Προσκύνημα στην Ακρόπολη

Έκανε (και κάνει) κρύο αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Που, ώρες-ώρες, μέρες-μέρες, συνδυάζεται και με ψιλόβροχο. Δεν με ενοχλεί αυτό. Αντίθετα, απολαμβάνω την βόλτα μου – αρκεί να μην φυσάει δαιμονισμένα.
Είπα να πάω στην Ακρόπολη. Πήρα την ομπρέλα παραμάσχαλα και πήγα. Ήταν κάτι σαν τάμα, τουλάχιστον 4 φορές τον χρόνο, μία για κάθε εποχή η ανάβαση στον Ιερό Βράχο μας. Όπως προχωρούσα ανηφορίζοντας, θυμήθηκα αυτό: Ρώτησαν κάποτε τον Γάλλο αρχιτέκτονα Le Corbusier ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ανεβαίνουν οι επισκέπτες στον Παρθενώνα; Και εκείνος απάντησε: Με τα γόνατα!
Κάθε φορά, προτού εκκινήσω, διαβάζω αυτό το μικρό απόσπασμα από το πεζογράφημα του Γιώργου Σεφέρη «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη», που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1974, τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, σε επιμέλεια του Γ. Π. Σαββίδη, με βάση ένα χειρόγραφο και δύο δακτυλόγραφα που βρέθηκαν στο αρχείο του ποιητή.
Και στα δύο δακτυλόγραφα προτάσσεται το ακόλουθο σημείωμα του Σεφέρη:
«Τον Γενάρη (’54), γυρεύοντας να ταχτοποιήσω παλιά χαρτιά, βρήκα ένα φάκελο χειρογράφων των χρόνων 1926-1928. Ήταν κομμάτια από μια αφήγηση αρκετά προχωρημένη, από “μυθιστόρημα”, όπως το έλεγα τότε. Αυτά μου έδωσαν την παράτολμη ιδέα να τα συναρμολογήσω και να τα συγκολλήσω με τέτοιο τρόπο που να μπορούν να διαβαστούν. Έτσι με συνεπήρε η παρούσα εργασία που δεν προορίζω για δημοσίευση. Δουλεύοντάς την, προσπάθησα να μείνω αυστηρά πιστός στα χαρτιά εκείνα και ν’ αποκλείσω ιδέες και αισθήματα, που θα μου είχαν δημιουργήσει πρόσωπα ή πράγματα, ύστερα από τα ’30. Ο καιρός της δράσης είναι τα χρόνια ’25-’27· τα φεγγάρια είναι το 1928· έκανα γλωσσικές διορθώσεις για λόγους ομοιομορφίας.
Περιττό να τονίσω πως όλα τα πρόσωπα είναι πλάσματα της φαντασίας».
Γιώργος Σεφέρης, Βηρυτός 15 Αυγούστου 1954
Ο Henry Miller (1891-1980) Αμερικανός πεζογράφος, γνωστός για τα ημι-αυτοβιογραφικά μυθιστορήματά του, που διακρίνονται για τους φιλοσοφικούς προβληματισμούς, τον κοινωνικό σχολιασμό, καθώς και για τις τολμηρές ερωτικές σκηνές τους. Πολλά από τα βιβλία του είχαν απαγορευτεί για χρόνια στις ΗΠΑ. Το πιο δημοφιλή του έργα είναι τα μυθιστορήματα «Τροπικός του Καρκίνου», «Τροπικός του Αιγόκερου», «Μαύρη άνοιξη» και η τριλογία «Η ρόδινη σταύρωση». Εκτός από αυτά, όμως, έγραψε ένα μικρό βιβλιαράκι για τις «Πρώτες εντυπώσεις (του) από την Ελλάδα», στο οποίο αναφερόμενος στην Ακρόπολη, έλεγε:
«Η προέλευση του Έλληνα είναι ένα μυστήριο για μένα. Ασφαλώς δεν κάνω καμιά απογραφή στις θεωρίες των σοφών εθνολόγων. Πιστεύω ακόμα πως ο Έλληνας είναι πολύ αρχαίος – πολιτιστικά όμως νέος. Η πριμιτιβιστική ποιότητα που ’χει μέσα του υπερτερεί πολύ περισσότερο της πολιτιστικής. Δεν έχει παρά να δει κανείς εκείνους τους προκλασικούς Πικάσο του Εθνολογικού Μουσείου της Αθήνας για να καταλάβει την διάκριση. Εκείνα τα νησιώτικα χωρίς όνομα ή προέλευση αγάλματα μιλούν πολύ περισσότερο εύγλωττα από τα ερείπια της Ακρόπολης. Τα ωραιότερα πράγματα της Ελλάδας βρίσκονται θαμμένα ακόμα μέσα στη γη, είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Όταν ο άνθρωπος τα χρόνια που θα έρθουν αρχίσει να ξεθάβει τα θαύματα που είναι κρυμμένα κάτω απ’ τις θάλασσες, τότε μάλλον θα ανακαλύψουμε τις αληθινές ρίζες της Ελλάδας».