Πολιτικά ανακατέματα και μια εσαεί χαίνουσα πληγή;

Τα κυπριακά με ενδιαφέρουν πολύ. Περισσότερο ενημερώνομαι για αυτά, παρά για το πολιτικό τοπίο εδώ στην Ελλάδα. Εννοείται ότι η προσοχή μου εστιάζεται κυρίως στο «θέμα μας». Που δεν είναι άλλο από το Κυπριακό.
Το παρακολουθώ από τα άγουρά μου, δημοσιογραφικά χρόνια στη Βρετανία όπου, για τις ανάγκες τότε της Ελληνικής Υπηρεσίας του BBC, έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα για ό,τι συσχετιζόταν με την Κύπρο. Ταυτόχρονα, καλλιέργησε πολύτιμες «πηγές», μία από τις οποίες ήταν ο μακαρίτης ο Τόνι Μπεν (1925-2014), βουλευτής του βρετανικού Εργατικού Κόμματος και με άριστη γνώση του Κυπριακού.
«Σκίζεται η ψυχή μου όποτε λέγω ότι οι φίλοι μου οι Κύπριοι πρέπει να κάνουν μερικές, μικρές υποχωρήσεις τώρα, για να ενωθεί ξανά το νησί, διαφορετικά θα έρθει η μέρα που η Τουρκία θα κηρύξει εκεί ένα δικό της μόρφωμα ως κράτος».
Κάθε χρόνο, την πρώτη μέρα, μάλιστα, του νέου έτους, τρέχαμε στους κήπους του Kew στο Ρίτσμοντ, για να διαβάσουμε στο κτίριο των Δημόσιων Αρχείων τα νεότερα. Θυμίζω ότι τα Αρχεία του Foreign Office για την τρέχουσα χρονιά, αποδεσμεύονται εκείνα 30 χρόνων πίσω.
Όσοι από μας περάσαμε πολλά μερόνυχτα εκεί μέσα, επικεντρωμένοι στα Κυπριακά, έχουμε πια μια διαφορετική οπτική γωνία, όσον αφορά το προς τα πού θα πρέπει να πάει η Κύπρος, για να γλυτώσει ό,τι μπορεί πλέον να σωθεί!
Κώστας Καραμανλής, Νέα Δημοκρατία, πρώην πρωθυπουργός. Και, Ευάγγελος Βενιζέλος, ΠΑΣΟΚ, πρώην αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών στη «μνημονιακή» κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά. Βρέθηκαν μαζί στην εκδήλωση της εφημερίδας «Δημοκρατία». Που δεν πάει καιρός που τον περνούσε γενεές δεκατέσσερεις.
Στην πολιτική, το «περασμένα – ξεχασμένα» είναι σύνηθες. Για πολλούς, όμως, απλούς παρατηρητές, εάν δεν υπάρξει ειλικρινής και αμοιβαία επανασυγκόλληση, κάτι δεν πάει καλά.
Η συγκεκριμένη εφημερίδα «συμπεριφέρθηκε» με πολλή απρέπεια απέναντι στην πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Τόσο, που νομίζω πως μια απλή «συγγνώμη» δεν θα γίνει και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή.
ΥΓ: Το πρόβλημα της πολιτικής σήμερα είναι ότι δεν υπάρχει ακροατήριο. Μόνο χορηγοί και παρατρεχάμενοι…
Ανάρτηση, στο Facebook από τον Κυριάκο Μπερμπερίδη, φαρμακευτικές δραστηριότητες και επιχειρήσεις, αρθρογράφος και τακτικός ταξιδιώτης, για το «Κόμμα του Λαού», όπως αυτοονομάζεται:
«Πήγαν να “συμπαρασταθούν” στους αγρότες αλλά ζήτησαν και αυτοί συμπαράσταση για τον δικό τους αγώνα, να απεμπλακεί δηλαδή η Ελλάδα από “τυχοδιωκτικούς πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ”. Όπου “τυχοδιωκτικοί πόλεμοι”, η ηρωική αντίσταση των Ουκρανών για να μη γίνουν μια χαψιά από τη ρωσική αρκούδα. Η απαράδεκτη πρακτική του ΚΚΕ, να κατεβάζει ένστολους-μέλη του σε πορείες και εκδηλώσεις, πρέπει ν´ ανοίξει τη συζήτηση του κατά πόσο το κόμμα αυτό είναι συμβατό με τη Δημοκρατία. Μια Δημοκρατία που συμβαίνει να έχει νόμους και κανόνες. Και όσοι δεν τους σέβονται, στο καλό και να μην μας γράφουν».
Μία ακόμα ανάρτηση της ημέρας, από τον πολύ Ίλον Μασκ, στην δικής του ιδιοκτησίας πλατφόρμα του Χ, πρώην Twitter: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση», λέει, «δεν είναι ΔHMOκρατία –με κυριαρχία του λαού, όπως την γράφει– αλλά μάλλον ΓΡΑΦΕΙΟκρατία, που κυβερνάται από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες».
> Ενώ αυτός, που κυβέρνησε έστω και ολίγον και, μάλιστα, από σημαντικό πόστο, επί Τραμπ, ήταν … εκλεγμένος έ;
Ράινερ Μαρία Ρίλκε, σπουδαίος Αυστριακός Γερμανός ποιητής και μυθιστοριογράφος, για μένα από τους καλύτερους, «παιδί του Δεκέμβρη», καθώς γεννήθηκε στις 4 του μηνός 1875 στην Πράγα, και απεβίωσε την 29 Δεκεμβρίου 1926 στο Μοντρέ της Ελβετίας. Από το εξαιρετικό βιβλίο «Έξη Ευρωπαίοι Ποιητές», από τις εκδόσεις Gutenberg, ένα μικρούλη τόσο δα, αλλά πολύ μεγάλο και ευρύ, απόσπασμα: «Γιατί απ’ όλους τους χειμώνες ειν’ ένας/ τόσο μεγάλος που, αν τον ξεπεράσεις, η καρδιά σου στο εξής όλα θα τα αντέχει».