Τα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος

Η έξαρση του οργανωμένου εγκλήματος στην Κύπρο, με αποκορύφωμα τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία Σταύρου Δημοσθένους στη Λεμεσό, δεν αντιμετωπίζεται πλέον σαν μια σειρά μεμονωμένων περιστατικών. Αντίθετα, οδηγεί στο ιδιαίτερα ανησυχητικό συμπέρασμα ότι τόσο η συγκεκριμένη πόλη όσο και ευρύτερα η κυπριακή κοινωνία βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα βαθιά ριζωμένο μαφιόζικο πλέγμα, του οποίου τα πλοκάμια εκτείνονται από τις Κεντρικές Φυλακές μέχρι το εξωτερικό.
Η Λεμεσός, μια πόλη που τα τελευταία χρόνια προβάλλεται ως οικονομικό και επιχειρηματικό κέντρο, φαίνεται να ζει μια σκοτεινή παράλληλη πραγματικότητα. Πίσω από την εικόνα της ανάπτυξης και της ευημερίας, αναπτύσσονται δίκτυα οργανωμένου εγκλήματος που δρουν κυρίως τις νυχτερινές ώρες, με παράνομες δραστηριότητες που περιλαμβάνουν πυροβολισμούς κατά πολυτελών αυτοκινήτων και επιχειρήσεων. Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν απλές πράξεις βανδαλισμού αλλά στοχευμένες ενέργειες εκφοβισμού και ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, που σπέρνουν τον φόβο τόσο στους πολίτες όσο και στις ίδιες τις Αρχές. Η τελευταία απόπειρα φόνου το βράδυ του Σαββάτου πυροδότησε νέο κύκλο αντιποίνων μεταξύ ομάδων της νύχτας, με κίνητρο τα ναρκωτικά.
Σύμφωνα με ενδείξεις, υπάρχει έντονη ανησυχία στους κόλπους της Αστυνομίας για το ενδεχόμενο η κατάσταση στη Λεμεσό να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Η συχνότητα και το θράσος των εγκληματικών ενεργειών καταδεικνύουν ότι οι εμπλεκόμενοι δρουν με την αίσθηση ατιμωρησίας, θεωρώντας πως το κράτος αδυνατεί ή δεν προλαβαίνει να αντιδράσει αποτελεσματικά. Η δολοφονία του Δημοσθένους λειτούργησε ως καταλύτης, αποκαλύπτοντας το βάθος και την οργάνωση αυτών των κυκλωμάτων.
Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι μέρος αυτής της εγκληματικής δραστηριότητας φαίνεται να καθοδηγείται ακόμη και μέσα από τις Κεντρικές Φυλακές, γεγονός που αναδεικνύει σοβαρά κενά στο σωφρονιστικό σύστημα. Παράλληλα, οι διασυνδέσεις με το εξωτερικό επιβεβαιώνουν ότι η Κύπρος δεν αποτελεί απλώς πεδίο δράσης αλλά κρίκο σε ευρύτερα διεθνή εγκληματικά δίκτυα.
Όλα τα πιο πάνω αποδεικνύουν, δυστυχώς, τη δυσλειτουργία των θεσμών στην πρόληψη και την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος. Η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης, η έλλειψη ουσιαστικών παρεμβάσεων και η απουσία στρατηγικού σχεδιασμού υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος δικαίου. Η Λεμεσός σήμερα λειτουργεί ως προειδοποίηση πως αν δεν υπάρξει άμεση, συντονισμένη και αποφασιστική δράση, το οργανωμένο έγκλημα κινδυνεύει να εδραιωθεί, απειλώντας ευθέως την ασφάλεια και τη συνοχή της κυπριακής κοινωνίας.