«Μόνο οι νεκροί θα δουν το τέλος των πολέμων»

Θα ξεμπερδέψει κάποτε ο Τραμπ και ο Πούτιν με την Ουκρανία; Όταν βάζω δίπλα στον Τραμπ και τον Πούτιν, δεν το κάνω από αντιπάθεια για τους δύο. Όχι. Αυτοί οι δύο είναι στην ουσία άτυποι σύμμαχοι, οι οποίοι -ο καθένας για τους δικούς του λόγους- συνάπτουν σύμφωνο «γάμου» με τον… αιώνιο αντίπαλο.
-Στοπ! Έσωθεν φωνή…-Σταμάτα να γράφεις για τα αδιέξοδα των πολέμων… Σταμάτησα, γιατί το θέμα είναι απλησίαστο. Προσπαθώντας να αποφύγω τους πολέμους, ο υπολογιστής μού έβγαλε ένα δώρο, κείμενο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου στη LIFO. Γράφει για δυο σκυλιά και είναι πράγματι η γραφή του ανεπανάληπτη. Τίτλος: «Αντίο Λουλού. Ρισπέκτ». Αν και θα ’πρεπε να ταυτίζομαι με τον όρθιο, κλίνω προς την καθιστή. Η οποία ψόφησε τις προάλλες. Και αυτό το σημείωμα είναι το αντίο μου.
Λέω ψόφησε, όπως θα το έλεγα για τον πιο ακριβό μου φίλο. Δεν υπάρχει επέκεινα, αν και πολύ θα το ήθελα. Και δεν μασάω με τον Πασκάλ. Ξεραινόμαστε, τσακίζουμε όπως τα χόρτα, ψοφάμε όπως οι μύγες. Ο όρθιος λοιπόν εμφανίστηκε μια νύχτα στο κτήμα, άγρια κακοποιημένος, τρέμοντας, κουτάβι ακόμη. Χρόνια έχουν περάσει κι ακόμη κάνει απόμακρους κύκλους γύρω σου, μηδέν σωματική επαφή. Κοιμάται σε έναν τράφο ανάμεσα στ’ αμπέλια -τον χειμώνα τον σκεπάζει η πάχνη. Ανέτως θα ήταν το alter ego μου. Η καθιστή ονομάζεται Λουλού. Ανεκδιήγητης καλοσύνης. Υπερβολικής, θα έλεγα. Έγλειψε με ευγνωμοσύνη το χέρι του κλέφτη που μάς έκλεψε· κούνησε την ουρά της σε πόρνους και μοιχούς· άφησε μπαλάκια γκολφ στα πόδια του συκοφάντη μας. Στο ιδιοσύστημά της κάθε άνθρωπος ήταν εξ ορισμού καλός. Και κατά κάποιον τρόπο, αυτό πολλούς τους μεταμόρφωνε: έσκυβε ο κλέφτης και τη χάιδευε· ο συκοφάντης την έλεγε «καλό σκυλάκι». Υπό αυτή την έννοια, η Λουλού έκανε τον κόσμο αυτόν καλύτερο. Αν και δεν γνώριζε ότι είναι μάταιος. Κι ότι η καλοσύνη σβήνει, όπως σβήνουν οι κροσσοί από τα πυροτεχνήματα στον ουρανό… Στο τέλος κουφάθηκε και περπατούσε δύσκολα. Αλλά, όποτε συναντούσες το βλέμμα της, μισόκλεινε τα μάτια και κουνούσε την ουρά της. Άκακο πλασματάκι. Κλίνω προς αυτή, διότι, αν και μια ζωή δυσκολεύομαι να πλησιάσω τους ανθρώπους, όπως ο όρθιος, ξέρω πια ότι μόνο η αγάπη μπορεί να κάνει κάπως υποφερτά τα πράγματα. Παλιομοδίτικο αλλά ισχύει».
Το απόφθεγμα αποδίδεται στον Πλάτωνα: «Μόνο οι νεκροί θα δουν το τέλος των πολέμων». Και πού ταιριάζει η Λουλού; Συγκλονιστική η απάντηση που βγαίνει από το κείμενο της LIFO. H Λουλού, αν και πέθανε, είδε το τέλος του κόσμου, όχι των πολέμων…
.