Ο Φιντάν και το «αθέμιτο πλεονέκτημα» της ελληνοκυπριακής πλευράς

Το γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, έκανε δημοσίως παράπονο επειδή η Τουρκία στις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι όμηρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δείχνει ότι κάνουμε και κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ιδίως, όμως, ότι η μόνη οδός για να πιεστεί η Άγκυρα να κάνει βήματα προς τη λύση του Κυπριακού είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Τουρκία, που καθορίζουν τις τύχες περισσότερων από 400 εκατομμυρίων ανθρώπων, αντιμετωπίζουν το ζήτημα της ομηρίας ενός τομέα συνέργειας από μια ομάδα ανθρώπων», είπε ο Φιντάν. Μπορεί φυσικά να το δει κάποιος και από την άλλη πλευρά. Ότι κοτζάμ Τουρκία των 90 εκατομμυρίων ανθρώπων κρατά αιχμάλωτους μια «ομάδα ανθρώπων» του ενός εκατομμυρίου, που ζουν χιλιάδες χρόνια σε ένα μικρό (για τα δικά της μεγέθη) νησί.
Είναι γεγονός, λοιπόν, ότι η Άγκυρα επιθυμεί, όπως το διατύπωσε ο Φιντάν, «να ανοίξουν κάποια κεφάλαια, να αρθούν εμπόδια και να αναθεωρηθούν αποφάσεις του 2019». Επιδιώκει, είπε, επιτάχυνση σε τρία βασικά θέματα, αναφέροντας την τελωνειακή ένωση, την φιλελευθεροποίηση της βίζας και την πλήρη επανέναρξη των δραστηριοτήτων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στην Τουρκία.
Γιατί, όμως, η Κυπριακή Δημοκρατία (κι ας την ονομάζει ελληνοκυπριακή διοίκηση ή μια ομάδα ανθρώπων, ασήμαντων εννοεί) να ανταποκριθεί στις τουρκικές επιθυμίες; Γιατί να εγκρίνει, για παράδειγμα, την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας όταν με το υφιστάμενο καθεστώς αρνείται να εφαρμόσει, όπως είναι υποχρεωμένη να κάνει, την τελωνειακή ένωση με όλες τις χώρες – μέλη της Ε.Ε., και ειδικά με την Κυπριακή Δημοκρατία; Γιατί να εγκρίνει να ανοίξουν διαπραγματευτικά κεφάλαια όταν ανάμεσα σε αυτά είναι πολλά που έχουν αντανάκλαση στην κατοχή της Κύπρου;
Μπορεί τα συμφέροντα άλλων κρατών, όπως της πάντα ύποπτης Γερμανίας, κάποια στιγμή να θελήσουν να παρακάμψουν την Κυπριακή Δημοκρατία (ακυρώνοντας, ας πούμε, το ισότιμο δικαίωμα βέτο των κρατών), αλλά όσο μπορεί η κυπριακή κυβέρνηση οφείλει να συντηρεί αυτή την πίεση. Δεν έχει και πολλούς άλλους τρόπους για να ενισχύσει την προσπάθεια να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία. Όχι, τίποτα δεν εγγυάται ότι θα το πετύχουμε, αλλά αν είναι να σταματήσουμε κάθε προσπάθεια ας παραδοθούμε στην τουρκική αγκαλιά να τελειώνουμε.
Η άλλη οδός είναι να υιοθετήσουμε κι εμείς όσα έλεγε την Τετάρτη ο Ερχιουρμάν. Ότι η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρέχει ένα αθέμιτο πλεονέκτημα στην ελληνοκυπριακή πλευρά. «Δεχτήκατε αυτή τη δομή, η οποία ουσιαστικά είναι η ε/κ δημοκρατία, στην ΕΕ πριν λυθεί το κυπριακό πρόβλημα. Τώρα, αυτή η δομή συνάπτει συμφωνίες με ολόκληρο τον κόσμο».
Αλλά αν θέλουμε οι Κύπριοι να λέμε αλήθειες, πρέπει να πούμε ότι το πλεονέκτημα της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι αθέμιτο προς τους Τουρκοκύπριους, που επίσης επωφελούνται από την ένταξη. Είναι θεμιτό πλεονέκτημα προς την Τουρκία. Πολιτικό πλεονέκτημα. Και νόμιμο. Το αθέμιτο πλεονέκτημα στην Κύπρο είναι μόνο ο κατοχικός στρατός, τον οποίο αξιοποιεί και ως δικό του πλεονέκτημα ο Ερχιουρμάν.
…………………………………………
ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΝΑ!
Αναβρασμός στην ΕΔΕΚ, διάβαζα μόλις έγινε ο ανασχηματισμός την Παρασκευή. Είναι θυμωμένοι γιατί έχουν μόνο ένα υπουργείο, το Γεωργίας, ενώ το ΔΗΚΟ και η ΔΗΠΑ πήραν από δύο. Δεν τους φτάνει, όχι μόνο στην ΕΔΕΚ, αλλά συνολικά στον λεγόμενο ενδιάμεσο χώρο, το χάλι που οδήγησαν τα κόμματά τους, έχουν και παράπονα. Όπως τότε που έβαζε ο Γλαύκος Κληρίδης υπουργούς από τους ΕΔΥ του Βασιλείου και σχολίαζε ένας Συναγερμικός βουλευτής: Είναι δύο κι εμείς βάλαμε τέσσερις στο Υπουργικό.
Πότε θα σταματήσει αυτό το παραμύθι των κομμάτων του κέντρου; Έχουν λόγο ύπαρξης μόνο αν είναι στην κυβέρνηση; Έχουν και βουλευτικές μπροστά τους, ας δείξουν ότι έχουν πολιτικές, έχουν στελέχη, κερδίζουν τους πολίτες και μετά ας ζητούν οφίκια από τον διαμοιρασμό της εξουσίας. Γιατί κάθε φορά αυτό δείχνουν να τους ενδιαφέρει. Ας αποδείξουν ότι δεν είναι έτσι.
Όσον αφορά τον ανασχηματισμό θα δείξει. Αυτό που φαίνεται, πάντως, είναι πως ο Πρόεδρος ενίσχυσε το Υπουργικό με πολιτικά πρόσωπα. Οι τεχνοκράτες μάλλον δεν κερδίζουν πόντους στο επικοινωνιακό παιχνίδι.