Κανένας νεκρός για το μεροκάματο

Της Ελένης Κωνσταντίνου
Η εργασία είναι θεμέλιο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της κοινωνικής ανάπτυξης. Κάθε εργαζόμενος που χάνει τη ζωή του ή υποφέρει από ατύχημα ή ασθένεια στο χώρο εργασίας είναι μια προσωπική τραγωδία, μια οικογένεια που θρηνεί και μια κοινωνία που αποτυγχάνει να προστατεύσει τους δικούς της ανθρώπους. Η ασφάλεια και η υγεία στην εργασία δεν είναι προαιρετικές, ούτε πολυτέλεια, είναι αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα. Κανένα μεροκάματο δεν δικαιολογεί θύματα, κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να θυσιάζεται για την παραγωγικότητα.
Η πρόσφατη συγκέντρωση της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Ασφάλειας και Υγείας υπενθυμίζει την ανησυχητική πραγματικότητα: οι θάνατοι και τα σοβαρά εργατικά ατυχήματα συνεχίζονται, ενώ η εφαρμογή των μέτρων νομοθετικής προστασίας παραμένει ελλιπής. Η Κύπρος ακολουθεί την πανευρωπαϊκή τάση μείωσης των επιθεωρήσεων στους χώρους εργασίας, με αποτέλεσμα την ανεπαρκή πίεση προς συμμόρφωση και τον κίνδυνο για εργαζομένους.
Η προστασία των εργαζομένων απαιτεί συνολική και πρακτική κουλτούρα ασφάλειας: υποχρεωτική κατάρτιση από την πρώτη μέρα εργασίας, ένταξη των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων για ψυχοκοινωνικούς κινδύνους, ενίσχυση και εκσυγχρονισμό του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας, καθώς και γενίκευση μέτρων όπως το Safe-pass στην οικοδομική βιομηχανία. Αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό είναι πως η πρόληψη δεν είναι κόστος είναι επένδυση στη ζωή, την υγεία και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων.
Κάθε χαμένος εργαζόμενος αφήνει πίσω του κενό και πόνο που δεν μπορεί να καλυφθεί. Οι οικογένειες, οι φίλοι, οι συνάδελφοι και η κοινωνία πλήττονται από την ανεπανόρθωτη απώλεια ενός ανθρώπου που απλώς ήθελε να ζήσει αξιοπρεπώς και να επιστρέψει στο σπίτι του μετά τη δουλειά. Μια κοινωνία που σέβεται την εργασία και τη ζωή δεν μπορεί να ανεχτεί κανένα νεκρό για το μεροκάματο. Η εφαρμογή των νόμων και η καλλιέργεια κουλτούρας συνεργασίας μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων είναι μονόδρομος για να εξασφαλιστεί ότι η εργασία δεν θα είναι πηγή κινδύνου, αλλά μέσο ανάπτυξης και αξιοπρέπειας για όλους.
Επιπλέον, τα κέρδη δεν μπορούν και δεν πρέπει να είναι πάνω από τις ζωές μας. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα να επιστρέφει στο σπίτι του ασφαλής και υγιής. Η παραγωγικότητα και τα οικονομικά οφέλη μιας επιχείρησης δεν δικαιολογούν θύματα ούτε απώλειες ζωών.