Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων

Πρόσφατα παρακολούθησα στον κινηματογράφο το έργο «Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων». Όπως διαφημίζεται πρόκειται για μια παραγωγή που αναβιώνει τον κλασικό μύθο του Καρόλου Ντίκενς στην Ελλάδα.
Η διασκευή του Λώρη Λοιζίδη στην κλασική νουβέλα του Καρόλου Ντίκενς, «Η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» (A Christmas Carol), παρουσιάζει την ιστορία του φιλάργυρου Λυκούργου, ο οποίος την παραμονή των Χριστουγέννων, δέχεται την επίσκεψη τριών πνευμάτων: του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Ο Λυκούργος (Λώρης Λοϊζίδης) που βρίσκεται στο επίκεντρο της υπόθεσης, είναι ένας ιδιόρρυθμος, σκληρόκαρδος και τρομερά φιλάργυρος άνδρας. Όπως προλογίζεται, για τον Λυκούργο, τα Χριστούγεννα δεν είναι γιορτή αγάπης, αλλά μια ενοχλητική διακοπή της καθημερινότητας και μια μεγάλη σπατάλη χρημάτων και συναισθημάτων. Ζει απομονωμένος στον δικό του μικρόκοσμο, αδιαφορώντας για τις ανάγκες των γύρω του και απορώντας για τη χαρά που πλημμυρίζει την πόλη. Όλα όμως αλλάζουν την παραμονή των Χριστουγέννων. Σε μια περίεργη νύχτα, μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ο Λυκούργος δέχεται την επίσκεψη τριών απρόσκλητων και παράξενων πνευμάτων που του φανερώνουν τη μιζέρια της μοναχικής ζωής του, αφού το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η συσσώρευση πλούτου. Το πνεύμα του παρόντος του θυμίζει ότι ενώ οι άλλοι πλούσιοι και φτωχοί τρώνε με φίλους στο γιορτινό τραπέζι, αυτός αναγκάζεται να φάει ένα κομμάτι ξερό ψωμί και ότι τυρί άφησαν αφάγωτο οι ποντικοί. Το πιο τρομακτικό είναι το πνεύμα του μέλλοντος που τον δείχνει να πεθαίνει μόνος και αβοήθητος στο τεράστιο σπίτι του. Μόλις μαθαίνεται ο θάνατός του, όλο το χωριό τρέχει για πλιάτσικο. Τρομάζει πολύ και συνειδητοποιεί ότι πρέπει να αλλάξει. Μέσα από το ταξίδι στον χρόνο, μέσα από τις αναμνήσεις του στο παρελθόν που τον πληγώνει, στο παρόν που τον προσπερνά και στο μέλλον που τον τρομάζει, ο ήρωας αναλογίζεται τις επιλογές του. Μεταμορφώνεται σε άλλο άνθρωπο ανακαλύπτοντας την ανθρωπιά και την αγάπη, σε μια Ελλάδα του παλιού καιρού.
Το όλο έργο είναι γυρισμένο στην ορεινή Ήπειρο σε όμορφα χωριά. Αξιοποιούνται όμορφες τοποθεσίες όπως το ωραιότατο πέτρινο γεφύρι που προβάλλεται στην αρχή του έργου. Η σκηνοθεσία του Χρήστου Κανάκη εξαιρετική, με τη χρήση εφέ εκεί που χρειάζεται και τη σωστή μουσική υπόκρουση. Εξαιρετικές και οι ερμηνείες των ηθοποιών από τον πρωταγωνιστή Λώρη Λοιζίδη μέχρι και του υπόλοιπους (Γιάννης Μπέζος, Ορέστης Χαλκιάς, Γιούλικα Σκαφιδά κ.ά.).
Η ταινία έκανε πρεμιέρα τον Δεκέμβριο του 2025 και έχει ήδη πωλήσει 47.286 εισιτήρια από την πρώτη κιόλας εβδομάδα προβολής της (4/12-7/12), και συνεχίζει με τον ίδιο ρυθμό. Αποτελεί ένα συνδυασμό του νοσταλγικού κλασικού με ότι νέο υπάρχει στο σύγχρονο κινηματογράφο. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από ταινίες του Χόλυγουντ.
Executive Producer είναι ο Τάσος Παπαναστασίου, της εταιρείας παραγωγής «Αvaton Films» και παραγωγός ο Μαρίνος Χαραλάμπους.
Ο κ. Παπαναστασίου που ανέλαβε την εκτέλεση αυτού του έργου ανέφερε πως μοναδικός του γνώμονας ήταν “η δημιουργία μιας ελληνικής ταινίας όπου η ιστορία, η εικόνα, ο ήχος και οι ερμηνείες θα παρέπεμπαν σε παραγωγή διεθνούς επιπέδου. «Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων», σε σενάριο και καλλιτεχνική επιμέλεια του Λώρη Λοϊζίδη, αποτελούν μια τολμηρή, συγκινητική και βαθιά ανθρώπινη μεταφορά της «Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας» του Καρόλου Ντίκενς, προσαρμοσμένης στα ελληνικά δεδομένα, με έναν πρωταγωνιστή της ιστορίας που θα αγαπήσουμε να… μισούμε, πριν τελικά τον αγκαλιάσουμε”.
Πραγματικά, όχι μόνο απολαύσαμε την ταινία αλλά προσωπικά ένιωσα περήφανη που η χώρα μας διαθέτει τέτοια ταλέντα.
Οι συνειρμοί με φέρνουν στην προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας για επανάκαμψη των προσοντούχων νεαρών Κύπριων που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Πολύ σωστή σκέψη η επαναφορά αλλά μήπως πρέπει να πάμε πιο πίσω.
Γιατί έφυγαν;
Προσωπικά έχω απάντηση. Διότι στη χώρα μας δεν έχει τόση σημασία τί προσόντα έχεις ή τι είσαι ικανός να κάμεις˙ σημασία έχεις «τί πλάτες έχεις», ποιο κόμμα σε στηρίζει, ποιόν υψηλά ιστάμενο έχεις προστάτη. Εφόσον οι αξιόλογοι νεαροί απογοητεύονται, αποφασίζουν να φύγουν.
Σύμφωνα με την θεωρία του Λεμπέση οι βλάκες, οι ανίκανοι κυκλοφορούν σε αγέλες. Γράφονται σε ένα κόμμα και αργά ή γρήγορα θα έρθει η σειρά τους να πάρουν κάτι. Εξάλλου και στον πρόσφατο ανασχηματισμό είχε εγερθεί θέμα από κόμμα ότι δεν πήρε το αναλογούν ποσοστό που «δικαιούταν» (θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε κόμμα). Ενώ η συζήτηση θα έπρεπε να ήταν κατά πόσον οι επιλεγέντες είναι ικανοί και άξιοι για την θέση που πήραν. Κλασσικό παράδειγμα η περίπτωση Γιάννη Γιαννάκη που ανελίχθηκε μέσα από κόμμα. Μπορώ να απαριθμήσω (από μέσα μου) αρκετούς άλλους που ανελίχθηκαν ψηλά μέσα από κόμματα. Σε αντίθεση με τους κομματικούς ένας έξυπνος τολμά να κυκλοφορεί μόνος του επειδή πιστεύει στον εαυτό του. Όμως, σύντομα απογοητεύεται και φεύγει.
Τα αποτελέσματα του παγκόσμιου μαθητικού διαγωνισμού PISA κατέγραψαν τους μαθητές μας τελευταίους. Μήπως τα παιδιά μας είναι βλάκες; Κάθε άλλο, αν στρατευτούν σωστά μπορούν να είναι και πρώτοι. Μήπως φταίνε οι εκπαιδευτικοί; Καθόλου, οι περισσότεροι είναι εργατικοί και ευσυνείδητοι (ας μην κρίνουμε από τους ελάχιστους άχρηστους). Τότε; Όταν χάνεται μια μάχη ο ένοχος είναι ο στρατηγός˙ το στρατηγικό σχέδιο δεν ήταν καλό, έχει αποτύχει. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή στάλθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα πέντε πολιτικοί (που δεν ήταν καν στο μέτωπο, αλλά στην Αθήνα) και ένας στρατιωτικός, ως υπεύθυνοι για την καταστροφή (28/11/1922).
Τέλος, ας αξιοποιηθεί το αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει η πατρίδα μας για το καλό όλων μας.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ