Κέττηρος: Η συζήτηση των προϋπολογισμών δεν είναι λογιστική πράξη

Ομιλία του βουλευτή του ΑΚΕΛ , Νίκου Κέττηρου κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού στη Βουλή
Η συζήτηση των προϋπολογισμών δεν είναι απλή λογιστική πράξη. Είναι καθαρά πολιτική επιλογή, καθώς μέσα από τους αριθμούς αποκαλύπτεται ποιος πληρώνει, ποιος ωφελείται και ποιος μένει πίσω, δήλωσε ο Νίκος Κέττηρος.
Μιλώντας στη Βουλή, είπε ότι σημερινή του τοποθέτηση αποτελεί, ταυτόχρονα, σαφή ανασκόπηση ευθύνης. Αναστοχαζόμαστε τι επιτελέσαμε στη Βουλή, ποιες θετικές τομές καταφέραμε, αλλά και ποιες μάχες συνεχίζουμε να δίνουμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα για τους πολίτες που μας εμπιστεύθηκαν. Είναι μια ευκαιρία να αποτιμήσουμε το έργο μας, να αναδείξουμε τα αποτελέσματα και να επαναβεβαιώσουμε τις διεκδικήσεις μας για μια Βουλή που ανταποκρίνεται ουσιαστικά στις ανάγκες της κοινωνίας.
Τα τελευταία πέντε χρόνια είχα την ευθύνη και την τιμή να προεδρεύω της Επιτροπής Προσφύγων, Εγκλωβισμένων, Αγνοουμένων και Παθόντων, μετά από την εμπιστοσύνη που μου έδειξε το κόμμα μου. Η θέση αυτή μου επέτρεψε να δουλέψω σε βάθος, με σοβαρότητα και συνέπεια, πάνω σε ζητήματα που παραμένουν κρίσιμα για χιλιάδες συμπολίτες μας. Η εμπειρία αυτή δεν ήταν απλώς θεσμική· ήταν ουσιαστική ευθύνη απέναντι σε ανθρώπους και οικογένειες που δικαιούνται δικαιοσύνη, στήριξη και ξεκάθαρες λύσεις.
Εμείς επιμείναμε και συνεχίζουμε να επιμένουμε σε κάτι αυτονόητο: οι πρόσφυγες δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως στατιστική, αριθμοί, δαπάνες ή διεκπεραίωση εργασίας. Ο κόσμος αυτός πρέπει να αντιμετωπίζεται με ευαισθησία και ανθρωπιά.
Είναι οι παππούδες μας που πέθαναν στους προσφυγικούς συνοικισμούς, οι γονείς μας που έχασαν τα νιάτα τους, τα παιδιά μας που θα καταχρεωθούν για να σπουδάσουν και να αποκτήσουν στέγη. Είναι οι εγκλωβισμένοι μας στην Καρπασία και στα Μαρωνίτικα χωριά που συνεχίζουν να κρατούν ζωντανή τη φλόγα. Είναι οι αγνοούμενοι που ακόμα τους ψάχνουμε σε ομαδικούς τάφους, τα παιδιά των αγνοουμένων που φωνάζουν εδώ και 51 χρόνια ότι το κράτος ήταν πάντοτε απών για τα ορφανά της εισβολής. Είναι οι παθόντες, οι ανάπηροι, οι αιχμάλωτοι, για τους οποίους ίσως είμαστε το μόνο κράτος που δεν απέδωσε ποτέ τις πρέπουσες τιμές.
Γιατί; Γιατί πάντοτε κάποιοι βλέπουν την αποκατάσταση αυτών των ανθρώπων ως λογιστές: ως αύξηση των δαπανών, ως διοικητικό κόστος. Πενήντα ένα χρόνια μετά, η προσφυγική πολιτική παραμένει σε μεγάλο βαθμό πολιτική διαχείρισης και όχι δικαιοσύνης.
Και εδώ θέλω να το πω ξεκάθαρα: η απώλεια της κατεχόμενης περιουσίας δεν ήταν μόνο απώλεια γης· ήταν ουσιαστικά απώλεια δυνατότητας ζωής. Όποτε μπαίνουμε σε προεκλογική εκστρατεία υπάρχουν πλέον οι δεδομένοι: αυτοί που θα υποσχεθούν. Λόγια του αέρα. Αυτό κάνει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την ημέρα που εκλέγηκε, γιατί η αλήθεια είναι ότι από τότε βρίσκεται σε συνεχή προεκλογική εκστρατεία για το 28. Οι συνάδελφοι του Συναγερμού κατέθεσαν μια πρόταση. Η κυβέρνηση ζήτησε έξι μήνες χρόνο για να καταθέσει κανονισμούς μέσω του Φορέα. Τον Γενάρη λήγει η προθεσμία. Ή θα τους καταθέσει ή θα προχωρήσουμε. Και εμείς, κύριοι του Συναγερμού, δεν είμαστε μικρόψυχοι· θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια για τον πρόσφυγα.
Φορέας Ισότιμης Κατανομής Βαρών
Στους προϋπολογισμούς που συζητούμε σήμερα υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση. Ο Φορέας Ισότιμης Κατανομής Βαρών δεν απορροφά κάθε χρόνο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Τα χρήματα αυτά επιστρέφουν στο κράτος και μετά η κυβέρνηση μιλά για «αποθέματα». Να είμαστε ειλικρινείς: αυτά τα αποθέματα δημιουργούνται πάνω στις πλάτες των προσφύγων.
Με την πρόταση νόμου που είχαμε καταθέσει και την οποία ακυρώσατε στην ουσία (ΔΗΚΟ, ΕΛΑΜ, ΔΗΣΥ, ΔΗΠΑ), δίναμε τη δυνατότητα απορρόφησης αυτού του αποθέματος προς όφελος του κόσμου: να επιδοτηθεί το επιτόκιο του στεγαστικού τους δανείου, να έχει αξία η κατεχόμενη περιουσία μας και να μην αναγκάζεται ο κόσμος να καταφεύγει στην Επιτροπή Αποζημιώσεων της Τουρκίας. Και είπατε όχι. Οχι. Και ύστερα θα σας φταίνε αυτοί που απογοητεύονται και ξεπουλούν την περιουσία τους στην Τουρκία. Τι κάνετε εσείς; Καταψηφίσατε μια πρόταση νόμου, απλά και μόνο επειδή προερχόταν από το ΑΚΕΛ. Κρίμα, γιατί χάθηκε μια ευκαιρία για αυτόν τον αδικημένο κόσμο.
Δεν τα παρατάμε. Εμείς θα συνεχίσουμε να πιέζουμε. Γιατί πολλές φορές πετύχαμε σημαντικά πράγματα, ακόμη κι αν ήμασταν μόνοι. Όταν οι καθυστερήσεις στις εκτιμήσεις για σκοπούς δανείων στον Φορέα έφταναν τα δύο χρόνια, εμείς, με επιτόπιες επισκέψεις και προτάσεις προς το Κτηματολόγιο και τον Φορέα, πετύχαμε κάτι που θεωρείτο αδύνατο: τη σύντμηση του χρόνου εκτίμησης των κατεχόμενων περιουσιών. Και δεν ζητήσαμε εύσημα από κανένα. Η ικανοποίησή μας ήταν η ίδια η επίτευξη του στόχου.
Για το στεγαστικό, αν δεν το αντιμετωπίσουμε ως κοινωνική κρίση, δεν μπορούμε να το αμβλύνουμε. Τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα δεν μπορούν ούτε δάνειο να πάρουν, ούτε ενοίκιο να πληρώσουν. Πρέπει να επανέλθει η πολιτική ανέγερσης πολυκατοικιών και παραχώρησης διαμερισμάτων από το κράτος. Αν δεν παρέμβει τώρα που υπάρχει κρίση, πότε θα παρέμβει; Και δεν είναι λύση η επιδότηση ενοικίου· με 180 ευρώ το μήνα μια οικογένεια δεν νοικιάζει ούτε αποθήκη.
Στην Υπηρεσία Μέριμνας έγιναν άλματα. Η σύντμηση του χρόνου εξέτασης αιτήσεων από 18 σε 5 μήνες είναι θετικό βήμα, αλλά πρέπει να το αντιληφθεί και ένα άλλο τμήμα του Υπουργείου: οι Επαρχιακές Διοικήσεις που καταβάλλουν τα χρήματα. Είναι δυνατόν να εγκρίνονται αιτήσεις σε πέντε μήνες και να χρειάζονται άλλοι πέντε ή έξι για την καταβολή; Έλεος.
Στην Υπηρεσία Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών γίνεται προσπάθεια εξορθολογισμού και υιοθέτησης μετρήσιμων κριτηρίων ώστε να εξαλειφθεί η ευνοιοκρατία και τα σκάνδαλα. Το αναγνωρίζουμε. Στους κανονισμούς που ψηφίσαμε υπάρχουν όμως αδυναμίες, και πρέπει να επανέλθουμε σύντομα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πολιτική δεν είναι ουδέτερη. Κάθε προϋπολογισμός παίρνει θέση. Εμείς επιλέγουμε να στεκόμαστε με τους πρόσφυγες, με τους εργαζόμενους, με τους ηλικιωμένους, με τους νέους που ζητούν λύσεις και όχι υποσχέσεις. Όχι με εύκολα χειροκροτήματα, αλλά με επιμονή, δουλειά και καθαρό λόγο. Η ευθύνη απέναντι στην κοινωνία δεν είναι σύνθημα· είναι καθημερινή πολιτική πράξη.