Η τουρκική αντιπολίτευση σηκώνει το θέμα S-400: «Λέγεται εθνική υπερηφάνεια;»

Η συζήτηση για την τύχη των S-400 αποκτά νέα δυναμική, με την τουρκική αντιπολίτευση να αναγάγει το ζήτημα σε δοκιμασία του γοήτρου της χώρας και σε πολιτική παλινδρόμηση με σοβαρό κόστος για το αμυντικό οικοδόμημα της χώρας.
Σε παρέμβασή του σε τουρκικά ΜΜΕ, ο αρμόδιος τομεάρχης Άμυνας του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, κατηγόρησε την τουρκική κυβέρνηση ότι ετοιμάζεται για επική υποχώρηση στο θέμα του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400.
«Το δίλημμα S-400 ή F-35 έχει πλέον γίνει ένα αίνιγμα. Το S-400 είναι ένα σύστημα που αγοράστηκε για 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Πώς μπορεί η απόσυρση των S-400 από τη χώρα να θεωρηθεί ανεξαρτησία ή εθνική υπερηφάνεια;», ρώτησε.
«Η Ελλάδα αγοράζει κι εμείς δεν έχουμε πάρει τίποτα»
Σε αυτό το σημείο ο Μπαγτζίογλου έστρεψε το βλέμμα στο αεροπορικό ισοζύγιο της ανατολικής Μεσογείου, περιγράφοντας μια Τουρκία που “χάνει έδαφος” απέναντι σε Ελλάδα, Αίγυπτο, Ρωσία και Ισραήλ, ενώ η Άγκυρα παραμένει χωρίς νέα μαχητικά.
«Τα τελευταία 20 με 25 χρόνια, μόνο 30 F-16 έχουν προστεθεί στο απόθεμα της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Η Ελλάδα αποκτά Rafale, εκσυγχρονίζει τα F-16 της και έχει υπογράψει συμφωνία για F-35», δήλωσε, ενώ για το εθνικό μαχητικό Kaan δήλωσε ότι ούτε σε 10 χρόνια δεν θα είναι έτοιμο.
«Το Κάαν πιθανότατα θα φτάσει σε πλήρη επιχειρησιακή ικανότητα γύρω στο 2035. Ο δικός μας εθνικός κινητήρας φαίνεται να είναι γύρω στο 2034».
«Κάποιοι πλήρωσαν με τη ζωή τους την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας»
Ο Γιανκί Μπαγτζίογλου, υπογράμμισε ότι η «εθνική αμυντική ισχύς» δεν είναι μονοπώλιο καμίας κυβέρνησης, αλλά μια συλλογική διαδρομή δεκαετιών, ανοίγοντας ταυτόχρονα μέτωπο για τις κυβερνητικές σκέψεις περί απομάκρυνσης των S-400.
«Από την TUSAŞ μέχρι την ASELSAN... Αυτά είναι τα προϊόντα των τελευταίων 50 ετών της Δημοκρατίας… Κάποιοι πλήρωσαν με τη ζωή τους, άλλοι με το αίμα τους», δήλωσε εμφαντικά, αποδομώντας την κυβερνητική αφήγηση περί “επιτευγμάτων 20ετίας”.
«Συμβουλεύουμε τον οποιονδήποτε να μην θεωρεί αυτά τα επιτεύγματα ως προϊόν των τελευταίων 20 έως 25 ετών».
Αναφέρθηκε επίσης στην προϊστορία των μεγάλων ναυπηγικών προγραμμάτων.
«Οι εργασίες σχεδιασμού και ανάπτυξης για αυτά τα πλοία ξεκίνησαν το 1993».
Σε μια προσπάθεια να διαψεύσει την κυβερνητική ρητορική περί “εχθρότητας” της αντιπολίτευσης προς συγκεκριμένες εταιρείες, ο Μπαγτζίογλου υψώνει τη σημαία της θεσμικής ουδετερότητας,
«Δεν είμαστε προκατειλημμένοι εναντίον κανενός θεσμού ή εταιρείας… Η μεγάλη επιτυχία της Κόκκινης Μηλιάς είναι ότι με τα εγχώρια παραγόμενα συστήματα ανιχνεύει τον στόχο και εκτοξεύει πύραυλο χρησιμοποιώντας τις δικές της δυνατότητες».
Και πρόσθεσε: «Θα θέλαμε να δούμε περισσότερες τουρκικές εταιρείες που μπορούν να παράγουν μη επανδρωμένα οχήματα».