Η πλειοψηφία των Αμερικανών ζητά περισσότερα όπλα για την Ουκρανία

Η έρευνα δύο εταιρειών δημοσκοπήσεων, δείχνει πως η αμερικανική κοινή γνώμη δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί «ειρήνη» με όρους παράδοσης της Ουκρανίας στις απαιτήσεις της Ρωσίας
Η εικόνα που καλλιεργεί η ρωσική προπαγάνδα για μια Δύση που «κουράστηκε» από την Ουκρανία, δεν επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία. Νέα μεγάλη δημοσκόπηση στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνει ότι όχι μόνο η στήριξη προς το Κίεβο παραμένει υψηλή, αλλά ενισχύεται και αποκτά πιο ξεκάθαρα χαρακτηριστικά υπέρ της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με εκτενές ρεπορτάζ της αμερικανικής εφημερίδας New York Post, η οποία παρουσιάζει τα αποτελέσματα της ετήσιας έρευνας Reagan National Defense Survey, σχεδόν 2 στους 3 Αμερικανούς τάσσονται υπέρ της συνέχισης της αποστολής αμερικανικών όπλων στην Ουκρανία.
Η έρευνα του Ronald Reagan Institute διεξήχθη από τις 23 Οκτωβρίου έως τις 3 Νοεμβρίου 2025, με πανεθνικό δείγμα 2.507 πολιτών, με εκτιμώμενο στατιστικό σφάλμα περίπου + ¬- 1,96%, από δύο εταιρείες δημοσκοπήσεων που συνεργάζονται με Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς.
Ρεκόρ στήριξης στην αποστολή όπλων
Κεντρικό εύρημα της έρευνας, όπως το παρουσιάζει η New York Post, είναι ότι 64% των ερωτηθέντων υποστηρίζουν την αποστολή αμερικανικών όπλων στην Ουκρανία. Πρόκειται για αύξηση 9 ποσοστιαίων μονάδων σε σχέση με πέρσι και για το υψηλότερο ποσοστό από την έναρξη της ρωσικής εισβολής το 2022.
Το ίδιο ποσοστό, 64%, καταγράφεται και στην επίσημη ανακοίνωση του ίδιου του Reagan Institute, που κάνει λόγο για «αυξανόμενη, διακομματική στήριξη» στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο.
Η στήριξη δεν περιορίζεται στα «κλασικά» συστήματα. Το ρεπορτάζ της New York Post σημειώνει ότι 65% των Αμερικανών εγκρίνουν την παροχή πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, όπως οι Tomahawk, που επιτρέπουν στην Ουκρανία να πλήττει στόχους βαθιά στο ρωσικό έδαφος. Παράλληλα, 68% δηλώνουν ότι συμφωνούν να πωλούνται αμερικανικά όπλα σε Ευρωπαίους συμμάχους, οι οποίοι στη συνέχεια θα τα δίνουν στην Ουκρανία.
Πρόκειται για μια μορφή «έμμεσης» στήριξης, η οποία επιτρέπει στην Ουάσιγκτον να ενισχύει ουσιαστικά την άμυνα της Ουκρανίας, χωρίς πάντα να εμφανίζεται στην πρώτη γραμμή κάθε επίμαχης αποστολής.
Κλείνει η ψαλίδα Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων
Ακόμη πιο σημαντική σε πολιτικό επίπεδο είναι η μεταβολή στη στάση των δύο μεγάλων κομμάτων. Για πρώτη φορά, όπως αναφέρει η New York Post, στηριζόμενη στα στοιχεία της έρευνας, η πλειοψηφία των Ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων δηλώνει υπέρ της αποστολής όπλων στην Ουκρανία. Περίπου το 59% των Ρεπουμπλικάνων τάσσονται υπέρ της στρατιωτικής βοήθειας, έναντι 44% πριν από έναν χρόνο.
Στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών η στήριξη παραμένει ακόμη υψηλότερη, γύρω στο 75%, επίσης αυξημένη σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
Τα στοιχεία αυτά αποκτούν ιδιαίτερο βάρος αν ληφθεί υπόψη ότι στο εσωτερικό του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, αλλά και της κυβέρνησης Τραμπ, υπάρχει ισχυρή τάση που ζητά περιορισμό της βοήθειας και μια «συμφωνία» με τη Ρωσία για τερματισμό του πολέμου. Το γεγονός ότι η βάση του κόμματος δείχνει διαφορετική διάθεση, δυσκολεύει πολιτικά την επιλογή μιας γραμμής υποχωρήσεων έναντι του Κρεμλίνου.
Τι είδους «ειρήνη» θέλουν οι Αμερικανοί
Η έρευνα δεν περιορίζεται στο ερώτημα αν πρέπει να συνεχιστεί η βοήθεια. Οι ερωτηθέντες καλούνται να απαντήσουν και στο πώς φαντάζονται το τέλος του πολέμου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που περιγράφει η New York Post, μια σχετική πλειοψηφία, γύρω στο 45%, υποστηρίζει την επιλογή της πλήρους απελευθέρωσης όλων των κατεχόμενων από τη Ρωσία ουκρανικών εδαφών. Δηλαδή ζητά από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να στηρίξει την Ουκρανία μέχρι να ανακτήσει και την Κριμαία και τις τέσσερις προσαρτημένες επαρχίες (Λουγκάνσκ , Νονέτσκ, Ζαπορίζια, Χερσώνα).
Περίπου 23% τάσσονται υπέρ μιας φόρμουλας που προβλέπει παραχώρηση εδαφών στην Ρωσία με αντάλλαγμα εγγυήσεις ασφάλειας και ειρήνης, ενώ 22% δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν μια εκεχειρία στις σημερινές γραμμές του μετώπου, χωρίς άλλες προϋποθέσεις.
Το γεγονός ότι η πιο δημοφιλής επιλογή είναι η πλήρης αποκατάσταση της ουκρανικής κυριαρχίας, δείχνει ότι μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινής γνώμης αντιλαμβάνεται τον πόλεμο όχι ως μια «διένεξη για σύνορα» αλλά ως ευρύτερη δοκιμασία του κατά πόσο επιτρέπεται η αναθεώρηση συνόρων με στρατιωτική βία. Για μικρά κράτη όπως η Κύπρος, αυτή η λεπτομέρεια κάθε άλλο παρά αδιάφορη είναι.
Συλλογικές εγγυήσεις και «ζώνη ασφαλείας»
Η New York Post στέκεται ιδιαίτερα σε δύο ακόμη ερωτήματα της έρευνας, τα οποία αφορούν το είδος των εγγυήσεων ασφάλειας που θα μπορούσαν να προσφερθούν στην Ουκρανία μετά τον πόλεμο.
Σχεδόν 7 στους 10 Αμερικανούς, περίπου 69%, δηλώνουν ότι θα υποστήριζαν μια συλλογική δέσμευση ασφάλειας προς την Ουκρανία, αντίστοιχη με το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ.
Δηλαδή, σε περίπτωση νέας ρωσικής επίθεσης, οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι να είναι υποχρεωμένοι να συνδράμουν στρατιωτικά.
Παράλληλα, περίπου 74% τάσσονται υπέρ της δημιουργίας μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, η οποία θα ελέγχεται από ευρωπαϊκές δυνάμεις, με υποστήριξη της αμερικανικής αεροπορίας.
Αυτές οι επιλογές παραπέμπουν σε σενάρια «μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής ασφαλείας», όπου η Ουκρανία δεν θα μείνει μόνη της απέναντι σε μια αναθεωρητική Ρωσία, αλλά θα στηρίζεται σε κάτι πολύ πιο δεσμευτικό από γενικές πολιτικές δηλώσεις.
Ενισχύεται και η στήριξη σε ΝΑΤΟ και Ταϊβάν
Η έρευνα του Reagan Institute δεν είναι μονοθεματική. Μετρά συνολικά την αντίληψη των Αμερικανών για τον ρόλο των ΗΠΑ στον κόσμο για τις βασικές απειλές.
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του Ινστιτούτου, 64% των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ πρέπει να είναι πιο ενεργά παρούσες και να ηγούνται διεθνώς, ποσοστό που αποτελεί ιστορικό υψηλό για την έρευνα.
Η Κίνα αναδεικνύεται ως η μεγαλύτερη απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, με σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό από τη Ρωσία, ενώ στο ζήτημα της Ταϊβάν καταγράφεται θεαματική αύξηση της διάθεσης για στήριξη. Αν η Κίνα επιτεθεί στην Ταϊβάν, το 60% των Αμερικανών δηλώνουν ότι θα υποστήριζαν την αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων για την υπεράσπισή της, από 48% πριν από έναν χρόνο.
Την ίδια στιγμή, η θετική άποψη για το ΝΑΤΟ βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο από τότε που ξεκίνησε η συγκεκριμένη έρευνα, γύρω στο 68%, με διακομματική στήριξη.
Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα μιας κοινωνίας που, παρά τις εσωτερικές της αντιθέσεις και την κούραση από διαδοχικούς πολέμους, εξακολουθεί να πιστεύει στην ιδέα ότι η αμερικανική ισχύς και οι συμμαχίες των ΗΠΑ είναι αναγκαίο ανάχωμα απέναντι σε αυταρχικά καθεστώτα. Η Ουκρανία είναι το πιο αιματηρό μέτωπο, αλλά δεν είναι το μόνο.
Το μήνυμα για Ρωσία και Ευρώπη
Για τη ρωσική ηγεσία, τα ευρήματα αυτά δεν είναι ευχάριστα. Η στρατηγική του Βλαντίμιρ Πούτιν βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην εκτίμηση ότι η δυτική στήριξη προς την Ουκρανία θα καταρρεύσει με τον χρόνο, είτε λόγω οικονομικού κόστους είτε λόγω εσωτερικών πολιτικών αλλαγών στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.
Η νέα έρευνα, όπως τη μεταφέρει η New York Post, δείχνει ότι στις ΗΠΑ συμβαίνει το αντίθετο. Η στήριξη προς την Ουκρανία αυξάνεται, ιδίως στο κομμάτι του εκλογικού σώματος που θεωρείται πιο επιρρεπές σε απομονωτικές τάσεις.
Στην Ευρώπη, τα στοιχεία αυτά λειτουργούν ως επιχείρημα για όσους υποστηρίζουν ότι η στήριξη προς το Κίεβο δεν είναι «προσωπική εμμονή» κάποιων ηγετών, αλλά σταθερή επιλογή της δυτικής κοινής γνώμης. Για τις κυβερνήσεις της ΕΕ που διστάζουν να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες και τις αποστολές όπλων, η εικόνα μιας αμερικανικής κοινωνίας που στηρίζει ξεκάθαρα την Ουκρανία αφαιρεί ένα εύκολο άλλοθι.
Το πολιτικό μήνυμα προς την κυβέρνηση Τραμπ
Η χρονική στιγμή της έρευνας δεν είναι τυχαία. Η New York Post σημειώνει ότι τα ευρήματα δημοσιοποιούνται σε μια περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση Τραμπ προσπαθεί επανειλημμένα να διαμορφώσει μια συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, με προτάσεις που έχουν προκαλέσει επιφυλάξεις σε Κίεβο και ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Αμερικανών δεν εμπιστεύεται τη Ρωσία ούτε στηρίζει την ιδέα «ειρήνης» με παραχωρήσεις εδαφών, θέτει όρια στους ελιγμούς του Λευκού Οίκου. Κάθε σχέδιο που θα μοιάζει με επιβράβευση της εισβολής, θα κινδυνεύει να εμφανιστεί ως αντίθετο με το κοινό αίσθημα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η δήλωση του ίδιου του Reagan Institute ότι τα ευρήματα «δείχνουν ενισχυμένη διακομματική δέσμευση των Αμερικανών υπέρ της Ουκρανίας» λειτουργεί ως έμμεση προειδοποίηση προς όσους σκέφτονται βεβιασμένες λύσεις.
Τι σημαίνει για μικρά κράτη όπως η Κύπρος
Αν αφήσουμε για λίγο στην άκρη τις εσωτερικές αμερικανικές αντιπαραθέσεις, το βασικό μήνυμα της έρευνας για χώρες όπως η Κύπρος είναι απλό.
Όταν μια μεγάλη δύναμη εισβάλλει σε μια γειτονική χώρα και επιχειρεί να αλλάξει με τη βία τα σύνορα, η απάντηση της διεθνούς κοινότητας δεν είναι ζήτημα «ουκρανικής ιδιαιτερότητας». Είναι ζήτημα αρχής.
Η εικόνα μιας αμερικανικής κοινωνίας που σε ποσοστά άνω του 60% ζητά να συνεχιστεί η αποστολή όπλων στην Ουκρανία, που στηρίζει την πλήρη αποκατάσταση της εδαφικής της ακεραιότητας και που τάσσεται υπέρ συλλογικών εγγυήσεων ασφαλείας, στέλνει σήμα ότι η ιδέα της κυριαρχίας και της μη αλλαγής συνόρων με τη βία παραμένει ζωντανή στον πυρήνα του δυτικού κόσμου.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις θα πράξουν πάντα ότι ζητούν οι κοινωνίες τους.
Σημαίνει όμως ότι, παρά την κόπωση, παρά τις οικονομικές πιέσεις και παρά το εσωτερικό πολιτικό χάος, η σχέση Δύσης – αυταρχικών καθεστώτων δεν εξελίσσεται προς την κατεύθυνση της άνευ όρων «παράδοσης».
Και για κράτη που έχουν βιώσει εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή, το γεγονός ότι η συζήτηση για την Ουκρανία γίνεται με όρους εδαφικής ακεραιότητας και όχι με όρους «ρεαλιστικών παραχωρήσεων», έχει σημασία που ξεπερνά την ίδια την Ουκρανία.