Τριμερής: Η τουρκική αντιπολίτευση «βλέπει» διπλωματική αδυναμία της Άγκυρας

Η στρατιωτική σύμπραξη Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου στον αντιπολιτευόμενο Τύπο και στους κόλπους της τουρκικής αντιπολίτευσης, το βάρος πέφτει λιγότερο στο γεγονός αυτό καθαυτό και περισσότερο στο πολιτικό και στρατηγικό μήνυμα που εκπέμπει προς την Άγκυρα: απομόνωση, περικύκλωση και ανάγκη αναπροσαρμογής.
Τζουμχουριέτ: «Κίνδυνος για τη σταθερότητα και ανάγκη ενίσχυσης της πολεμικής αεροπορίας»
Με τίτλο «Αντίδραση από το CHP και το IYI: “Η τουρκική πολεμική αεροπορία πρέπει να ενισχυθεί, η διπλωματική απομόνωση πρέπει να αποτραπεί”», η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Τζουμχουριέτ φιλοξενεί ρεπορτάζ, στο οποίο αποτυπώνεται η κριτική της αντιπολίτευσης απέναντι στη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας–Ισραήλ–Κύπρου.
Αφορμή αποτελεί η ανακοίνωση των Ισραηλινών Δυνάμεων Άμυνας ότι το Ισραήλ, η Ελλάδα και η «Ε/Κ Διοίκηση της Νότιας Κύπρου» υπέγραψαν συμφωνία στον στρατιωτικό τομέα, η οποία, σύμφωνα με το Τελ Αβίβ, θα «ενισχύσει τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο».
Στον αντίποδα, ο αντιπρόεδρος του CHP, αρμόδιος για θέματα εθνικής άμυνας, Γιανκί Μπαγτζίογλου, υιοθετεί σαφώς πιο ανήσυχο τόνο, τονίζοντας ότι «η συμφωνία θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα. Οι δυνατότητες της πολεμικής μας αεροπορίας πρέπει να ενισχυθούν».
Ο Μπαγτζίογλου υποστηρίζει ότι «η ταχεία ανάπτυξη της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ της ΕΔΝΚ και της Ελλάδας με το Ισραήλ, μέρος της οποίας είναι αντίθετη με το διεθνές δίκαιο, θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την ασφάλεια και τη σταθερότητα της Τουρκίας, αλλά και της περιοχής». Στο ίδιο πλαίσιο, υπενθυμίζει ότι το σύστημα αεράμυνας Barak, που παραχωρήθηκε από το Ισραήλ στην Κύπρο, «παρέχει στο Ισραήλ ευκαιρίες και δυνατότητες συλλογής πληροφοριών και έγκαιρης προειδοποίησης που καλύπτουν ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο».
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στο ελληνικό αμυντικό πρόγραμμα «Ασπίδα του Αχιλλέα», μέσω του οποίου η Ελλάδα, όπως σημειώνει, «θα αποκτήσει συστήματα όπλων αεράμυνας και ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης από το Ισραήλ για να εξοπλίσει τα νησιά του Αιγαίου». Κατά τον Μπαγτζίογλου, η εξέλιξη αυτή «απειλεί άμεσα τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» και «καθιστά το Ισραήλ παράγοντα στο Αιγαίο, μετά την Ανατολική Μεσόγειο». Όπως υπογραμμίζει, «θα είναι δυνατό να παρακολουθούνται οι δραστηριότητές μας στο Αιγαίο με τα σύγχρονα ραντάρ του συστήματος και να μεταφέρονται στο Ισραήλ από περίοδο ειρήνης και περαιτέρω».
Ο αντιπρόεδρος του CHP χαρακτηρίζει τις κινήσεις εξοπλισμού στην Κύπρο και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ως αντίθετες προς τις Συνθήκες του Λονδίνου, της Λωζάνης και των Παρισίων και καταλήγει ότι, πέρα από τις διπλωματικές πρωτοβουλίες, «είναι επιτακτική ανάγκη η Τουρκία να ενισχύσει επειγόντως τις δυνατότητες και τις ικανότητες της πολεμικής αεροπορίας μας, ιδίως για την πρόληψη και την αποτροπή αυτών και παρόμοιων πιθανών απειλών».
Τζουμχουριέτ: «Μήνυμα περικύκλωσης και διπλωματική αδράνεια»
Στο ίδιο δημοσίευμα, η εφημερίδα φιλοξενεί και τις τοποθετήσεις του Ραφέτ Κιλίτς, επικεφαλής συμβούλου εθνικής ασφάλειας του κόμματος IYI, ο οποίος ερμηνεύει τη συμφωνία περισσότερο ως πολιτικό και διπλωματικό μήνυμα παρά ως άμεση στρατιωτική απειλή.
Όπως σημειώνει, «αυτή η συμφωνία είναι μια εκδήλωση της δυσφορίας που προκαλεί η επιδίωξη της Τουρκίας να διεκδικήσει τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της στην Ανατολική Μεσόγειο». Παράλληλα, σπεύδει να υποβαθμίσει τη στρατιωτική της διάσταση, τονίζοντας ότι «δεν μπορεί να αποτελέσει στρατιωτική απειλή για εμάς. Η Τουρκία έχει δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες στην Κύπρο».
Ωστόσο, κατά τον Κιλίτς, το ουσιαστικό μήνυμα της συμφωνίας είναι διαφορετικό: «Αυτό είναι ένα μήνυμα, για να απομονώσουν την Τουρκία, να δημιουργήσουν ένα μπλοκ ενάντια στα δικαιώματα επί υδρογονανθράκων της ΤΔΒΚ και, κατά συνέπεια, της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο». Χαρακτηρίζει μάλιστα τη συνεργασία ως «περικύκλωση της Τουρκίας», προσθέτοντας ότι «οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από τη συμμαχία του Ισραήλ, της Ελλάδας και της ΕΔΝΚ» και ότι «είναι σαφές ότι η Τουρκία είναι ο στόχος τους. Πρόκειται για μια εχθρική στάση».
Απαντώντας στο ερώτημα για το πώς θα έπρεπε να αντιδράσει η Άγκυρα, ο σύμβουλος του IYI επιμένει στη διπλωματική διάσταση: «Πρέπει να δοθεί μια πολύ ισχυρή απάντηση σε αυτήν την εχθρική στάση με διπλωματική γλώσσα και πρέπει να ενταθούν οι διπλωματικές προσπάθειες για την αποτροπή αυτής της στάσης». Παράλληλα, ασκεί έμμεση κριτική στην κυβερνητική πολιτική, σημειώνοντας ότι «η Τουρκία πρέπει να χρησιμοποιήσει τη δύναμή της ως δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη του ΝΑΤΟ για να μετατοπίσει τις διπλωματικές και πολιτικές σχέσεις της με τους συμμάχους της σε κατάλληλη βάση», προσθέτοντας πως «αυτή η δύναμη, ειδικά τα τελευταία χρόνια, δεν έχει χρησιμοποιηθεί διπλωματικά όπως θα έπρεπε».
Συνολικά, μέσα από τις σελίδες της Τζουμχουριέτ, η τουρκική αντιπολίτευση δεν περιορίζεται στην καταγγελία της τριμερούς συνεργασίας Ελλάδας–Ισραήλ–Κύπρου, αλλά τη χρησιμοποιεί ως καθρέφτη για να αναδείξει δύο ελλείμματα: αφενός την ανάγκη στρατιωτικής εγρήγορσης, ιδίως στον αεροπορικό τομέα, και αφετέρου –και ίσως κυρίως– το κενό μιας πιο αποτελεσματικής, ενεργητικής διπλωματίας που, κατά την άποψή της, θα μπορούσε να είχε αποτρέψει τη διαμόρφωση τέτοιων περιφερειακών συμμαχιών εις βάρος της Άγκυρας.