγνοιά τους, με την οπισθοδρομική μισαλλοδοξία τους, με την οπισθοδρομική θρησκεία τους. Αυτό που εννοώ είναι ότι στον δικό μας πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για μουεζίνηδες και μιναρέδες, για ψευτο-εγκράτειες, για το ταπεινωτικό τσαντόρ, για την εξευτελιστική μπούρκα. Ακόμη κι αν υπήρχε χώρος γι’ αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν θα τους τον παραχωρούσα. Γιατί θα ήταν σαν να έσβηνα την ταυτότητά μας, σαν να εκμηδένιζα τα επιτεύγματά μας. Θα ήταν σαν να έφτυνα κατάμουτρα την ελευθερία την οποία κερδίσαμε, τον πολιτισμό που έχουμε αναπτύξει, την ευημερία που έχουμε αποκτήσει. Θα ήταν σαν να ξεπουλούσα τη χώρα μου, την πατρίδα μου. Κι η χώρα μου, η πατρίδα μου δεν είναι προς πώληση.
*Οριάνα Φαλάτσι (Oriana Fallaci: 1929 – 2006), Ιταλίδα δημοσιογράφος, πολεμική ανταπoκρίτρια και συγγραφέας, από το βιβλίο της «H Οργή και η Περηφάνεια», 2003.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Antonio Costa σχολιάζοντας την έκθεση του Λευκού Οίκου, τη χαρακτήρισε επέμβαση στα εσωτερικά της Ευρώπης.
Θα είναι φρονιμότερο οι – έστω ατυχείς – δηλώσεις της ηγεσίας της Υπερδύναμης να προβληματίσουν τους ηγέτες και τους λαούς της γηραιάς Ηπείρου για να μην καταρρεύσει κάτω από τα ερείπια των ατυχών πολιτικών της. Και ιδιαίτερα εμάς, σ’ αυτή την απόμακρη μικρή γωνία της Ευρωπαϊκής επικράτειας, ας μας συνετίσει και ας μας βοηθήσει να καταλάβουμε το μέγεθος, το εκτόπισμα, τις δυνατότητες, τις προοπτικές και τις προτεραιότητές μας. Γιατί έχουμε υποθηκεύσει τα πάντα στον εύκολο πλουτισμό, την αδιαφορία μας για το μέλλον των επερχόμενων γενεών και έχουμε διολισθήσει σε μια αόριστη και επικίνδυνη κουλτούρα την οποία βαφτίσαμε πολυπολιτισμικότητα-δήθεν!
Επί του προκειμένου είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι ο Βουλευτής του ΔΗΣΥ Δημήτρης Δημητρίου σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Βεργίνα, μάς πρότεινε να εντάξουμε ήτοι να ενσωματώσουμε όλους τους αιτητές ασύλου, τους πολιτικούς πρόσφυγες και τους νόμιμους μετανάστες που ευρίσκονται στην Κύπρο για να …μεγαλώσει το Ελληνικό Έθνος!
Να τους διδάξουμε την ελληνική γλώσσα, να τους κάνουμε κοινωνούς της ελληνικής παιδείας. Αυτό δηλαδή που έκανε και ο Μέγας Αλέξανδρος αλλά με τη διαφορά ότι δεν τους μετέφερε στην τότε Ελληνική επικράτεια αλλά τους διατήρησε στις Πατρίδες τους.
Με αυτές τις μεγαλόστομες διακηρύξεις και τις αιθεροβάμονες πολιτικές το μόνο που με βεβαιότητα θα επιτύχουμε είναι η δική μας αλλοτρίωση και ένταξη μας στο δικό τους πολιτισμό και στις δικές τους κουλτούρες.
Αν δεν έχω ερμηνεύσει ορθά τις δηλώσεις του κ. Δημητρίου θα περιμένουμε τις διευκρινίσεις του καθώς επίσης και την πολιτική του κόμματος του επί του προκειμένου.
Η επί των ημερών μας επιχειρούμενη προσπάθεια εφαρμογής των πολιτικών ένταξης και ενσωμάτωσης των μεταναστών στη χώρα μας και η δημόσια διαβούλευση που προκηρύχθηκε ας μας θέσει όλους προ των ιστορικών ευθυνών μας.
Το Ινστιτούτο Δημογραφικής και Μεταναστευτικής Πολιτικής Κύπρου θα καταθέσει με αίσθημα ευθύνης τις δικές του προτάσεις, παρατηρήσεις και εισηγήσεις οι οποίες είναι προϊόν μιας δεκάχρονης μελέτης και επεξεργασίας. Και ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν.
Επέστη ο χρόνος το Κράτος, ολόκληρη η Πολιτεία, οι θεσμοί της, τα κοινωνικά σύνολα, οι γονείς και οι απλοί πολίτες να πάρουν θέση και να διαμορφώσουν άποψη στο κεφαλαιώδες ερώτημα: Η οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας (εάν αυτό που διερχόμαστε είναι πράγματι οικονομική ανάπτυξη ή μια επίπλαστη και άναρχη αύξηση του Α.Ε.Π.) είναι το μόνο ζητούμενο και η κυρίαρχη επιδίωξή μας ανεξάρτητα και πέραν από την κοινωνική συνοχή, την κοινωνική γαλήνη και το αίσθημα ασφάλειας που οφείλουμε να νοιώθουμε για το παρόν και το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας;
*Πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημογραφικής και Μεταναστευτικής Πολιτικής Κύπρου