Όταν σωπαίνουν οι δημοσιογράφοι…

Του
Κωνσταντίνου Ζαχαρίου
Η Ένωση Συντακτών Κύπρου έδωσε στη δημοσιότητα επιστολή προς τον Σύνδεσμο Εκδοτών, αποτυπώνοντας τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η δημοσιογραφία στη χώρα μας. Πρόκειται για έναν τομέα με κομβικό ρόλο στην ενημέρωση των πολιτών και τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Πέρα από τα άμεσα ζητήματα, η επιστολή αναδεικνύει και τις ευθύνες της Πολιτείας για την εργασιακή ανασφάλεια που βιώνουν καθημερινά οι δημοσιογράφοι.
Η ΕΣΚ επισημαίνει το «αυξανόμενο φαινόμενο εγκατάλειψης του επαγγέλματος» από νεότερους και παλαιότερους λειτουργούς του Τύπου, που στρέφονται σε άλλους, πιο προσοδοφόρους κλάδους. Η εξέλιξη αυτή πλήττει την ποιότητα και την αξιοπιστία της ενημέρωσης. Όταν χαμηλοί μισθοί, εξαντλητικά ωράρια και εργασιακή αβεβαιότητα οδηγούν εκτός επαγγέλματος, η δημοκρατία αποδυναμώνεται.
Η ΕΣΚ καλεί τον Σύνδεσμο Εκδοτών να συνεργαστεί για συνθήκες σταθερής μισθολογικής και διοικητικής ανέλιξης, καθώς και επιμόρφωσης μέσω διεθνών και ακαδημαϊκών συνεργασιών. Πρόκειται για απαραίτητο πρώτο βήμα για τη θωράκιση του επαγγέλματος.
Ωστόσο, οι ευθύνες δεν σταματούν στους εκδότες. Η κυβέρνηση έχει καίριο ρόλο στη διασφάλιση της ελευθερίας του λόγου και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με την έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, το 2012 –επί διακυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια– η Κύπρος βρισκόταν στη 16η θέση στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου. Στα χρόνια της διακυβέρνησης Αναστασιάδη και ΔΗΣΥ, η χώρα διολίσθησε στην 65η θέση (2022), ενώ σήμερα, επί προεδρίας Νίκου Χριστοδουλίδη, έπεσε ακόμη χαμηλότερα, στην 77η θέση –καταγράφοντας τη χειρότερη επίδοση στην ιστορία της. Και η κατρακύλα αυτή δεν είναι τυχαία.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Κύπρος παραμένει η μοναδική χώρα στην ΕΕ όπου η κυβέρνηση εκδίδει δημοσιογραφικές ταυτότητες, συντηρώντας μια πρακτική που παραπέμπει στην αποικιοκρατία και επιτρέπει έμμεσο πολιτικό έλεγχο των μέσων. Επίσης, η νομοθεσία περί λιβέλου είναι απαρχαιωμένη και συχνά εργαλειοποιείται, οδηγώντας σε αυτολογοκρισία, ενώ και η νομοθεσία περί Τύπου παραμένει παρωχημένη. Επιπρόσθετα, τα ΜΜΕ λειτουργούν υποστελεχωμένα και βασικά εργασιακά δικαιώματα παραβιάζονται.
Τα δεδομένα είναι γνωστά εδώ και χρόνια σε όλους τους αρμόδιους, ωστόσο καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν έχει προχωρήσει. Αντίθετα, η κατάσταση επιδεινώνεται, με καθηλωμένους μισθούς και αυξημένη εργασιακή ανασφάλεια.
Όσο η Πολιτεία συνεχίζει να κλείνει τα μάτια, η δημοκρατία θα εξακολουθήσει να πληρώνει το τίμημα.