Μουζακίτης: Στις προπονήσεις πλέον με φωνάζουν «Χρυσό Αγόρι» και όχι με το όνομά μου

Λίγες ώρες απομένουν πριν ο Χρήστος Μουζακίτης παραλάβει το βραβείο Golden Boy Web, γράφοντας ιστορία ως ο πρώτος Έλληνας που κατακτά τη διάκριση. Ο 18χρονος μέσος του Ολυμπιακού μίλησε στην Tuttosport, εκφράζοντας τον ενθουσιασμό και την έκπληξή του.
Αναφερόμενος στο γεγονός ότι πριν από εκείνον έχουν τιμηθεί ποδοσφαιριστές όπως ο Κενάν Γιλντίζ και ο Τζουντ Μπέλινγκχαμ, ο Μουζακίτης παραδέχτηκε πως δυσκολεύεται ακόμη να συνειδητοποιήσει το επίτευγμα. «Δεν μπορώ να το πιστέψω. Για μένα ήταν ήδη απίστευτο που βρισκόμουν στη λίστα. Η νίκη είναι πραγματικά ανεκτίμητη», σημείωσε, προσθέτοντας ότι τρέφει ιδιαίτερο σεβασμό για τους υπόλοιπους υποψηφίους. «Θαυμάζω τον Κενάν. Μου αρέσουν όλα σε αυτόν: είναι μόλις 20 ετών και παίζει με εντυπωσιακή ποιότητα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Πώς έμαθες ότι το κέρδισες; «Ήμουν με την εθνική ομάδα και ξεκουραζόμουν στο δωμάτιό μου μετά την προπόνηση. Κάποια στιγμή, το τηλέφωνό μου άρχισε να φωτίζεται με μηνύματα και κλήσεις. Δεν μπορούσα να φανταστώ τι συνέβαινε, οπότε το έβαλα σε αθόρυβο και συνέχισα να κοιμάμαι. Το ξύπνημα, όπως μπορείς να φανταστείς, ήταν μαγικό…»
Και πώς σε τίμησαν στα αποδυτήρια; «Πριν επιστρέψω από τη διακοπή, πήγα σε ένα μπαρ με μερικούς από τους συμπαίκτες μου στην εθνική ομάδα και γιορτάσαμε όλοι μαζί. Τώρα πρέπει να το κάνω με τους συμπαίκτες μου στον Ολυμπιακό: μόλις έχω την ευκαιρία, θα τους βγάλω για δείπνο για να τους ευχαριστήσω».
Έχεις ήδη επιλέξει το εστιατόριο; Προς τιμήν του Golden Boy, το ιδανικό θα ήταν ένα ωραίο ιταλικό: «Όχι ακόμα, αλλά θα επιλέξω την ελληνική, την κουζίνα μου».
Τα καλύτερα συγχαρητήρια; «Θα έλεγα γενικά από τους φίλους και τους συμπαίκτες μου. Μου είπαν ότι αυτή είναι μόνο η αρχή και ότι πρέπει να συνεχίσω να πιστεύω ακράδαντα στις ικανότητές μου, γιατί τα καλύτερα έρχονται. Μετά, φυσικά, όλοι αστειεύονται γι’ αυτό: στο προπονητικό κέντρο κανείς δεν με φωνάζει πια με το όνομά μου, τώρα όλοι με αποκαλούν «Χρυσό Παιδί». Είναι τιμή μου»
Έχεις ήδη βρει το κατάλληλο μέρος στο σπίτι για το τρόπαιο; «Το σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα είναι εκτεθειμένο: θέλω να μπορώ να το κοιτάζω κάθε μέρα για να θυμάμαι στον εαυτό μου ποιος είμαι και πού θέλω να πάω».
Φυσικά, με τη μεγάλη αναγνώριση έρχεται και μεγάλη ευθύνη. Δεν φοβάσαι, από δω και πέρα, θα νιώθεις μεγαλύτερη πίεση λόγω των προσδοκιών; Αυτό το βραβείο αναπόφευκτα θα σε φέρει στο προσκήνιο: «Για να είμαι ειλικρινής, η δύναμή μου έγκειται στο να μην αφήνω την πίεση να με καταβάλλει. Με τα χρόνια, έμαθα να τη διαχειρίζομαι, να τη διοχετεύω… Αυτό το ξεχωριστό βραβείο θα με βοηθήσει όσον αφορά την ευαισθητοποίηση. Θα με ωθήσει να δουλέψω ακόμα πιο σκληρά για τους στόχους που έχω θέσει στον εαυτό μου. Παίζω για τον Ολυμπιακό, τον μεγαλύτερο σύλλογο στη χώρα μου. Έχω συνηθίσει να νιώθω υπό πίεση και να προσπαθώ να μην προδώσω όσους πιστεύουν σε μένα»
Και ποια είναι αυτά; «Απλά να κερδίσω το Champions League και να παίξω στο Παγκόσμιο Κύπελλο με την Ελλάδα. Αυτό είναι το μόνο που ζητώ».
Η νίκη στον αθλητισμό -όπως και στη ζωή- απαιτεί θυσίες. Τι έχεις εγκαταλείψει για να μπορέσειςνα παίξεις σε αυτό το επίπεδο; «Είναι ένα μείγμα πραγμάτων, που κυμαίνονται από διατροφικές συνήθειες μέχρι ρουτίνες: να τρώμε καλά και να κοιμόμαστε πολύ για να έχουμε καθαρό μυαλό και να είμαστε σε φόρμα τόσο στους αγώνες όσο και στην προπόνηση. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να γίνεις πραγματικός επαγγελματίας. Έπειτα, ένα πράγμα που λέω πάντα στον εαυτό μου είναι να προσπαθώ πάντα να είμαι ο εαυτός μου, χωρίς να συγκρίνω τον εαυτό μου με άλλους παίκτες».
Πες μας λίγα περισσότερα για τον εαυτό σου: «Μπαίνω στο γήπεδο με το δεξί μου πόδι και πριν από τον αγώνα ακούω τη λίστα αναπαραγωγής μου από την αρχή μέχρι το τέλος για να αναζωογονηθώ».
Υπάρχει μια πτυχή του παιχνιδιού σου που, αν μπορούσες, θα το άλλαζες εντελώς για να γίνεις πιο δυνατός; «Πρέπει να βελτιωθώ πολύ σωματικά. Είμαι ακόμα πίσω σε αυτό το θέμα. Πρέπει να γίνω σωματικά πιο δυνατός και πιο αποτελεσματικός σε 90 λεπτά».
Το είδωλό σου είναι ο Λούκα Μόντριτς. Υπάρχει κάποιος παίκτης στην ηλικία του στην Ευρώπη με τον οποίο πιστεύεις ότι θα μπορούσε να αναπτυχθεί μία όμορφη ανταγωνιστική σχέση; «Θα έλεγα τον Άρντα Γκιουλέρ, παρόλο που είμαστε δύο διαφορετικοί παίκτες: είναι πιο επιθετικός. Πρόσφατα έπαιξα εναντίον του στο Champions League με τη Ρεάλ Μαδρίτης και ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες κατά τη διάρκεια του αγώνα. Έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του: Είμαι σίγουρος ότι θα αντιμετωπίσουμε ο ένας τον άλλον πολλές φορές ακόμα. Ανυπομονώ να τον νικήσω ».
Μιλώντας για εκείνον τον αγώνα: υπάρχει κάποιος άλλος παίκτης που σου άφησε μια ανεξίτηλη εντύπωση; «Μιλάμε για τον μεγαλύτερο σύλλογο στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Οι παίκτες τους βρίσκονται στο απόγειο της καριέρας τους. Έχουν εξωγήινους όπως ο Εμπαπέ και ο Βινίσιους. Και μετά υπάρχουν οι Καμαβίνγκα και Βαλβέρδε: ήταν παντού»
Τι σας έλειψε για να το κερδίσετε; «Εναντίον αυτών των παικτών, κάθε λάθος μετατρέπεται σε γκολ. Δεχθήκαμε πάρα πολλά».
Ξεκίνησες ως τερματοφύλακας πριν τραυματιστείς στο μάτι και μετακινηθείς στο κέντρο. Υπάρχει κάτι από αυτόν τον ρόλο που σου έχει μείνει χαραγμένο; «Όταν παίζεις στο τέρμα, εκτός από το να έχεις μια προνομιακή άποψη για το τι συμβαίνει στο γήπεδο, ξέρεις ότι το παραμικρό λάθος μπορεί να καταστρέψει ολόκληρη την ομάδα. Πρέπει να αναλαμβάνεις μεγαλύτερη ευθύνη από τους συμπαίκτες σου. Και νομίζω ότι αυτό με βοήθησε στον ρόλο μου. Απόλαυσα να παίζω στο τέρμα. Αν δεν ήταν αυτό το περιστατικό, ίσως να έπαιζα σήμερα στη δεύτερη κατηγορία της Ελλάδας (γέλια).»
Αυτό το καλοκαίρι, ο Ολυμπιακός απέρριψε τις προτάσεις αρκετών ευρωπαϊκών συλλόγων που ενδιαφέρονταν για να σε αποκτήσουν. Υπάρχει κάποια στην οποία δεν θα μπορεί να πει όχι στο μέλλον; Ποια είναι η ομάδα των ονείρων του; «Είναι η Ρεάλ Μαδρίτης…».