«Pretty Little Crimes» | Έκθεση της Στέλλας Καπεζάνου στη γκαλερί Edit

Τα θηλυκά πλάσματα της νέας σειράς έργων της εικαστικού αντιστέκονται στη βαρύτητα, λούζονται στο φως των αστεριών, επιπλέουν στο νερό, τρέχουν ματωμένες, γλείφουν τις πληγές τους. Femmes των οποίων τα νύχια γίνονται όπλα, μάγισσες που ονειρεύονται με ορθάνοιχτα τα μάτια, κορίτσια που ξεδιπλώνουν έναν αχαλίνωτο ερωτισμό. Περπατούν με το κεφάλι ψηλά, αφήνουν ίχνη ανεξίτηλα σε κόκκινο του κερασιού, κι αυτό το ίχνος γίνεται ποτάμι, ακόμη κι αν βλέπεις μοναχά τις σταγόνες του. Το στίγμα αυτό κρατά για πάντα, το σημάδι τους σε στοιχειώνει.
Τα πλάσματά της είναι για άλλη μια φορά αλλόκοτα και ακαταμάχητα, όμορφα αλλά σκισμένα, πεισματάρικα ακόμη κι όταν επιλέγουν να παραδοθούν. Και δεν υπάρχει τίποτα σουρεαλιστικό στις σκηνές ή στα όνειρα που τα περιβάλλουν, τίποτα ψεύτικο στις στάσεις τους. Αυτές οι γυναίκες, θεότητες, ιέρειες, βασίλισσες του φυσικού πεδίου, διεκδικήτριες θρόνων που κάποτε τους έκλεψαν, είναι οι μοναδικές πρωταγωνίστριες. Επικαλούνται το δικαίωμά τους στην αποπλάνηση, απαιτούν την ελευθερία τους. Τα πλάσματα της Καπεζάνου δεν εγκαταλείπουν ποτέ. Η ανάσα τους είναι δυνατή, η σάρκα τους ακόμα δυνατότερη.
Η σειρά Pretty Little Crimes αποτελείται από ζωγραφικά και γλυπτικά έργα μικρής κλίμακας αλλά μεγάλης έντασης, όπου η Καπεζάνου εκφράζει ό,τι αλλιώς θα έμενε ανείπωτο: τη γενναιότητα που απαιτείται για να συνεχίσεις να είσαι, να μάχεσαι, να υπάρχεις. Τη γενναιότητα να είσαι γυναίκα.
Η έκθεση συνδέεται με ένα ευρύτερο φεμινιστικό ρεύμα στη σύγχρονη τέχνη, όπου γυναίκες καλλιτέχνιδες επαναδιεκδικούν το σώμα, την αισθητική και την αφήγησή τους με τους δικούς τους όρους. Παρότι πολλά από τα έργα της σειράς κινούνται σε μικρή κλίμακα, φέρουν έντονη συναισθηματική φόρτιση, αποκαλύπτοντας μια δύναμη που μπορεί να είναι ήσυχη ή εκρηκτική, τρυφερή ή αδιάλλακτη, μα πάντοτε αδιαμφισβήτητα παρούσα.
-Κείμενο έκθεσης: Ιωάννα Γερακίδη
Σχετικά με τη Στέλλα Καπεζάνου
Στα ζωγραφικά και γλυπτικά της έργα, η Στέλλα Καπεζάνου εξετάζει τη συναισθηματική αρχιτεκτονική της θηλυκότητας και τους μεταβαλλόμενους χώρους ανάμεσα στη δύναμη και την ευαλωτότητα. Οι πρωταγωνίστριές της, θηλυκά τοποθετημένα ανάμεσα στη στατικότητα και την ένταση, κατοικούν περιβάλλοντα που μοιάζουν ταυτόχρονα οικεία και στυλιζαρισμένα, με βλέμμα σαν να αιφνιδιάστηκαν μέσα σε μια αφήγηση που δεν έχει ακόμη λυθεί. Στα έργα της, συχνά διακοσμημένα ή φορτισμένα με συμβολισμούς, αυτές οι μορφές εμφανίζονται σαν αναρτημένες στιγμές στα κοινωνικά δίκτυα, αντιμέτωπες με τον θεατή μέσα από μια πολυεπίπεδη παρουσία.
Ριζωμένο σε προσωπική μνήμη και ψυχολογική ένταση, το έργο της Καπεζάνου ανοίγει έναν αφηγηματικό χώρο όπου η ταυτότητα γίνεται ταυτόχρονα συναισθηματική και επιτελεστική, κυρίαρχη και αβέβαιη.