Στα καζανέματα του Βελβεντού

Κατά την διάρκεια του φθινοπώρου, οι ατελείωτοι αμπελώνες του Βελβεντού δίνουν εκτός από τα υπέροχα κρασιά του και ένα άλλο πολύ αγαπημένο προϊόν το τσίπουρο (με ή χωρίς γλυκάνισο).Ο γλυκάνισος είναι και η αιτία του “ασπρίσματος” του τσίπουρου όταν προστίθεται νερό ή πάγος.
Τα καζανέματα είναι μια ιδιαίτερη διαδικασία μια ιεροτελεστία που οι ρίζες της μπορεί να χάνονται στα βάθη των αιώνων, αλλά διατηρεί μέχρι και σήμερα αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά της. Είναι συνδεδεμένη με τούς ντόπιους όσο τίποτε άλλο και γι’ αυτό το γιορτάζουν με κάθε τρόπο. Πρόκειται για μια πραγματική τελετουργία που πραγματοποιείται σε όλο τον νομό την περίοδο μετά τον τρύγο, και ιδιαίτερα μέσα στον Νοέμβριο. Είναι η διαδικασία της απόσταξης των «στέμφυλων» για την παραγωγή τσίπουρου. Τα στέμφυλα είναι ουσιαστικά ό,τι απομένει από τα σταφύλια που πατήθηκαν για την παραγωγή του κρασιού.
Σχεδόν κάθε αμπελουργός, έχει ένα καζάνι για την απόσταξη αυτού του θείου «πνεύματος» που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κουλτούρας. Συνήθως, η διαδικασία της παραγωγής του τσίπουρου συνοδεύεται από ένα μικρό γλέντι, με παραδοσιακό φαγητό, κρασί και φυσικά άφθονο τσίπουρο, καθώς εκείνος που «καζανεύει» καλεί την παρέα του για να γιορτάσει το γεγονός.
Τα τραπέζια και οι τάβλες που έχουν στηθεί από νωρίς είναι γεμάτα με κάθε λογής τοπικά εδέσματα. Πίτες, εποχικά προϊόντα, όπως φρέσκα καρύδια, κάστανα, ρόδια, μήλα και ροδάκινα, χαρίζουν ιδιαίτερο χρώμα στο τραπέζι. Και φυσικά δεν απουσιάζουν τα ψητά λουκάνικα και τα κρέατα.
Καλεσμένοι, φίλοι ακόμη και περαστικοί γίνονται μια μεγάλη παρέα και η τσιπουροκατάνυξη αρχίζει! Τα τραγούδια οδηγούν στους χορούς. Τα ποτήρια υψώνονται με ευχές για καλή υγεία και καλή σοδειά για τον νοικοκύρη, οι καρδιές ζεσταίνονται, οι αγκαλιές ανοίγουν και το γλέντι ανάβει.