Οι…μπίζνες ως συγκάλυψη επεκτατισμού

Οι «μπίζνες» μπορούν να καλύψουν τις διαχρονικές διαφορές και τις αντιπαραθέσεις και μερικές φορές και τις συγκρούσεις. Αυτή είναι η προσέγγιση του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έδειξε πολύ περισσότερα δείγματα γραφής στη δεύτερη πενταετία του.
Αυτή την προσέγγιση επιχειρεί να αντιγράψει και η Άγκυρα, η οποία όμως επειδή δεν μπορεί να κρυφτεί, ουσιαστικά θέλει και τις μπίζνες θέλει και όσα παράνομα και παράλογα διεκδικεί. Ο κ. Τραμπ, ως γνωστό, έχει προ πολλού βάλει στο μάτι την ισοπεδωμένη Γάζα, τη γεμάτη νεκρούς και μπάζα, θέλοντας να την μετατρέψει σε… Ριβιέρα. Στο Ουκρανικό, θέλει να τερματίσει τον πόλεμο και για οικονομικούς λόγους αλλά και επειδή καλοβλέπει τον Πούτιν. Τον θέλει κοντά αντί απέναντι κι αυτό θα το πληρώσουν στο τέλος οι Ουκρανοί. Θέλει δε συνεχώς να αδειάζει τους Ευρωπαίους, οι οποίοι ευνοούν φαίνεται τη συνέχιση του πολέμου Ρωσίας και Ουκρανίας.
Ο Φιντάν, λοιπόν, εμφανίσθηκε να υιοθετεί το δόγμα Τραμπ για μπίζνες. Η λογική που παρουσίασε ο υπουργός του συνεχιζόμενου Αττίλα ήταν να «παγώσουν» οι διαφορές (που είναι η κατοχή και αυτό εξυπηρετεί την Άγκυρα) και να ξεκινήσει μια συζήτηση για επιχειρήσεις. Έδωσε, ως παράδειγμα, την ενέργεια, το φυσικό αέριο δηλαδή, που ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία και προφανώς από μια τέτοια… μπίζνα έχει να κερδίσει η Τουρκία. Όπως και στον τουρισμό. Αν δηλαδή το κυπριακό κράτος επιτρέψει οι τουρίστες που έρχονται στην Κύπρο να διοχετεύονται στα κατεχόμενα ποιος θα κερδίσει;
Είναι σαφές πως η θεωρία Τραμπ, που η γεωπολιτική «παντρεύεται» με την οικονομία και το κεφάλαιο κάνει πάρτι επί ερειπίων, εξυπηρετεί και την κατοχική δύναμη, την Τουρκία. Στην Άγκυρα, προφανώς και γνωρίζουν το ενδιαφέρον του Τραμπ για την περιοχή και αποφάσισαν να μπουν στο παιχνίδι του Λευκού Οίκου. Και να ακολουθήσουν τους βηματισμούς του Αμερικανού Προέδρου, γιατί προφανώς αναμένουν στην Άγκυρα, πως κάποια στιγμή οι ΗΠΑ θα μπουν για καλά στην Ανατολική Μεσόγειο, θεωρώντας πως η Τουρκία θα είναι μέρος του παιχνιδιού. Θα είναι μέρος της ανακατανομής της ισχύος και των κερδών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο του νέου αμερικανικού πνεύματος, μπορεί να θεωρηθεί πως έγινε και η πρόσφατη συμφωνία Αιγύπτου – Ισραήλ. Η πώληση, δηλαδή, από το Ισραήλ στην Αίγυπτο φυσικού αερίου, αξίας 35 δισ. δολαρίων, από το κοίτασμα «Λεβιάθαν».
Την ίδια ώρα, η αθηναϊκή Καθημερινή έγραψε πως ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα, Τομ Μπάρακ, την περασμένη εβδομάδα είχε συνάντηση με τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου και λίγες ώρες μετά με τον κ. Φιντάν. Τι παίζεται ακριβώς; Σημειώνεται ότι στον αέρα βρίσκεται μια πρόταση με διαφορετικές εκδοχές ως προς την πραγματοποίηση μιας Διάσκεψης (Φόρουμ) για την Ανατολική Μεσόγειο. Οι Τούρκοι θέλουν σε αυτό το Φόρουμ για την ενέργεια και τα θαλάσσια σύνορα, να μετέχει και η αποσχιστική οντότητα, το κατοχικό καθεστώς. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Οι Αμερικανοί, που έχουν θέσει κι αυτοί την ιδέα του Φόρουμ, δεν ασχολούνται με τις λεπτομέρειες. Δηλαδή για τους συμμετέχοντες, αν και η Κύπρος φαίνεται να απουσιάζει παντελώς από τις όποιες αναφορές τους. Προ διμήνου περίπου, από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων, πρόταση για Διάσκεψη υπέβαλε και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, που είχε βάλει στην εξίσωση την Κύπρο, την Τουρκία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη. Άφησε εκτός το Ισραήλ. Αλλά εάν η Διάσκεψη συγκληθεί για τα θαλάσσια σύνορα, η Κύπρος έχει με όλους, που συνορεύει εκτός από την Τουρκία και φυσικά την Ελλάδα.
Είναι σαφές πως υπάρχει έντονη κινητικότητα στην περιοχή. Το γεγονός ότι ο Χακάν Φιντάν αντιγράφει το μοντέλο Τραμπ, αυτό δεν σημαίνει πως η Ουάσινγκτον θα παίξει με την Τουρκία. Ή μόνο με την Τουρκία. Είναι, ως γνωστό, στην περιοχή και το Ισραήλ, που λειτουργεί τα τελευταία χρόνια στον αντίποδα της Άγκυρας.
Αυτό που έχει σημασία είναι η Κυπριακή Δημοκρατία να λειτουργεί με τρόπο που να μη βρεθεί στις παράπλευρες απώλειες. Οι σχεδιασμοί και οι δράσεις της Λευκωσίας, αποσκοπούν στην ανάδειξη του ρόλου της με στόχο να είναι μέρος των εξελίξεων. Κι αυτή είναι η μεγάλη προσπάθειά της.