Φτώχεια από το νηπιαγωγείο μέχρι τη σύνταξη

Η μελέτη αναλύει τα δεδομένα και ανά ηλικιακή ομάδα, χωρίζοντας τον πληθυσμό σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: τα παιδιά (0–17 ετών), τους ενήλικες σε παραγωγική ηλικία (18–64 ετών) και τα άτομα της τρίτης ηλικίας (65 ετών και άνω).
Στην Κύπρο, η παιδική φτώχεια είναι ιδιαίτερα βαθιά, καθώς τα φτωχά παιδιά απέχουν κατά 22,7% από το όριο φτώχειας. Η ενσωμάτωση της παραμέτρου της καθαρής περιουσίας δεν βελτιώνει την εικόνα· αντιθέτως, το ποσοστό αυξάνεται στο 23,8%. Αυτό δείχνει ότι τα νοικοκυριά με παιδιά διαθέτουν πολύ μικρό ή μηδενικό πλούτο και, συνεπώς, δεν έχουν κανένα «μαξιλάρι» ασφαλείας απέναντι σε οικονομικούς κραδασμούς.
Ακόμη πιο δύσκολη είναι η εικόνα για την ομάδα 18–64 ετών. Το χάσμα φτώχειας ξεκινά από το 24,7% με βάση το εισοδηματικό κριτήριο και αυξάνεται στο 25,1% όταν προστεθεί και το περιουσιακό κριτήριο. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί εργαζόμενοι με χαμηλά εισοδήματα, αλλά και άνεργοι, είτε δεν διαθέτουν καθόλου περιουσία είτε, ακόμη χειρότερα, έχουν σημαντικά χρέη. Ως αποτέλεσμα, η φτώχεια τους βαθαίνει περαιτέρω όταν ληφθεί υπόψιν η καθαρή τους περιουσία.
Στην ομάδα των 65 ετών και άνω, το χάσμα φτώχειας ξεκινά από το 14,7% και αυξάνεται στο 15,8% όταν συνυπολογιστεί η καθαρή περιουσία. Σημειώνεται ότι σε πολλές χώρες της ΕΕ, η περιουσία –κυρίως η κατοικία– λειτουργεί ως παράγοντας που βελτιώνει τη θέση των ηλικιωμένων. Στην Κύπρο, όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Το φαινόμενο φαίνεται να συνδέεται με το γεγονός ότι πολλοί ηλικιωμένοι έχουν περιορισμένη χρηματοοικονομική περιουσία και, ταυτόχρονα, χαμηλές συντάξεις, γεγονός που επιδεινώνει την οικονομική τους κατάσταση.
Τα στοιχεία συνολικά δείχνουν ότι η φτώχεια στην Κύπρο δεν είναι επιφανειακή, αλλά δομική. Αυτό σημαίνει ότι, όταν προκύπτει κρίση –για παράδειγμα λόγω ακρίβειας ή αύξησης της ανεργίας– χιλιάδες νοικοκυριά κινδυνεύουν να βρεθούν πολύ γρήγορα σε βαθιά φτώχεια, χωρίς ουσιαστικά μέσα προστασίας.