Ανοιχτός ορίζοντας
Γράφει η Μαρίνα Μακρή
Η οικογένεια που βλέπουμε στο έργο είναι μια οικογένεια στο σήμερα που βρίσκεται σε πανικό για τα πάντα. Για το σήμερα, το αύριο, το χτες. Οι γονείς σε πανικό για τη ζωή των παιδιών τους, και τα παιδιά είναι σε πανικό λόγω του πανικού που τους προκαλούν οι γονείς τους. Ταυτόχρονα όλοι μαζί είναι πανικοβλημένοι λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Η ιδεα ήρθε ουρανοκατέβατη όταν μια μερα άκουσα τη λέξη πολυέλαιος και μου ήρθε αυτόματα η εικόνα μιας οικογένειας κάτω από ένα τεράστιο πολυέλαιο. Ηθελα πολύ να ασχοληθώ με την οικογένεια συγκεκριμένα τη κυπριακή οικογένεια γιατί είναι πολύπλοκες οι σχέσεις αυτές. Έχουν «ψουμι» που λέμε.
Ο πολυέλαιος εχει να κανει με το αναπάντεχο της ζωής. Το πως όλα μπορούν να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή και το πως οι άνθρωποι είμαστε καημένα όντα έρμαια στο άγνωστο. Ότι τίποτα δεν μας ανήκει και ότι είμαστε περαστικοί. Όπως είπε και ο Δαυίδ “μηδέν εστί ο άνθρωπος μηδέν η δυναμίς του μηδέν η φαντασία του μηδέν η υπαρξίς του. μηδεν τα πλούτη μηδέν η ωραιότης. Τα πάντα όναρ και σκιά τα πάντα ματαιότης”. Αυτό το απόφθεγμα θυμάμαι να το διαβάζω από μικρή σε ένα κάδρο κρεμασμένο στο σαλόνι της γιαγιάς μου και να προσπαθώ να το κατανοήσω. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι υποσυνείδητα γνωρίζουμε την ουσία του λόγου αυτού και ο φόβος που μας προκαλεί μας ωθεί στο να προσπαθούμε ματαίως να εξασφαλίζουμε την ψευδαίσθηση της ασφάλειας.
Ότι δηλαδή βαδίζουμε σε μονοπάτια που εμείς δημιουργούμε και είναι υπό τον έλεγχο μας. Μέχρι να καταλάβουμε ότι χτίζαμε κάστρα στην άμμο. Το ιδιο πιστεύω ισχύει και για τη Φύση. Ανά πάσα στιγμή γίνεται μια καταστροφή και χανόμαστε όλοι. Οπότε η όποια προσπάθεια να σώσουμε το περιβάλλον είναι μάταια πιστεύω γιατί δεν είμαστε τίποτα μπροστά στη δύναμη της τόσο για καταστροφή όσο και για αναδημιουργία. Δε λέω να παραιτούμαστε από κάθε προσπάθεια για βελτίωση αλλά πιστεύω ότι το άγχος και η αγωνία που έχει φορτωθεί ο σύγχρονος άνθρωπος μας για να σώσει τον εαυτό του και τη φύση, μας κάνει να ασθενούμε.
Συντελεστές
Παραγωγή: ΕΘΑΛ
Κείμενο/Σκηνοθεσία: Μαρίνα Μακρή, Σκηνικά: Έλενα Κοτασβήλι, Κοστούμια: Φρατζέσκα Φραγκέσκου, Σχεδιασμός φωτισμού: Γιώργος Λάζογλου, Μουσική επένδυση: Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, Βοηθός σκηνοθέτης: Φώτης Γεωργίδης, Φωτογραφίες: Δημήτρης Λούτσιος
Επί σκηνής: Πόπη Αβραάμ, Λούκας Ζήκος, Ηρόδοτος Μιλτιάδους, Λουκία Πιερίδου, Άννη Χούρη
Θέατρο ΕΘΑΛ, Λεμεσός
26, 27 Δεκεμβρίου 2025 , 20:00
21, 28 Δεκεμβρίου 2025, 18:00
Λευκωσία – WhereHaus 612
09, 10, 16, 17, 23, 24, 30, 31 Ιανουαρίου 2026, 20:00
11, 18, 25 Ιανουαρίου και 01 Φεβρουαρίου 2026, 18:00
Κατάλληλο για άτομα 15 ετών και άνω
“Ο Πολυέλαιος”, η ιστορία πίσω από το έργο
Το θεατρικό έργο “Ο Πολυέλαιος” της Μαρίνας Μακρή, παρουσιάζει μια σύγχρονη οικογένεια που βιώνει πανικό και αγωνία για το παρόν, το μέλλον και το παρελθόν. Οι γονείς ανησυχούν για τα παιδιά τους, ενώ τα παιδιά, με τη σειρά τους, αντλούν άγχος από τους γονείς τους. Όλοι μαζί, όμως, μοιράζονται τον κοινό φόβο για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της. Η ιδέα για το έργο γεννήθηκε από την ίδια τη λέξη «πολυέλαιος», η οποία έφερε στο μυαλό της συγγραφέα την εικόνα μιας οικογένειας κάτω από ένα τεράστιο πολυέλαιο. Η Μακρή εξέφρασε την επιθυμία της να εξερευνήσει τις περίπλοκες σχέσεις που χαρακτηρίζουν τις κυπριακές οικογένειες, τις οποίες περιγράφει ως ιδιαίτερα «πλούσιες» σε συναισθήματα και δυναμική. Ο πολυέλαιος, ως σύμβολο, αντιπροσωπεύει την απρόβλεπτη φύση της ζωής και την ικανότητα των πάντων να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή. Το έργο θίγει υπαρξιακά ερωτήματα σχετικά με την ανθρώπινη ύπαρξη, την περατότητα και την απουσία ελέγχου. Η Μακρή αναφέρεται στο απόφθεγμα του Δαυίδ, τονίζοντας την αίσθηση της ματαιότητας και την προσπάθεια του ανθρώπου να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση ασφάλειας. Η συγγραφέας εκφράζει επίσης μια απαισιόδοξη άποψη σχετικά με την ικανότητα του ανθρώπου να σώσει το περιβάλλον, θεωρώντας ότι οι προσπάθειες αυτές είναι μάταιες μπροστά στη δύναμη της φύσης. Ωστόσο, τονίζει ότι αυτό δεν πρέπει να οδηγήσει στην παραίτηση, αλλά στην αποδοχή της αβεβαιότητας και στην εστίαση στην βελτίωση της ζωής μας, παράλληλα με την αναγνώριση της περιορισμένης επιρροής μας. Το έργο παρουσιάζεται στο Θέατρο ΕΘΑΛ στη Λεμεσό και στο WhereHaus 612 στη Λευκωσία, με συγκεκριμένες ημερομηνίες και ώρες παραστάσεων.
You Might Also Like
Η «επιδημία» του κινητού τηλεφώνου – Aπό τη συνήθεια, στον εθισμό!
Dec 7
Χρύσω Χαραλάμπους: Μακάρι να μπορούσα να ζήσω μέσα στα παιδικά βιβλία και στις εικονογραφήσεις τους
Dec 7
Άννα Κουππάνου: Με κάθε νέο βιβλίο πέφτω σε μια καινούρια θάλασσα
Dec 7
Αννίτα: Ο ΔΗΣΥ θα συμπεριφερθεί υπεύθυνα και θα ψηφίσει τον κρατικό προϋπολογισμό
Dec 15
Σάβια Ορφανίδου: Η οικονομία από αλλαγές που κάναμε από το 2013, επέδειξε πρωτοφανή ανθεκτικότητα
Dec 16