Με πρόφαση μαθήματα χορού, κακοποίησε σεξουαλικά μαθητή του- Αυξήθηκε η ποινή

Σε αύξηση της ποινής που επιβλήθηκε σε καθηγητή για σεξουαλική κακοποίηση μαθητή το 2005 προχώρησε το Εφετείο.
Συγκεκριμένα, η υπόθεση που απασχόλησε το Εφετείο αφορά την καταδίκη καθηγητή για σοβαρή κακοποίηση μαθητή του, την περίοδο που ήταν υπεύθυνος της τάξης και του χορευτικού ομίλου στο σχολείο. Ο κατηγορούμενος είχε παραδεχθεί τις πράξεις του και το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας του είχε επιβάλει ποινή φυλάκισης δυόμισι ετών, θεωρώντας ότι οι επιμέρους ποινές έπρεπε να εκτιθούν ταυτόχρονα. Η απόφαση εκείνη οδήγησε σε δύο εφέσεις, η μία από τον Γενικό Εισαγγελέα, που ισχυρίστηκε ότι η ποινή ήταν υπερβολικά χαμηλή, και η άλλη από τον ίδιο τον καταδικασθέντα, που ζητούσε ελάφρυνση ή αναστολή.
Το πρωτόδικο δικαστήριο περιέγραψε αναλυτικά πώς ο καθηγητής καλλιέργησε μια στενή σχέση εμπιστοσύνης με τον μαθητή, χρησιμοποιώντας τον ρόλο του ως εκπαιδευτικού και μέντορα. Οι συχνές επαφές, η ιδιαίτερη προσοχή που του έδειχνε και οι προτάσεις για επιπλέον «καθοδήγηση» εκτός σχολείου δημιούργησαν ένα περιβάλλον οικειότητας, το οποίο τελικά εκμεταλλεύτηκε ο κατηγορούμενος. Το δικαστήριο κατέγραψε ότι αυτή η διαδικασία δεν ήταν τυχαία, αλλά μια σταδιακή προσέγγιση που αφαίρεσε από τον ανήλικο την αίσθηση ασφάλειας και τον έφερε σε θέση αδυναμίας.
Οι συνέπειες για τον μαθητή ήταν εμφανείς και μακροχρόνιες. Η συμπεριφορά του άλλαξε, η σχολική του επίδοση μειώθηκε, απομακρύνθηκε από το περιβάλλον του και χρειάστηκε πολλά χρόνια για να μπορέσει να μιλήσει ανοιχτά για όσα είχε βιώσει και να ζητήσει βοήθεια. Το πρωτόδικο δικαστήριο αναγνώρισε τη σοβαρότητα της επιβάρυνσης αυτής και τη μεγάλη ψυχολογική πίεση που είχε υποστεί.
Στην απόφασή του, το Κακουργιοδικείο είχε λάβει υπόψη του ελαφρυντικούς παράγοντες υπέρ του κατηγορουμένου, όπως την καθυστερημένη αλλά υπαρκτή παραδοχή, την προηγουμένως καλή κοινωνική και επαγγελματική του πορεία και την κατάσταση στην οποία βρισκόταν μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης. Ωστόσο, παρότι αναγνώρισε τη σοβαρότητα των πράξεων, δεν προχώρησε σε αυστηρότερη ποινική μεταχείριση.
Το Εφετείο, εξετάζοντας το σύνολο των στοιχείων, κατέληξε σε διαφορετική κρίση. Τόνισε ότι η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε έναν εκπαιδευτικό και έναν ανήλικο μαθητή είναι εκ φύσεως ανισόρροπη και ότι η κατάχρησή της αποτελεί ιδιαίτερα επιβαρυντικό παράγοντα. Υπογράμμισε επίσης ότι τέτοιου είδους υποθέσεις εμφανίζονται συχνότερα και ότι η Δικαιοσύνη οφείλει να στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα ότι η εκμετάλλευση της θέσης εξουσίας έναντι ανηλίκων δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με επιείκεια.
Παράλληλα, το Εφετείο απέρριψε τους ισχυρισμούς του κατηγορουμένου περί «υπερβολικής» πρωτόδικης ποινής, σημειώνοντας ότι τα περιστατικά δεν συνιστούσαν μεμονωμένο λάθος, αλλά μια μεθοδευμένη συμπεριφορά που αναπτύχθηκε σταδιακά και συστηματικά. Κατά την κρίση του Εφετείου, η πρωτόδικη ποινή δεν αντανακλούσε την πραγματική βαρύτητα της υπόθεσης και ήταν εμφανώς ανεπαρκής σε σχέση με το μέγεθος της κατάχρησης εμπιστοσύνης και τις συνέπειες για το θύμα.
Σημειώνεται ότι μόλις «το έτος 2020, ο παραπονούμενος παρακολούθησε κάποια μαθήματα ψυχολογίας και μέσω αυτών ένιωσε αρκετά δυνατός να αποκαλύψει στη μητέρα του και τον αδελφό του, τα όσα συνέβησαν ενώ ένιωσε και αρκετά δυνατός για να προβεί σε καταγγελία στην αστυνομία εναντίον του κατηγορούμενου.»
Το Εφετείο, εξετάζοντας εκ νέου την πρωτόδικη κρίση, κατέληξε ότι η ποινή που είχε επιβληθεί στον καταδικασθέντα καθηγητή δεν αντανακλούσε τη σοβαρότητα της υπόθεσης και δεν εξασφάλιζε την απαιτούμενη αποτρεπτική λειτουργία της δικαιοσύνης. Η απόφαση του Κακουργιοδικείου, που είχε περιορίσει τη συνολική ποινή σε δυόμισι χρόνια λόγω συντρέχουσας έκτισης, θεωρήθηκε από το Εφετείο εμφανώς ανεπαρκής.
Αξιολογώντας εκ νέου το εύρος και τη φύση της κακοποιητικής συμπεριφοράς, αλλά και τη μεθοδευμένη κατάχρηση της σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα σε εκπαιδευτικό και μαθητή, το Εφετείο προχώρησε στην αναδιαμόρφωση των ποινών. Για τις δύο πρώτες κατηγορίες επέβαλε ποινή φυλάκισης δύο ετών και έξι μηνών για καθεμία, ενώ για τις κατηγορίες που είχαν χαρακτηριστεί ως βαρύτερες όρισε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών. Όπως και πρωτοδίκως, οι ποινές συνεχίζουν να συντρέχουν, γεγονός που σημαίνει ότι το ανώτερο πλαίσιο, τα τέσσερα χρόνια, αποτελεί πλέον τη νέα συνολική ποινή που θα εκτίσει ο καταδικασθείς.
Με αυτό το σκεπτικό, το Εφετείο έκανε δεκτή την έφεση του Γενικού Εισαγγελέα, κρίνοντας ότι μόνο μια ουσιαστικά αυστηρότερη ποινή ανταποκρίνεται στο μέγεθος της κατάχρησης εξουσίας που καταγράφηκε, στις συνέπειες που υπέστη ο ανήλικος και στην ανάγκη να σταλεί σαφές μήνυμα από τη δικαιοσύνη ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με επιείκεια.
Διαβάστε επίσης: Νέα αναβολή στη δίκη των μοναχών της Μονής Αββακούμ