Η θλιβερή συναλλαγή στον ΟΑΣΕ και οι… άνετοι των Αθηνών

Η περσινή «νίκη» της Τουρκίας και της Ελλάδος στον ΟΑΣΕ με την εκλογή του δίδυμου, του Τούρκου Φεριντούν Σινιρίογλου στη θέση του γενικού γραμματέα και της Ελληνίδας Μαρίας Τελαλιάν ως επικεφαλής του Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είχε, ως αναμενόταν, συνέχεια. Την αναμενόμενη συνέχεια, που οι φοβικοί της Αθήνας δεν υπολόγισαν ή θέλησαν σκοπίμως να αγνοήσουν. Ή καλύτερα επέλεξαν να επενδύσουν στη… μεγάλη νίκη στον ΟΑΣΕ, μη υπολογίζοντας τα όσα θα ακολουθούσαν. Η «νίκη» στον ΟΑΣΕ, ήταν και είναι το μεγάλο ξέπλυμα της κατοχικής δύναμης.
Παράλληλα, η Κύπρος στοχεύει την Προεδρία του ΟΑΣΕ (του Οργανισμού για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη) το 2027 και τούτο ήταν γνωστό όταν γινόντουσαν τα ελλαδοτουρκικά μαγειρέματα. Η κυπριακή υποψηφιότητα τέθηκε και η κατοχική Τουρκία, που πέρσι είχε την στήριξη της Ελλάδος, έσπασε τη σιωπηρή διαδικασία και εμπόδισε -στην παρούσα φάση- την απευθείας εκλογή της Κύπρου. Πέρσι, η Λευκωσία επειδή η υποψηφιότητα Σινιρίογλου και Τελαλιάν ήταν πακέτο, δίδυμο, δεν έσπασε τη σιωπηρή διαδικασία, μόνο και μόνο για να μην τα σπάσει με την Αθήνα. Κι αυτό παρόλο που ενόχλησε εκείνη η συμπόρευση.
Η Άγκυρα, λοιπόν, την περασμένη εβδομάδα έκανε το αναμενόμενο και μπλόκαρε την Κύπρο. Υπό κανονικές συνθήκες, ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, κ. Γεραπετρίτης, θα έπρεπε να θυμώσει, να αντιδράσει και να κατακεραυνώσει τον Φιντάν για το γεγονός ότι μπλόκαρε την κυπριακή υποψηφιότητα. Ειδικά όταν προϋπήρξαν οι συναλλαγές. Δεν το έκανε. Γιατί να το κάνει; Άλλωστε, δεν είχε αναστολές να συνεργασθεί με την κατοχική δύναμη και να αναδείξει τον Σινιρίογλου στη θέση του γενικού γραμματέα, ενός σημαντικού Οργανισμού.
Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι υπήρξε ένα συνολικό πακέτο συναλλαγής Ελλάδος και κατοχικής δύναμης. Είχε αποφασισθεί από Αθήνα και Άγκυρα, όπως η κατοχική Τουρκία υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Ελλάδας ως μη μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (για την χρονιά 2025 – 2026 ) και η Ελλάδα να στηρίξει την τουρκική υποψηφιότητα για τη θέση του γενικού γραμματέα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ). Δεν είναι του παρόντος να αναφερθεί πώς ενήργησε η Αθήνα όταν η Λευκωσία εξέταζε το ενδεχόμενο δικής της υποψηφιότητας για τη θέση του γενικού γραμματέα του ΙΜΟ. Η Ελλάδα έχει εκλεγεί (όχι βέβαια λόγω της τουρκικής στήριξης, δεν την χρειαζόταν) στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ενώ ο Τούρκος υποψήφιος στο ΙΜΟ απέτυχε. Στην εξίσωση και η θλιβερή συναλλαγή στον ΟΑΣΕ.
Πέρσι, όταν έγινε γνωστή η υποψηφιότητα της Κύπρου, που υποβλήθηκε μετά από συστηματική και αρκετή δουλειά του υπουργείου Εξωτερικών, είχε τεθεί ένα ρητορικό, πλην γεμάτο ουσία ερώτημα από τον συνάδελφο Μιχάλη Ιγνατίου, το οποίο επαναλαμβάνω: «Τι θα πράξει η Ελλάδα αν η κατοχική Τουρκία θέσει βέτο στην Κυπριακή Δημοκρατία; Το έχει σκεφθεί κανείς στην Αθήνα;» Από την Τουρκία έγινε αυτό που αναμενόταν. Και η Ελλάδα; Πώς αντέδρασε;
Ο υπουργός Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Κόμπος, δήλωσε προ ημερών ότι η υποψηφιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας θα μείνει στο τραπέζι μέχρι το 2027. Και καλά κάνει η Λευκωσία να κρατήσει τη στάση αυτή. Άλλωστε, η κυπριακή υποψηφιότητα, που υποβλήθηκε μετά από πολύ δουλειά, τυγχάνει ευρείας υποστήριξης.
Την ίδια ώρα, ο Χακάν Φιντάν είναι εξοργισμένος γιατί βρίσκει παντού μπροστά του την Κύπρο και το Κυπριακό. Και καλά κάνει η Λευκωσία και βάζει συνεχώς το Κυπριακό και παράλληλα κοντράρεται σε διάφορα πεδία με την Τουρκία και ενίοτε της χαλάει το πάρτι. Όσο συνεχίζεται η κατοχή αυτό θα πρέπει να γίνεται.
Στην Αθήνα, πάντως, οι Μητσοτάκης και Γεραπετρίτης, συνεχίζουν την πολιτική του κατευνασμού. Μια πολιτική, που ενώ έχει καταρρεύσει, εξακολουθεί να συνιστά «στρατηγική επιλογή» για την Αθήνα. Και επιμένει σε αυτή την πολιτική, παρά το γεγονός ότι στην αντίπερα όχθη, η Άγκυρα συνεχίζει να τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια της.