Guardian: Η καλύτερη ελπίδα του Κιέβου ίσως δεν είναι στο μέτωπο

Ενόσω αγωνίζεται να αναχαιτίσει τη ρωσική προέλαση, το Κίεβο εξετάζει οικονομικές και πολιτικές λύσεις για να ανατρέψει την κατάσταση
Μια εξαντλημένη – αλλά κάθε άλλο παρά ηττημένη – Ουκρανία κοιτάζει προς το 2026 με λίγες καλές στρατιωτικές επιλογές, παρόλο που έχει συμφωνηθεί ένα κρίσιμης σημασίας δάνειο 90 δισεκατομμυρίων ευρώ από την ΕΕ. Η χρηματοδότηση θα βοηθήσει το Κίεβο να συνεχίσει να αμύνεται με την τρέχουσα ένταση μέχρι τα τέλη του 2027, αλλά δεν θα οδηγήσει σε ριζική αλλαγή των προοπτικών του στο πεδίο της μάχης τονίζει ο Guardian.
- Ο Ζελένσκι πατά γκάζι στις διαπραγματεύσεις
- Αυτό είναι το σχέδιο 20 σημείων για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία
Στην ξηρά, το μοτίβο των τελευταίων δύο ετών θα πρέπει, καταρχάς, να συνεχιστεί. Η Ρωσία έχει την πρωτοβουλία από το 2024, αλλά κερδίζει εδάφη μόνο σταδιακά, κυρίως επειδή ρίχνει συνεχώς ανθρώπους στον «κρεατομηχανή» της πρώτης γραμμής. Κατά τη διάρκεια του 2025, η ρωσική προέλαση ανήλθε σε 176 τετραγωνικά μίλια το μήνα μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, αλλά με εκτιμώμενο κόστος 382.000 νεκρούς και τραυματίες.
Ο Λευκός Οίκος υποστήριξε, στην τελευταία σειρά ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, ότι η Ουκρανία είναι καταδικασμένη να χάσει το υπόλοιπο 22% της επαρχίας Ντόνετσκ, συμπεριλαμβανομένων των πόλεων-φρουρίων Κραματόρσκ και Σλαβιάνσκ. Με τον τρέχοντα ρυθμό ρωσικής προέλασης, αυτό θα διαρκούσε τουλάχιστον ένα χρόνο (και αναμφισβήτητα περισσότερο, δεδομένου του κυρίως αστικού περιβάλλοντος) και άλλους 400.000 ή περισσότερους Ρώσους νεκρούς, ανάπηρους ή τραυματίες – ένα κόστος που το Κίεβο είναι διατεθειμένο να προσπαθήσει να επιβάλει.
Παρ ‘όλα αυτά, εξακολουθούν να υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με τη στρατηγική της Ουκρανίας και την μεσοπρόθεσμη ανθεκτικότητα της πρώτης γραμμής εν μέσω μιας μικρής βελτίωσης στις ρωσικές τακτικές. Τρεις φορές τους τελευταίους έξι μήνες, το μέτωπο της Ουκρανίας έχει υποχωρήσει, ανατολικά της Ντομπροπιλίας στο Ντόνετσκ τον Αύγουστο, βόρεια του Κουπιάνσκ στην επαρχία του Χαρκόβου στα τέλη του καλοκαιριού, στις αρχές του φθινοπώρου και ξανά ανατολικά του Χουλιαΐπολε στη Ζαπορίζια τον Νοέμβριο.
Κάθε φορά οι εξαντλημένοι αμυνόμενοι δεν μπορούσαν να αποτρέψουν την εισροή Ρώσων διεισδυτών, οι οποίοι προσπερνούσαν την άμυνα των ουκρανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε μικρές ομάδες. Στο Κουπιάνσκ, οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν για τις επιθέσεις τους υπόγειους αγωγούς φυσικού αερίου. Ωστόσο, η εισβολή της Ντομπροπιλίας καταπνίγηκε μετά από δύο μήνες. Στο Κουπιάνσκ, οι αγωγοί κόπηκαν ή οι έξοδοί τους φαίνεται να κόπηκαν και τον Δεκέμβριο, οι Ρώσοι απωθήθηκαν.
Στο μεταξύ, οι απώλειες στην επαρχία Ζαπορίζια δεν ήταν δραματικές (περίπου 6 μίλια), αν και υπενθύμιζαν ότι η άμυνα της Ουκρανίας με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε πρώτο ρόλο – ικανή εύκολα να προκαλέσει απώλειες έως και 10 μίλια πίσω από την πρώτη γραμμή – δεν μπορεί να αντισταθμίσει το γεγονός ότι ο αριθμός του πεζικού στην πρώτη γραμμή είναι περιορισμένος ή τα στρατεύματα είναι κουρασμένα. Ανατολικά του Χουλιαΐπολε, η 109η Ταξιαρχία κρατούσε την περιοχή για τρία χρόνια.
Ο οικονομολόγος Τζάνις Κλούγκε εκτιμά ότι η Ρωσία εξακολουθεί να στρατολογεί περίπου 30.000 στρατιώτες το μήνα, αρκετούς για να αναπληρώσουν τις τρέχουσες απώλειες, αλλά όχι προφανώς αρκετούς για να ανατρέψουν την κατάσταση αποφασιστικά.
Ο ρυθμός στρατολόγησης της Ουκρανίας είναι χαμηλότερος – ένας ισχυρισμός για 27.000 το μήνα υποβαθμίζεται από άλλες αναφορές που υποδηλώνουν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι το ένα τρίτο αυτού. Αλλά το ποσοστό θυμάτων της χώρας είναι πιθανό να είναι ακόμη μικρότερο. Θα μπορούσε να είναι 10.000 το μήνα, αν βασιστούμε σε μια αναφορά του Βολοντίμιρ Ζελένσκι τον Αύγουστο, με πολύ περισσότερους τραυματίες από νεκρούς.
Παρ ‘όλα αυτά, ορισμένοι Ουκρανοί ανησυχούν ότι η έντονη χρήση αντεπιθέσεων από το Κίεβο τα τελευταία δύο χρόνια, πρώτα στην περιοχή Κουρσκ της Ρωσίας τον Αύγουστο του 2024, και στη συνέχεια για την άμβλυνση της ρωσικής προόδου μέσα και γύρω από την ακόμη διαφιλονικούμενη πόλη Ποκρόβσκ, χρησιμοποιώντας μια ειδική ομάδα μονάδων εφόδου, έχει δημιουργήσει μια στρατηγική αδυναμία. Η εισβολή στο Κουρσκ, ενώ ανέβασε για λίγο το ηθικό των Ουκρανών, δεν πέτυχε πολλά μεσοπρόθεσμα, εκτός από το να επιβραδύνει τις ρωσικές προελάσεις αλλού.
Οι επικριτές λένε ότι τα λεγόμενα συντάγματα Syrskyi, που πήραν το όνομά τους από τον αρχιστράτηγο Ολεξάντερ Σίρσκι, επειδή βρίσκονται υπό την άμεση ευθύνη του, έχουν υποστεί βαριές απώλειες σε σημείο που δεν έχουν απομείνει επαρκή διαθέσιμα ουκρανικά αποθέματα, επαρκή ίσα-ίσα για την αντιμετώπιση κρίσεων στην πρώτη γραμμή. Μετά το Κουρσκ, η Ουκρανία φαίνεται να μην έχει την ικανότητα να αιφνιδιάσει στην ξηρά.
Ο Μπόχνταν Κρότεβιτς, πρώην αρχηγός του επιτελείου στην ταξιαρχία Αζόφ της Ουκρανίας και ένας από τους πιο γνωστούς βετεράνους πολέμου της χώρας, είναι ένας από τους λίγους δημόσιους επικριτές. «Η Ουκρανία πρέπει να μεταβεί σε μια λειτουργία δυναμικής άμυνας για τουλάχιστον έξι μήνες. Η προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η δημιουργία εφεδρειών». Με αυτή τη σκέψη, το διπλωματικό καθήκον του προέδρου είναι απλώς να κερδίσει χρόνο για να επιτρέψει την ανάκαμψη, αν και οι απώλειες εδαφών δεν βοηθούν την πολιτική αφήγηση της Ουκρανίας.
Το ουσιαστικό αδιέξοδο στην ξηρά έχει οδηγήσει σε μια εναλλακτική προσπάθεια νίκης με οικονομικά μέσα. Παρότι η Ρωσία έχει εντείνει τους βομβαρδισμούς των ενεργειακών υποδομών της Ουκρανίας και οι κάτοικοι των πόλεων της χώρας υφίστανται διακοπές ρεύματος, το Κίεβο εξακολουθεί να είναι σε θέση να παρέχει ρεύμα στο μέτωπο, με τις άμυνές του να μην έχουν προφανώς επηρεαστεί. Και παρά την τακτικότητα των ρωσικών επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους, το ηθικό των πολιτών φαίνεται να μην έχει επηρεαστεί σημαντικά.
Σε αντίποινα, η Ουκρανία έχει βομβαρδίσει αρκετά ρωσικά διυλιστήρια πετρελαίου (αν και άλλα παραμένουν εκτός εμβέλειας) και έχει στοχεύσει τον σκιώδη στόλο των δεξαμενόπλοιων της Μόσχας σε ολοένα και πιο τολμηρές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, οι οποίες ελπίζει ότι θα αυξήσουν σημαντικά το κόστος όσον αφορά την ασφάλιση, τις δαπανηρές καθυστερήσεις και τα πλοία που δεν τολμούν να ταξιδέψουν. Τα έσοδα από τον φόρο πετρελαίου αποτελούν τη σημαντικότερη πηγή εισοδήματος για το Κρεμλίνο, και μειώθηκαν κατά 34% τον Νοέμβριο.
Μια ελπίδα για το Κίεβο είναι ότι η Ρωσία θα καταρρεύσει με κάποιο τρόπο τα επόμενα δύο χρόνια, αν και υπάρχουν λίγα άμεσα σημάδια αντίστασης εντός της χώρας μετά την αποτυχία της πορείας του Γεβγκένι Πριγκοζίν προς τη Μόσχα. Η οικονομία της Ρωσίας εξακολουθεί να αναπτύσσεται, αν και όχι τόσο γρήγορα όσο ήταν, με πρόβλεψη για ποσοστό 0,6% για το 2025, σύμφωνα με το ΔΝΤ.
Στο πολιτικό μέτωπο τα γεγονότα μπορεί να εξελιχθούν ταχύτερα, ειδικά εντός του Λευκού Οίκου, ανάλογα με το πώς θα αντιδράσει ο Ντόναλντ Τραμπ μετά τις αποτυχημένες προσπάθειές του μέχρι στιγμής να επιφέρει κατάπαυση του πυρός. Παραμένει ο κίνδυνος ένας θυμωμένος πρόεδρος των ΗΠΑ να μειώσει τις πληροφορίες που παρέχει στο Κίεβο εάν ο Ζελένσκι συνεχίσει να αρνείται να παραχωρήσει εδάφη, αν και θα ήταν πραγματική έκπληξη εάν οι ΗΠΑ σταματούσαν να πωλούν όπλα στην Ουκρανία. Υπάρχει επίσης η ελπίδα, ίσως, ότι η φιλορωσική τάση του Τραμπ θα υπονομευόταν από τα κακά αποτελέσματα των Ρεπουμπλικανών στις ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ.
Η πιο ρεαλιστική προοπτική της Ουκρανίας είναι να προσπαθήσει να κρατήσει τη Ρωσία, στη χειρότερη περίπτωση, στο σημερινό, ουσιαστικά, αδιέξοδο με την ελπίδα ότι τελικά θα προκύψει κάτι. Το πρόβλημα του Κιέβου, ωστόσο, είναι ότι όσο ο Βλαντιμίρ Πούτιν πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει κάτι από τις διαπραγματεύσεις με τον Τραμπ, δεν βρίσκεται υπό άμεση πίεση να σταματήσει τις μάχες.
Πηγή: skai.gr