Υπάρχει τελικά πλανητάρχης ή πολυπολικός κόσμος;

Επειδή αναφέρεται συχνά η λέξη πλανητάρχης, που ετυμολογικά ερμηνεύεται αυτός που άρχει, δηλαδή που διοικεί τον πλανήτη γη, θα προσπαθήσουμε να τον εντοπίσουμε με συλλογισμούς και όχι με γενικότητες.
Στην προσπάθεια μας αυτή κρίνεται σκόπιμο να επιστρέψουμε στον 20ο αιώνα και συγκεκριμένα στις 16 Αυγούστου 1917, όπου ιδρύεται το Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (Μπολσεβίκοι) και στις 8 Μαρτίου 1918 το Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα, με τη γέννηση της ιδεολογίας του Κομμουνισμού από την Ανατολή, με απώτερο σκοπό να εξαπλωθεί στον υπόλοιπο πλανήτη.
Στον αντίθετο προσανατολισμό στη Δύση σε αντιπαράθεση του Κομμουνισμού δημιουργείται ο Καπιταλισμός με διαφορετική ιδεολογία, αλλά με τον ίδιο σκοπό, να επικρατήσει σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη.
Το 1991, μετά την πτώση του Κομμουνισμού, είχαμε επιτέλους πλανητάρχη το έθνος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, που επικράτησε ως κοσμοθεωρία και ήταν κυρίαρχο μέχρι το τέλος του 2000, για το οποίο εκφραζόταν και το PAX AMERICANA, δηλαδή για όλα, τα πάντα είναι η Αμερική.
Συνεχίζοντας στον 21ο αιώνα και στις αρχές του συγκεκριμένα, σημειώνονται ιστορικά γεγονότα, τα οποία άλλαξαν τη ροή της ιστορίας της ανθρωπότητας. Την 11η Σεπτεμβρίου 2001, με την επίθεση στους δίδυμους πύργους στις ΗΠΑ, γεννιέται μια νέα απειλή, η τρομοκρατία. Αναρωτηθήκατε ποτέ ότι μετά την πτώση του Κομμουνισμού, έπρεπε να γεννηθεί μια νέα απειλή, ώστε αυτός που θα θέλει την τέλεια επικράτηση του στον πλανήτη, να τη χρησιμοποιεί ως αιτιολογία, για να κυριαρχήσει-επεμβαίνει σε όλα τα πλάτη και μήκη του.
Πιστεύω ότι αυτή η απειλή λειτουργεί ως ένας παραπλανητικός μανδύας, ο οποίος χρησιμοποιείται με πολεμική στρατηγική, ώστε να δρα ο πλανητάρχης και το κυρίαρχο έθνος σε όλο τον πλανήτη. Γι’ αυτό τον σκοπό γεννήθηκε και η απειλή της τρομοκρατίας.
Ας κάνουμε τώρα μια χρονική περιδιάβαση των πολέμων που ακολούθησαν στον 21ο αιώνα μέχρι σήμερα. Μετά το 2001 οι ΗΠΑ επιτίθενται στο Αφγανιστάν, για εξάλειψη του αρχιτρομοκράτη Μπιν Λάντεν. Στη συνέχεια μεταφέρεται ο πόλεμος στο Ιράκ, με τα δήθεν πυρηνικά του Σαντάμ Χουσεΐν και παράλληλα ενεργοποιούν εκεί το Ισλαμικό στοιχείο. Ακολουθεί η Λιβύη με την πτώση του Καντάφι και οι Ισλαμιστές ενώνονται όλοι μαζί και οδηγούνται έντεχνα προς την Συρία, για την πτώση του Άσσαντ, με κύριο σκοπό όμως την απομάκρυνση της Ρωσίας από αυτήν. Αυτός ήταν ο αντικειμενικός σκοπός (ΑΝΣΚ) των Δυτικών, να απομακρύνουν τη Ρωσία από τη Συρία και κατ’ επέκταση από τη Μεσόγειο.
Παρατηρούμε ότι σχεδόν 25 χρόνια πολέμων, με απώτερο ΑΝΣΚ την κυριαρχία των δυτικών δυνάμεων επί των ανατολικών και αντίστροφα, η αντιπαράθεση συνεχίζεται αμείωτη. Και συνεχίζεται αμείωτη, διότι μόλις τελείωσε ο πόλεμος στην Συρία, αρχίζει καθόλου τυχαία, αλλά προγραμματισμένα, ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, αφού οι δυτικοί παρά τα συμφωνηθέντα με τη Ρωσία, να μη συμπεριληφθούν μετά την πτώση του Κομμουνισμού πρώην ανατολικές χώρες στο ΝΑΤΟ, οι δυτικοί (ΗΠΑ) έκαναν ακριβώς το αντίθετο, τις συμπεριέλαβαν όλες εκτός από την Ουκρανία, η οποία ήταν και η αιτία πολέμου που επικαλέστηκε η Ρωσία. Οι πόλεμοι μεταξύ Ισραήλ-Χαμάς και Ισραήλ-Ιράν θεωρούνται τοπικοί και δεν εμπίπτουν στην κοσμοθεωρία του πλανητάρχη.
Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια δύο άλλα μεγάλα έθνη, η Κίνα και η Ινδία, που αποτελούν σχεδόν τον μισό πληθυσμό του πλανήτη, έγιναν και αυτές υπερδυνάμεις με τεράστιες τεχνολογικές αναβαθμίσεις σε όλα τα επίπεδα. Έγιναν πυρηνικές δυνάμεις και παράλληλα διαστημικές, αφού πραγματοποιούν διαστημικά ταξίδια και δεν έχουν να ζηλέψουν σχεδόν σε τίποτα από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Αξιοσημείωτο που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα είναι ότι έγιναν και οικονομικοί κολοσσοί, ειδικά η Κίνα που βρίσκεται σε ένα μεγάλο οικονομικό πόλεμο με τις ΗΠΑ.
Τελικά τι λέτε έχουμε πλανητάρχη; Η απάντηση είναι όχι. Στον 21ο αιώνα έχουμε ένα πολυπολικό κόσμο με κυρίαρχα έθνη ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Ινδία, ένωση κρατών π.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση, τις επιδιωκόμενες ενωμένες Τουρκικές δημοκρατίες, με κυρίαρχο στοιχείο τον Ισλαμισμό, οικονομικές ενώσεις κρατών, BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική) και G7 (Αμερική, Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Καναδάς). Τα κυρίαρχα έθνη, η ένωση κρατών και η δημιουργία μεγάλων οικονομικών οργανισμών επιδιώκουν και οργανώνουν τις δικές τους σφαίρες επιρροής, ώστε να μπορέσουν να διατηρηθούν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Καταληκτικά εκτιμώ από τα προαναφερθέντα ότι δεν είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, γιατί αυτό μπορούσε να ειπωθεί προς το τέλος του 20ου αιώνα όπως αναφερθήκαμε. Στον 21ο αιώνα στη σωστή πλευρά της ιστορίας είναι οι ηγέτες που κατανοούν το νέο πολυπολικό κόσμο και όποιος ηγέτης δεν κατανοεί τα νέα δεδομένα, είναι εκτός των γεωπολιτικών και στρατηγικών στόχων του κράτους του.
Η εξέλιξη αυτή της πολυπολικότητας είναι σίγουρα καλύτερη από τον διπολισμό του περασμένου αιώνα, γιατί δημιουργούνται αρκετές τάσεις ισορροπίας της ανακατανομής ισχύος του πλανήτη, από περισσότερες υπερδυνάμεις σε αντίθεση με τον αιώνα του ψυχρού πολέμου μεταξύ Ανατολής-Δύσης.
*Ταξχος (Π.Α.) ε.α.