Να αντιληφθούμε πλέον την απειλή για τη δημοκρατία

Του Χρήστου Χαραλάμπους
Όλα αυτά που καταγράφονται τις τελευταίες μέρες με επίκεντρο-στόχο τον ζωγράφο Γιώργο Γαβριήλ παραπέμπουν (όποιος ακόμα δεν το έχει αντιληφθεί) σε εποχές και καθεστώτα δικτατορίας και φασισμού και όχι σε πολιτεία δημοκρατική και ελεύθερη, όπως θεωρούμε ότι είναι πλέον η χώρα μας.
Η αρχή έγινε με απειλές και τελικά τον εξαναγκασμό σε ακύρωση της προγραμματισμένης έκθεσης έργων του καλλιτέχνη, και συνεχίστηκε με τον οχετό ύβρεων και κατηγοριών και προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης για το ποιόν και τις προθέσεις του Γιώργου Γαβριήλ. Με πρωτοστάτη τον αντιπρόεδρο του Συναγερμού, Ευθύμιο Δίπλαρο και τον ιδεολογικό του περίγυρο, αποτελούμενο από το ΕΛΑΜ, το σκοταδιστικό ιερατείο, αλλά και κόμματα που επικαλούνται τα ιδεώδη της δημοκρατίας και της ελευθερίας έκφρασης σαν βασικά στοιχείο της δικής τους ιδεολογικής ταυτότητας.
Και το «παιχνίδι» πήρε πλέον άλλες, τρομακτικές διαστάσεις, όταν οι απειλές έγιναν πράξεις με την επίθεση με εκρηκτικά στην κατοικία της οικογένειας του καλλιτέχνη. Μια εγκληματική ενέργεια που θυμίζει την περίοδο της 7ετούς δικτατορίας στην Ελλάδα, αλλά και την περίοδο της εγκληματικής δράσης στην Κύπρο, πρώτα του λεγόμενου εθνικού μετώπου και στη συνέχεια της ΕΟΚΑ Β’.
Εποχές που κυριαρχούσε ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία και κάθε έννοια δημοκρατικής και ελεύθερης έκφρασης ισοδυναμούσε για κάποιους με ποινικό αδίκημα και θανάσιμο αμάρτημα, τιμωρητέο με φυλακίσεις ή ακόμα και εξοντώσεις ανθρώπων, χωρίς καμιά αναστολή, στη βάση τουλάχιστον της χριστιανικής αγάπης και ηθικής την οποία όλοι αυτοί επικαλούνται διαχρονικά ως δικαιολογητικό για τις πράξεις τους.
Αν αυτό δεν ισοδυναμεί με φασιστική συμπεριφορά και τακτική, τότε πρόκειται για κάτι ακόμα χειρότερο που δεν έχει σημασία πώς θα το ονομάσει κανείς. Είναι σημαντικό όμως να αντιληφθεί πλέον ο κόσμος τη σοβαρότητα αυτών που συμβαίνουν και τους ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους που δημιουργούνται για τη δημοκρατία.
«Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» η παντιέρα και τότε και σήμερα όλων αυτών που φανερά υποκινούν ή κρύβονται πίσω από τέτοιου είδους καταστάσεις. Ένα σύνθημα που βρίθει υποκρισίας και στο άκουσμά του μόνο ανησυχία και προβληματισμό θα πρέπει να δημιουργεί.
Το ότι πολιτικά πρόσωπα της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς της Κύπρου πρωτοστατούν στην επιβολή λογοκρισίας και στο διωγμό των έργων και κατ’ επέκταση του ίδιου του Γιώργου Γαβριήλ, είναι ξεκάθαρο. Άλλωστε, κάποιοι έχουν το θράσος που τους δίνει η εξουσία που κατέχουν, να εμφανίζονται δημόσια. Απώτερος σκοπός τους να δυναμιτίσουν το φανατισμό και να ενισχύσουν την κομματική ή άλλη δύναμη των φασιστικών στοιχείων που, δυστυχώς, πληθαίνουν στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας με τον κόσμο που ακόμα υποφέρει από τα κατορθώματα του 1974, αλλά και τις πολιτικές των κυβερνήσεων Αναστασιάδη-Χριστοδουλίδη που κάθε μέρα όλο και περισσότερο οδηγούν την κοινωνία στην οικονομική ανέχεια και εξαθλίωση.