Κυβέρνηση εγκλωβισμένη στα συμφέροντα

Του
Κωνσταντίνου Ζαχαρίου
Στον κοινωνικό διάλογο για την ΑΤΑ, η ευθύνη της κυβέρνησης δεν περιορίζεται στο ρόλο του «διαιτητή» ανάμεσα στους εργοδοτικούς συνδέσμους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπως επιχειρεί να το παρουσιάσει ο Υπουργός Εργασίας.
Η μεταβατική συμφωνία που συνομολογήθηκε —και η οποία προβλέπει ρητά την απόδοση της ΑΤΑ στη βάση της φιλοσοφίας της, δηλαδή την Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή των μισθών— φέρει και την υπογραφή της κυβέρνησης. Όταν υπογράφηκε, η κυβέρνηση ζήτησε μάλιστα τα εύσημα. Σήμερα, όμως, που ήρθε η ώρα της υλοποίησης, μεταθέτει την εφαρμογή από παράταση σε παράταση για να εξυπηρετήσει τους εργοδοτικούς συνδέσμους, οι οποίοι επιδιώκουν τον ευτελισμό και τελικά την κατάργηση του θεσμού.
Πέρα από το ρόλο της ως θεματοφύλακας των θεσμών, η κυβέρνηση έχει και την ευθύνη ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων για όσους αμείβονται με τον Εθνικό Κατώτατο Μισθό. Το σχετικό διάταγμα εκδίδεται αποκλειστικά από την ίδια και αφορά τους πιο χαμηλόμισθους της κοινωνίας.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν καταθέσει εδώ και μήνες συγκεκριμένες προτάσεις, ανάμεσά τους η αύξηση του Εθνικού Κατώτατου Μισθού, ώστε να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες της αγοράς, και η ενσωμάτωση της ΑΤΑ, για να διασφαλιστεί η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων. Το μέτρο δεν αυξάνει τις κρατικές δαπάνες και δεν απαιτεί τη συγκατάθεση των κοινωνικών εταίρων. Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση αρνείται να το εφαρμόσει;
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν επίσης προτείνει μέτρα για την υλοποίηση της εξαγγελίας «ΑΤΑ για όλους», όπως την αύξηση της κάλυψης των συλλογικών συμβάσεων, που προβλέπεται και από τη σχετική ευρωπαϊκή οδηγία. Γιατί η κυβέρνηση αρνείται να την εφαρμόσει;
Επιπλέον, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρότειναν τη σύνδεση της υποχρέωσης εφαρμογής συλλογικών συμβάσεων με τη δυνατότητα των εταιρειών να αναλαμβάνουν συμβόλαια και έργα του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Μία πρόταση απολύτως λογική, αφού τα έργα αυτά χρηματοδοτούνται από την κοινωνία και οι ανάδοχοι οφείλουν να τη σέβονται. Γιατί η κυβέρνηση αρνείται να εφαρμόσει το μέτρο;
Ακόμη, εισηγήθηκαν η ίδια υποχρέωση να ισχύει και για τις εταιρείες που λαμβάνουν άδειες απασχόλησης εργαζομένων από τρίτες χώρες. Μία πρόταση απολύτως λογική, αφού, πριν δοθούν οι άδειες, το κράτος οφείλει να διασφαλίσει ότι δεν θα πληγούν οι Κύπριοι εργαζόμενοι. Γιατί η κυβέρνηση αρνείται και αυτό το μέτρο;
Το ερώτημα, βέβαια, είναι ρητορικό. Η απάντηση έχει ήδη δοθεί μέσα από τις πράξεις και τις παραλείψεις της: Η κυβέρνηση παραμένει εγκλωβισμένη στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων και αδυνατεί να κατανοήσει τις ανάγκες της κοινωνίας.