«Κουράστηκα»: Κραυγή αγωνίας από μητέρα στην Πάφο Καθημερινά χιλιόμετρα για ένα γιατρό

Η ανεπάρκεια εξειδικευμένων παιδιατρικών υπηρεσιών για παιδιά με χρόνιες ή πολύπλοκες παθήσεις παραμένει ένα από τα πιο αδύναμα σημεία του κυπριακού συστήματος υγείας. Παρότι το ΓεΣΥ έχει διευκολύνει την πρόσβαση στις βασικές ιατρικές δομές, οι οικογένειες που χρειάζονται συστηματική φροντίδα από παιδοκαρδιολόγους, παιδοενδοκρινολόγους ή παιδονεφρολόγους εξακολουθούν να βρίσκονται αντιμέτωπες με μεγάλες ελλείψεις. Στις επαρχίες εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων η κατάσταση είναι ακόμη πιο δύσκολη, καθώς οι συγκεκριμένες ειδικότητες είτε δεν υπάρχουν καθόλου είτε λειτουργούν με εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό γιατρών.
Όπως αναφέρει η δημοσιογράφος Άντρια Γεωργίου, σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Πολίτης», η Μαρία Ονησιφόρου, μητέρα τριών παιδιών από την Πάφο, ζει καθημερινά αυτή την πραγματικότητα. Η 14χρονη κόρη της χρειάζεται τακτική παρακολούθηση από διάφορους ειδικούς, όμως στην πόλη τους δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υπηρεσίες. «Κάθε φορά που χρειάζεται ιατρικό έλεγχο, πρέπει να ταξιδεύουμε στη Λεμεσό ή στη Λευκωσία», εξηγεί. Όπως αναφέρει η μητέρα, το κάθε ραντεβού συνεπάγεται ώρες μετακίνησης, πολύμηνη αναμονή και επιπλέον έξοδα. Ενώ τονίζει, πολλές φορές ένα απλό ραντεβού μετατρέπεται σε ολόκληρη ημέρα ταλαιπωρίας, με χαμένες ώρες εργασίας και μαθήματα για το παιδί.
Πέρα από τη σωματική κόπωση, υπάρχει και το ψυχολογικό βάρος. Η κόρη της χάνει συχνά σχολείο, δυσκολεύεται να κρατήσει ρυθμό στη μάθηση και αισθάνεται εξάντληση. «Μου λέει συχνά ότι κουράστηκε να ταξιδεύει και να τρέχει από γιατρό σε γιατρό», αναφέρει η μητέρα, συμφωνα με τη δημοσιογράφος Άντρια Γεωργίου, σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Πολίτης». Η κατάσταση επιβαρύνεται από την έλλειψη φαρμάκων και τις καθυστερήσεις στα δημόσια φαρμακεία, που απαιτούν νέες μετακινήσεις και άδειες από τη δουλειά. Όλα αυτά δημιουργούν μια συνεχή πίεση, που επηρεάζει ολόκληρη την οικογένεια.
Η οικογένεια έχει εξετάσει ακόμη και το ενδεχόμενο να μετακομίσει, όμως κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό. «Έχουμε δουλειές, άλλα παιδιά, σχολεία. Δεν γίνεται να ξεριζωθούμε επειδή δεν υπάρχουν γιατροί στην πόλη μας», λέει η κυρία Ονησιφόρου. «Δεν ζητάμε προνόμια. Ζητάμε πρόσβαση σε υγεία με αξιοπρέπεια, ώστε να μην διαλύεται η καθημερινότητα μιας οικογένειας. Δεν είναι πολυτέλεια να μπορεί ένα παιδί στην Πάφο να δει γιατρό χωρίς να ταξιδεύει εκατοντάδες χιλιόμετρα. Είναι αυτονόητο δικαίωμα»