The Amyth Store

Το Αmyth Store αποτελεί μια πρόταση που στοχεύει στην προβολή και διάθεση επίλεκτων αντικειμένων τα οποία διακρίνονται για την ποιότητα, την περίτεχνη όψη και τον αξιοσημείωτο συμβολισμό τους.
Πρόθεση του Ομίλου Thanos Hotels, της διεύθυνσης του ξενοδοχείου Amyth και του υπογράφοντος ως επιμελητή, είναι ο χώρος να αποτελεί εικόνα της πολυπολιτισμικής ταυτότητας της πρωτεύουσας και της Κύπρου γενικότερα. Κάθε αντικείμενο που εκτίθεται στο χώρο συμβάλλει σε μια ευρύτερη αφήγηση της ιστορίας του τόπου και στη σήμανση των σχέσεών του με την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου αλλά και με άλλους ξένους πολιτισμούς.
Δημιουργίες εντόπιας παραγωγής αλλά και αντίστοιχες ξένης προέλευσης συνυπάρχουν στο χώρο, καταδεικνύοντας τις υφολογικές συγκλίσεις ή αποκλίσεις ανάμεσα τους. Κεραμικά, κοσμήματα, σκεύη, διακοσμητικά αντικείμενα, βιβλία και χρηστικά αντικείμενα, αποτελούν, μεταξύ άλλων, τις επιλογές που ο χώρος φιλοξενεί, προβάλλει και διαθέτει.
Το εγχείρημα αυτό αποτελεί θα έλεγα νεοσύστατο τμήμα και προέκταση συνάμα της εικαστικής μου πρακτικής και της συλλογιστικής που για χρόνια αναπτύσσω γύρω από το αντικείμενο.
Τα επιλεγμένα αντικείμενα εντούτοις δεν αποτελούν συνιστώσες ενός έργου τέχνης όπως συνήθως συμβαίνει αλλά υπηρετούν καθαρά μια εκθεσιακή συνθήκη της οποίας η βάση εδράζει σε αρχές πολυμορφίας και υφολογικής ποικιλότητας.
Σε μια λογική σημείων και συμβόλων, τα φιλοξενούμενα στο χώρο αντικείμενα ανταποκρίνονται στην ανάγκη να προβάλλονται ως αρεστά και να απαντούν στην ανάγκη του ανήκειν, επικαλούμενα την απόλαυση που η θέαση τους επιτρέπει.
Την ταυτότητά μας την ορίζουν οι άνθρωποι και τα πράγματα που μας περιβάλλουν είτε από περίσταση είτε από επιλογή. Κυρίως από επιλογή. Στέκομαι στο ζήτημα της ταυτότητας για να επισημάνω ότι η ανάγκη και ο θαυμασμός μου για τα αντικείμενα, αποτελούν κυρίαρχο στοιχείο της ταυτότητας μου.
Κάθε αντικείμενο αποτελεί για μένα κάλεσμα σε παρατήρηση, μελέτη και σχολαστική περιγραφή: έτσι εμπεδώνεται το ύφος και ο χαρακτήρας του. Αποτελεί παράλληλα τρόπο ή αφορμή για στοχασμό. Επιλέγω αντικείμενα με κριτήριο την όψη, τη μορφή, τον συμβολισμό τους και λιγότερο την αγοραστική τους αξία. Αυτό το ενδιαφέρον, με την πάροδο του χρόνου, επεκτάθηκε και στην προσωπική μου πρακτική.
Ο Ιταλός ποιητής Σάντρο Πέννα έλεγε ότι “ζεις όταν κάποιο πράγμα το αγαπάς”. Μέσα από τον τόσο καταθετικό σε νόημα στίχο, αντλώ τη σημασία που διαδραματίζει κάθε αντικείμενο που με περιβάλλει. Ζω ανάμεσα σε αντικείμενα με αγάπη και σεβασμό στη φύση και την ιστορία τους αλλά κυρίως με πίστη σε κάθε νέα προοπτική τους. Διερευνώ και διαχειρίζομαι νέες θέσεις τους τόσο στο πλαίσιο του δημιουργικού εγχειρήματος όσο και στην περίπτωση ανάδειξης τους ως αισθητικών κυρίως οντοτήτων όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Amyth Store.
Ο κινεζικής καταγωγής Γάλλος στοχαστής Francois Cheng, σε ένα από τα κείμενά του για τη ζωγραφική επισημαίνει την ανάγκη κάθε ανθρώπου να διευρύνει την ικανότητά του να δεξιώνεται τα πράγματα. Την ορίζει ως “στάση υποδοχής”. Αυτή η στάση υποδοχής δεν είναι άλλο από τη σύλληψη, την αντίληψη του αληθινού, με άλλα λόγια το άνοιγμα στο αληθινό. Πρόκειται αναμφίβολα για μια θέση αρχέγονη. Δεν είναι εύκολο αλλά ούτε ανυπέρβλητα δύσκολο να σταθείς ανοικτός απέναντι σε κάθε Ον ή σε κάθε πράγμα. Η σχέση μου με τα αντικείμενα δεν είναι ευθύγραμμη.
Μεταπτωτική θα έλεγα. Παραμένω εντούτοις ανοικτός στην αλήθεια, μορφολογική ή συλλογιστική, που αυτά έκδηλα αποδεσμεύουν. Αν κάτι μέσα από τα χρόνια έχω αντλήσει κρατώντας μέσα στα χέρια μου αντικείμενα, δεν είναι άλλο από την ικανοποίηση να τα δεξιώνομαι. Προϋπόθεση για τη δεξίωση των πραγμάτων αποτελεί αναμφίβολα ο χρόνος αλλά και ο τόπος. Αυτός ο χώρος εδώ, τον οποίο αποκαλώ εκθετήριο, είναι ταγμένος να δεξιώνεται κατά κάποιο τρόπο τα πράγματα. Είναι ο χώρος συνάντησής μου με αυτό που θα ήθελα να ορίζεται ως αληθινό, στον βαθμό φυσικά που η σκέψη και η πρακτική μου το επιτυγχάνουν. Κάθε αντικείμενο αποτελεί έμπρακτη και ανεξάντλητη δέσμευση μου για συμμετοχή σε ένα οικουμενικό γίγνεσθαι.
Κάθε φορά που επισκέπτομαι αυτό το χώρο, ανακαλύπτω τη δυνητική γοητεία που κάθε αντικείμενο ή κάθε σύνολο αντικειμένων αποδεσμεύει. Απολαμβάνω τη συμπαιγνία και τη συνοχή που οι δεσμοί ανάμεσα τους συνεπάγονται. Απολαμβάνω αυτό το “σύστημα σημείων” όπως εύστοχα ο Μπωντριγιάρ το όριζε. Αυτό το εκθετήριο είναι ένας τόπος διαμονής μιας άλλης τάξης, μιας τάξης μετασχηματισμού της υλικότητας και μιας νέας θεώρησης του αντιληπτού. Τα αντικείμενα όπως θα έλεγε ο Γάλλος στοχαστής, προσχωρούν “στο βασίλειο του σημείου, στο οποίο τίποτα δεν συμβαίνει τόσο απλά, επειδή το σημείο είναι το σβήσιμο του πράγματος”. Τα αντικείμενα με άλλα λόγια, απολύουν την πρωταρχική τους χρήση και απαλλάσσονται της κηδεμονίας του υποκειμένου-χρήστη.
Προτείνονται ως συνιστώσες μιας διαλεκτικής του σιωπηλού και του ευφάνταστου. “Ζούμε λιγότερο κοντά στους άλλους ανθρώπους (…) και περισσότερο κάτω από το βουβό βλέμμα πειθήνιων και καταπληκτικών αντικειμένων …” συμπληρώνει ο Μπωντριγιάρ. Στις μέρες μας, τα αντικείμενα μοιάζουν να υπόκεινται όσο ποτέ σε μια νέα ηθική της έλξης που πρωτίστως καθορίζει την αγοραστική ενόρμηση αλλά παράλληλα συμβάλλει στην εδραίωση μιας φαινομενολογίας της ξενότητας, απαραίτητης σε κάθε δημιουργικό ή άλλο εγχείρημα.
Πηγές
- Σάντρο Πέννα, Τα ποιήματα, μτφρ. Ευριπίδης Γαραντούδης, Gutenberg, Αθήνα, 2020.
- François Cheng, Πέντε στοχασμοί για την ομορφιά, μτφρ. Ε. Παπαδήμα, Μ. Λεοντάρη, Εξάντας, Αθήνα, 2011.
- Ζαν Μπωντριγιάρ, Συνθήματα και Η καταναλωτική κοινωνία, μτφρ. Βασίλης Τομανάς, Νησίδες,
- Θεσσαλονίκη, 2002 και 2000 αντίστοιχα.
- Μαρσέλ Προυστ, Ποιήματα, μτφρ. Ελένη Κόλλια,
- Ηριδανός, Αθήνα, 2008.
Ελεύθερα, 21.12.2025