Ο αντισημιτισμός δεν αντιμετωπίζεται. Ξεριζώνεται

Του Πατριάρχη
Στο Σίδνεϋ, στην παραλία Bondi, μια γιορτή Χανουκά μετατράπηκε χθες σε σκηνή σφαγής. Ένοπλοι άνοιξαν πυρ σε εκδήλωση της εβραϊκής κοινότητας, με τουλάχιστον 11 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, ενώ οι αρχές μίλησαν για στοχευμένη, αντισημιτική τρομοκρατική επίθεση. Η Αυστραλία, χώρα με αυστηρό πλαίσιο για τα όπλα και ιστορική αποστροφή απέναντι στη βία, βρέθηκε ξανά αντιμέτωπη με το αδιανόητο. Και ακριβώς επειδή ήταν αδιανόητο, δεν είναι «ένα ακόμη επεισόδιο» που θα ξεχαστεί με δυο τρεις αναφορές στα δελτία ειδήσεων.
Η Δύση κουβαλά, εδώ και μήνες, μια επικίνδυνη σύγχυση ανάμεσα στην κριτική προς την πολιτική του Ισραήλ και στη δαιμονοποίηση των Εβραίων ως συλλογικού ενόχου για όλα. Όταν στους δρόμους και στα πανεπιστήμια η οργή «κατά του Ισραήλ» διολισθαίνει, χωρίς κόστος, σε συνθήματα μίσους, σε στοχοποίηση συναγωγών, σε προγραφές ανθρώπων, τότε το μίσος δεν μένει στα συνθήματα. Βρίσκει στόχο και αι βρίσκει σκανδάλη.
Ναι, η ισραηλινή πολεμική απάντηση στη Γάζα υπήρξε βίαιη, σε βαθμό που να προκαλεί ηθική και πολιτική αγωνία σε κάθε δημοκρατικό πολίτη. Όμως η αφετηρία της σημερινής κόλασης δεν είναι κάποιο αφηρημένο «πλαίσιο». Είναι η 7η Οκτωβρίου 2023, η οργανωμένη κτηνωδία της Χαμάς, οι όμηροι που έγιναν νόμισμα εκβιασμού, η στρατηγική της ασπίδας αμάχων, η περιφερειακή εργαλειοποίηση από το Ιράν και τα παρακλάδια του. Όποιος, στο όνομα μιας δήθεν ευαισθησίας, έβρισκε πάντα λέξεις για να καταγγείλει το Ισραήλ αλλά ποτέ για να καταγγείλει τη Χαμάς, δεν είναι απλώς μονόφθαλμος, αλλά είναι μέρος του μηχανισμού που νομιμοποιεί τη μισαλλοδοξία και ενθαρρύνει την ισλαμική τρομοκρατία.
Και εδώ μπαίνει ως παράμετρος και η πολιτική ευθύνη. Η δημοκρατία δεν είναι ουδέτερη απέναντι σε όσους θέλουν να τη δηλητηριάσουν. Η Αυστραλία, όπως και η Ευρώπη, οφείλει να προστατεύσει τις εβραϊκές κοινότητες όχι με τελετουργικές καταδίκες, αλλά με σκληρή, πρακτική ασφάλεια, επιβολή του νόμου, διαρκή επαγρύπνηση και μηδενική ανοχή στη ρητορική που μετατρέπει έναν πόλεμο σε «άλλοθι» για συλλογική ενοχοποίηση. Η καταδίκη από την πολιτική ηγεσία ήταν σαφής, όπως και η καταδίκη από μουσουλμανικούς φορείς της χώρας, και αυτό έχει σημασία γιατί η μάχη είναι απέναντι στον εξτρεμισμό και όχι απέναντι σε θρησκείες.
Όσοι σήμερα προσπαθούν να κρύψουν τον αντισημιτισμό πίσω από τη λέξη «αλληλεγγύη», θα βρεθούν αύριο να εξηγούν γιατί μια ελεύθερη κοινωνία γονάτισε μπροστά σε μια ιδεολογία θανάτου. Και τότε, καμία υψωμένη γροθιά δεν θα αρκεί για να σηκώσει τα φέρετρα.