Σταυρίνος Κυριάκου: Ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του εκατοντάδες αφηγήσεις

Χάρτης νέων ταξιδιών
Όφκαιρο, Εκδόσεις Αρμίδα, 2025
Συγγραφείς παρουσιάζουν το καινούργιο βιβλίο τους
Πώς θα περιγράφατε το βιβλίο σας σε κάποιον που το ακούει για πρώτη φορά;
Το «Όφκαιρο» είναι μια συλλογή από 12 μικρά διηγήματα γραμμένα στην Κυπριακή διάλεκτο, με πρωταγωνιστές ανθρώπους της καθημερινότητας και με επίκεντρο την εσωτερική αναζήτηση τους για πληρότητα.
Ποια ήταν η έμπνευση που σας οδήγησε στη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;
Θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του εκατοντάδες αφηγήσεις. Στις καθημερινές μου συνδιαλλαγές φροντίζω να είμαι όσο μπορώ παραπάνω ο ακροατής και να συλλέγω εικόνες και περιγραφές. Με τον τρόπο τούτο, μέσα στα χρόνια έχω πλάσει ιστορίες εμπνευσμένες απο την δική μου και την καθημερινότητα άλλων ανθρώπων. Το «Όφκαιρο» είναι μια επιλογή κάποιων από αυτών των ιστοριών που θεώρησα ότι έχουν κοινά χαρακτηριστικά και μπορούν να υπάρξουν μαζί σε μια έκδοση.
Τι σημαίνει για εσάς ο τίτλος και πώς συνομιλεί με το περιεχόμενο του βιβλίου;
‘Οφκαιρο σημαίνει το άδειο αλλά όχι το κενό. Δηλαδή, ο τρόπος που το αντιλαμβάνομαι, όφκαιρος είναι ένας χώρος ο οποίος θα έπρεπε να είναι πλήρης, αλλά δεν είναι. Το γραμματοκιβώτιο της Φροσούλας που περιμένει γράμμα που τον άντρα της, η κουζίνα της γιαγιάς Μαρίας μετά που χάνει τη φιλενάδα της, η ζωή του άντρα της Κατερίνας την ώρα που βουλιάζει στον τάφο της γυναίκας του. Όλοι μας έχουμε όφκαιρα σημεία στην ζωή μας. Ενδιαφέρον για μένα είναι το πως λειτουργούμε γύρω που τούτα τα σημεία και πως προσπαθούμε να τα γεμίσουμε.
‘Οφκαιρο σημαίνει το άδειο αλλά όχι το κενό. Δηλαδή, ο τρόπος που το αντιλαμβάνομαι, όφκαιρος είναι ένας χώρος ο οποίος θα έπρεπε να είναι πλήρης, αλλά δεν είναι.
Υπάρχουν συγκεκριμένες επιρροές ή αναφορές – λογοτεχνικές, καλλιτεχνικές, προσωπικές – που διαμόρφωσαν το ύφος και το περιεχόμενο του βιβλίου;
Πάντα μου άρεσε και έχω επηρεαστεί από την απλότητα και την ειλικρίνεια των έργων του Αντώνη Σαμαράκη. Μικρές ιστορίες, απλές περιγραφές που περιστρέφονται περισσότερο γύρω από τους χαρακτήρες, τα συναισθήματα και τα βιώματα τους παρά γύρω από την πλοκή. Θαυμάζω επίσης τις ιστορίες του Τρούμαν Καπότε. Ο τρόπος που εντοπίζει και αναγάγει το ενδιαφέρον σε ιστορίες που με την πρώτη ματιά φαίνονται μονότονες, είναι ένα είδος έμπνευσης για εμένα. Κύπριοι λογοτέχνες και ποιητές, όπως ο Κώστας Μόντης, ο Δημήτρης Λιπέρτης, ο Πάνος Ιωαννίδης αλλά και λιγότερο γνωστοί όπως ο Κυριάκος Καρνέρας και ο Χριστόφορος Παλαίσης με ώθησαν να χρησιμοποιήσω την Κυπριακή διάλεκτο.
Πώς βλέπετε το βιβλίο σας να εντάσσεται ή να συνομιλεί με την κυπριακή λογοτεχνία;
Θέλω να πιστεύω ότι το «Όφκαιρο» είναι ένα από τα συγγράμματα της αναγέννησης όπως θα την αποκαλούσα, της Κυπριακής πεζογραφίας. Μέσα από τα κείμενα μου, θέλω να δώσω την άδεια στην Κυπριακή διάλεκτο, να μεταφέρει δραματικές, κοινωνικές αλλά και χιουμοριστικές σκηνές ξεφεύγοντας από τα όρια που έχουμε συνηθίσει στο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την Κυπριακή διάλεκτο, όπως για παράδειγμα στη λαογραφία, τη σάτιρα και τον ποιητάρικο λόγο.
Στο «Όφκαιρο» οι χαρακτήρες αλλά και ο αφηγητής χρησιμοποιούν μια καθημερινή Κυπριακή διάλεκτο. Μια διάλεκτο που δεν είναι επιτηδευμένη και υπερβολική, δηλαδή δεν χρησιμοποιούν λέξεις τις οποίες δεν θα επέλεγε κάποιος Κύπριος στην καθημερινότητα του. Αυτό μπορώ να πω δεν ήταν αποτέλεσμα μιας πρόθεσης δικής μου, αλλά μιας πηγαίας ανάγκης που έχω να αφηγούμαι χρησιμοποιώντας την γλώσσα που χρησιμοποιώ κάθε μέρα. Το αποτέλεσμα, είναι κείμενα τα οποία νιώθω να χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα.