Ιαπωνία: Κόλαση φωτιάς σε καραμπόλα 50 οχημάτων – Ένας νεκρός και δεκάδες τραυματίες

Η λεμονιά στην αυλή της Ζωούλας και του Σοφόκλη ήταν ένα ιδιαίτερο καμάρι, όχι μόνο για αυτούς αλλά και για όλο το χωριό, καθώς ήταν η μοναδική που ευδοκιμούσε σε εκείνο το βουνίσιο μέρος. Η λεμονιά μεγάλωνε και άνθιζε, προσφέροντας άφθονα λεμόνια και λουλούδια. Οι λεμονανθοί χρησιμοποιούνταν κάθε Πάσχα για να στολίσουν τον Επιτάφιο, γεμίζοντας τον αέρα με το υπέροχο άρωμά τους. Η ιστορία της λεμονιάς συνδέεται με ένα τάμα που είχαν δώσει οι Σοφοκλής και Ζωούλα στον Απόστολο Ανδρέα, όταν είχαν πάει προσκύνημα στην Καρπασία. Το ζευγάρι είχε ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι με άλλους χωριανούς, κουβαλώντας μαζί τους προμήθειες και τη νεογέννητη κόρη τους, την Ανδριάνα, την οποία είχαν αφιερώσει στον Άγιο. Όταν έφτασαν στην Καρπασία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της θάλασσας, την οποία δεν είχαν ξαναδεί. Οι βουνίσιοι, που δεν είχαν καμία σχέση με τη θάλασσα, την περιέγραψαν με δέος και φόβο. Είχαν φέρει μαζί τους και ένα μικρό κλαδί λεμονιάς, ως ένδειξη του τάματος τους. Η λεμονιά έγινε σύμβολο της ευγνωμοσύνης τους προς τον Άγιο και της αγάπης τους για την κόρη τους. Ο Σοφοκλής φρόντιζε με ιδιαίτερη προσοχή τη λεμονιά, προστατεύοντάς την από τις καιρικές συνθήκες και εξασφαλίζοντας ότι θα λάμβανε αρκετό φως και νερό. Η λεμονιά μεγάλωνε μαζί με τις κόρες του, προσφέροντας τους δροσιά και ομορφιά. Τα κλαδιά της έφταναν μέχρι την πάνω κάμαρη του σπιτιού. Πριν από την έλευση του ηλεκτρισμού, οι χωριανοί αποθήκευαν τα λεμόνια σε λακκούς μέσα στο χώμα, για να τα διατηρήσουν φρέσκα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η λεμονιά ήταν μια πηγή ζωής και ευτυχίας για την οικογένεια και για όλο το χωριό. Η ιστορία της λεμονιάς είναι μια ιστορία αγάπης, πίστης και προσφοράς, που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.