Η διεθνιστική αλληλεγγύη είναι πιο επίκαιρη από ποτέ

Σε μια εποχή που ο κόσμος βυθίζεται ξανά σε πολέμους, φτώχεια και έντονες κοινωνικές ανισότητες, η διεθνιστική αλληλεγγύη αναδεικνύεται όχι ως σύνθημα αλλά ως βασική ανάγκη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την ενίσχυση της συλλογικής αντίστασης.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η συνεχιζόμενη καταστροφή στη Γάζα υπενθυμίζουν με τον πιο σκληρό τρόπο το ανθρώπινο κόστος των συγκρούσεων και την ανάγκη εντατικοποίησης του αγώνα για την επικράτηση της ειρήνης.
Η ακρίβεια, η ελαστικοποίηση της εργασίας, η εμπορευματοποίηση δημόσιων αγαθών όπως είναι η υγεία και η παιδεία, οι προσφυγικές ροές και το μεταναστευτικό αποτελούν πλέον την παγκόσμια πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή, οι επιθέσεις ενάντια στις κατακτήσεις των εργαζομένων εντείνονται, η συνδικαλιστική δράση περιορίζεται και οι συλλογικές συμβάσεις υπονομεύονται, γεγονός που καθιστά πιο αναγκαίες από ποτέ την αλληλεγγύη και την συλλογική δράση.
Από την ίδρυσή της, η ΠΕΟ θεωρεί την αλληλεγγύη ακρογωνιαίο λίθο της συλλογικής πάλης και έχει σταθεί με συνέπεια δίπλα σε λαούς που αγωνίζονται για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Μέσα από τις γραμμές της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, ενισχύει τη διεθνιστική διάσταση των αγώνων της, επιβεβαιώνοντας ότι οι αγώνες της εργατικής τάξης είναι κοινοί, ανεξάρτητα από εθνικά σύνορα. Η στήριξη στο δίκαιο αίτημα του παλαιστινιακού λαού ενάντια στην κατοχή και τη γενοκτονία στη Γάζα, όπως και η σταθερή συμπαράσταση στον λαό και στους εργαζόμενους της Κούβας απέναντι στο εμπάργκο και τον οικονομικό αποκλεισμό, αποτελούν απτές αποδείξεις πως για την ΠΕΟ η διεθνιστική αλληλεγγύη αποτελεί τρόπο δράσης και στάση ζωής.
Η κλιμάκωση των πολέμων, των ανταγωνισμών, η έξαρση των εξοπλισμών, η μείωση των κοινωνικών δαπανών λόγω της αυξανόμενης στρατικοποίησης, καθώς και η άνοδος των ακροδεξιών δυνάμεων και του ρατσισμού απειλούν τα θεμελιώδη δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Και μια ζοφερή πραγματικότητα. Ο κόσμος της εργασίας δεν μπορεί να παραμείνει αδρανής μπροστά σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Αντίθετα αναδεικνύεται η ανάγκη για ενίσχυση της αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων και των λαών.
Σε μια εποχή όπου προωθείται η λογική του ατομικισμού και η αντίληψη ότι «ο καθένας είναι μόνος του», η απάντηση των εργαζομένων βρίσκεται στην οργάνωση, στη συλλογική δράση και στην έμπρακτη αλληλεγγύη. Μόνο έτσι μπορούν να αντιμετωπιστούν συντονισμένα οι επιθέσεις στα δικαιώματα, να προστατευθούν τα κοινωνικά αγαθά και να ενισχυθεί ο αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη.
Το 29ο Συνέδριο της ΠΕΟ είναι μια ευκαιρία ανανέωσης της δέσμευσης στον διεθνιστικό αγώνα απέναντι στην εκμετάλλευση και την αδικία, στον αγώνα ενάντια στους πολέμους και για επικράτηση της ειρήνης και της κοινωνικής προόδου, εντός και εκτός Κύπρου.
* Υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων ΠΕΟ