Η ΑΕΚ έχασε πολλά περισσότερα από ένα παιχνίδι

Πιστεύω πως το έχουμε εμπεδώσει πλέον όλοι. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο. Μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες, που κάνουν την διαφορά.
Η ΑΕΚ σε δύο συνεχόμενα μεγάλα παιχνίδια, τις είχε (τις έφερε κάποιες από αυτές για να είμαι απόλυτα σωστός), όλες απέναντι της. Και προφανώς τρέμει κάποιος στην ιδέα για το τι θα είχε συμβεί, εάν δεν είχε μεσολαβήσει και το μεσοβδόμαδο ευρωπαϊκό παιχνίδι, που έληξε με θρίαμβο και απορρόφησε πολλούς από τους κραδασμούς.
Αλλά το ζήτημα για μια ομάδα που θέλει και μπορεί να πρωταγωνιστήσει, δεν είναι απλά να διαχειρίζεται την πίεση. Διαχείριση της πίεσης είναι πως ο οργανισμός του Ολυμπιακού έστρεψε την εξάρα από την Μπαρτσελόνα στην διαιτησία και ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το πώς ξέφυγε το σκορ. Η ΑΕΚ που δεν έχει τους μηχανισμούς, αλλά δεν έχει και την υπομονή που δίνουν πρότερες επιτυχίες, δεν είναι εύκολο να αντέξει και πέφτει το ανάθεμα επί δικαίων και αδίκων. Λογικό.
Κατά την κρίση μου, το ζήτημα για την ΑΕΚ στο «Καραϊσκάκη» αφορούσε την προσέγγιση που είχε στο παιχνίδι. Υπήρχε σχέδιο για να περιοριστούν οι χώροι του Ολυμπιακού, να χτυπήσει η ΑΕΚ στις αντεπιθέσεις, να εκμεταλλευθούν τις αδυναμίες που δείχνουν οι «ερυθρόλευκοι» απέναντι σε κλειστές άμυνες και την αδυναμία στην δημιουργία. Σχέδιο που εν πολλοίς υπήρξε και κόντρα στον ΠΑΟΚ, με την ΑΕΚ εκεί βέβαια να είναι πολύ περισσότερο ουσιαστική και να κάνει σημαντικές ευκαιρίες για να προηγηθεί εκείνη στο σκορ.
Δεν είναι αποτελεσματικό
Η μετάβαση της ΑΕΚ στην εποχή Νίκολιτς έχουμε δει και επισημάνει, πως σημαίνει μια στροφή στον ποδοσφαιρικό ρεαλισμό. Δεν πηγαίνει άτακτα για να πάρει τη νίκη, αλλά δουλεύει μεθοδικά και με σχέδιο απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Είπε ο Σέρβος πως για εμένα το σημαντικότερο είναι το αποτέλεσμα. Μόνο που εδώ μπράτε, είναι το δεύτερο παιχνίδι (και περισσότερα αν στρέψω το βλέμμα πιο πίσω), που το αποτέλεσμα δεν έρχεται ή προκύπτει μέσα από ειδικές συνθήκες. Μια ανατροπή επικών διαστάσεων με την Κηφισιά, ένα ματς με τον Βόλο που η ΑΕΚ δεν γοήτευσε.
Ο Νίκολιτς ξεκίνησε την σεζόν εφαρμόζοντας κατά βάση το 4-4-2 με σχηματισμό ρόμβου στην μεσαία γραμμή. Συνέβη αυτό «βαφτίζοντας» τον Μάνταλο «εξάρι», προσπαθώντας να μετατραπούν σε δεκάρια και δεύτεροι επιθετικοί κλασικοί ακραίοι που έχει η ΑΕΚ (Ελίασον, Κοϊτά, Κουτέσα). Πήρε χαφ (Γκρούγιτς) για να παίξει αυτό ακριβώς. Προσέθεσε τον Ζοάο Μάριο αντί ενός επιθετικού, προφανώς για να μπορεί να παίξει στον άξονα.
Αρα, δεν έχει λογική από την στιγμή που προέκυψε θέμα τραυματισμού του Ελίασον να συνεχίσεις να πηγαίνεις με άκρα. Διότι καλός και χρυσός ο Καλοσκάμης, αλλά για εξτρέμ στην δεξιά πλευρά δεν βλέπω πως μπορεί να παίξει και να δώσει πλάτος, ένταση και κίνηση στον χώρο στο παιχνίδι. Επίσης, σωστό είναι πως η ΑΕΚ είχε δύο μέρες ξεκούρασης λιγότερες, αλλά θα μπορούσαν οι αλλαγές στην 11άδα να είναι περισσότερες και να έρθουν φρέσκοι παίκτες που θα έβγαζαν ένταση.
Λείπει η… γυαλάδα από το μάτι
Ηττα από ήττα διαφέρει. Το πώς χάνεις ένα ματς πάντα έχει ενδιαφέρον. Με τον ΠΑΟΚ υπήρξε γκρίνια επειδή η ΑΕΚ έδωσε την κατοχή της μπάλας. Το ζήτημα δεν ήταν αυτό. Η ΑΕΚ έκανε πολλές ευκαιρίες, το πρόβλημα αφορούσε τη μη αντίδραση μετά το 0-2, αν και είχε μπροστά ένα ημίχρονο. Με τον Ολυμπιακό το πρόβλημα είναι πως δεν μπόρεσε να απειλήσει ουσιαστικά τον αντίπαλο, καθώς πάντα κάτι έλειπε πριν την τελική προσπάθεια και φτάσαμε στην πρώτη τελική στην εστία στις καθυστερήσεις.
Το ζήτημα είναι πως είδαμε στο ξεκίνημα της σεζόν και μέσα από τους προκριματικούς της Ευρώπης, πως αυτή η ομάδα, αυτό το υλικό, μπορεί να παίξει καλύτερα. Μπορεί να είναι αποδοτικό και να παίρνει αποτελέσματα. Να μπαίνει στο γήπεδο και το μάτι των παικτών να γυαλίζει. Να μπαίνει στο γήπεδο και να καταλαβαίνει ο αντίπαλος πως σήμερα δεν θα περάσει καλά. Η ΑΕΚ δεν χρειάζεται φοβικές προσεγγίσεις και λογικές.
Περί μεταγραφών
Βέβαα, επειδή… ΑΕΚ είναι, δεδομένα θα έχεις πρόβλημα εκεί που έχεις κάνει τις κουτσουκέλες σου και έχεις αφήσει ανοιχτά θέματα. Αν στην ΑΕΚ πιστεύουν πως έχουν βρει τον τρόπο να τετραγωνίσουν τον κύκλο και να σφυρίζουν αδιάφορα σε προφανή ζητήματα που άφησαν ανοιχτά από το περασμένο καλοκαίρι, η ζωή και η πραγματικότητα τους δείχνουν πως δεν μπορεί να πάει μακριά. Στο θέμα των στόπερ και του δεξιού ακραίου αναφέρομαι, αν και είμαι βέβαιος πως σύντομα θα ανοίξει και το θέμα του δεξιού μπακ.
Είναι παραλογισμός να επιμένει η ΑΕΚ πως θα βγει η χρονιά με… τρεισήμισι στόπερ. Δεν μπορεί να ελπίζεις πως ο Βίντα που ήδη από πέρυσι ήταν φανερό πως κλάταρε στα τρία ματς την εβδομάδα, φέτος θα αντέχει και θα μπορεί να βγάζει με άνεση αυτά τα παιχνίδια. Για ποιον λόγο επιλέχθηκε να μείνει στο ρόστερ ο Χρυσόπουλος εφόσον εμπράκτως φαίνεται πως δεν υπολογίζεται, είναι στα όρια του φρενοκομείου. Οι ομάδες συνήθως έχουν πέντε στόπερ, άντε κάποιες φορές να την βγάλουν με τέσσερις, αρκεί να έχουν και κάποιον έξτρα που μπορεί να δώσει λύσεις.
Είναι εκ των ουκ άνευ να συζητήσουμε κατά πόσον χρειάζεται η ΑΕΚ ενίσχυση και στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Με σχέδιο, με λογική, δίχως να μένουν κενά και με παίκτες που όσο είναι δυνατόν θα έρθουν και θα δώσουν πράγματα. Αλλά επειδή μέχρι τότε μεσολαβεί ένα δίμηνο με σημαντικά παιχνίδια, είναι κρίσιμο η ΑΕΚ να βρει ξανά τις εντάσεις, το ποδοσφαιρικό σχέδιο και την νοοτροπία νικητή για να προχωρήσει και να είναι μέσα στους στόχους της.
Πηγή: Sdna.gr