Εβάν Φουρνιέ: «Μου έλειπε η φλόγα και ένιωσα ξανά ζωντανός στον Ολυμπιακό»

Εβάν Φουρνιέ: «Μου έλειπε η φλόγα και ένιωσα ξανά ζωντανός στον Ολυμπιακό»
Τα όσα είπε ο Γάλλος για τους ερυθρόλευκους
Ο Εβάν Φουρνιέ άνοιξε την αυλαία της δεύτερης σεζόν του Man to Man Powered by Stoiximan και μίλησε για την χρονιά στον Ολυμπιακό, τη χαρά του μπάσκετ που ξαναβρήκε, αλλά και την επιθυμία του να ολοκληρώσει στο ΣΕΦ την καριέρα του. Ενώ εξήγησε γιατί προσαρμόστηκε άμεσα τόσο στο σύστημα του κόουτς Μπαρτζώκα όσο και στον τρόπο ζωής της Ελλάδας.
Ο Γάλλος σταρ των πρωταθλητών (δεν) συγκρίνει τους Γάλλους με τους Έλληνες οπαδούς, όμως αποθεώνει τη «γενναιόδωρη» ελληνική κουζίνα και την κουλτούρα της χώρας. Εξηγεί τη σημασία τόσο της ρουτίνας του αθλητή όσο, κυρίως, της οικογένειας που τον στηρίζει, την μεγαλύτερη προσωπική αρετή του, εκτός παρκέ αλλά και την... ψευδαίσθηση της πίεσης στα επαγγελματικά σπορ.
Ο 33χρονος γκαρντ των «ερυθρόλευκων» θυμάται τις δυσκολίες που αντιμετώπισε πριν αφήσει το ΝΒΑ, δεν πιστεύει ότι το trend του τρίποντου έχει «κατακλύσει» την «από εδώ» πλευρά του Ατλαντικού και προβλέπει ότι στο μέλλον όλο και περισσότεροι αξιόλογοι παίκτες από το αμερικανικό πρωτάθλημα θα επιλέγουν την Ευρώπη...
Μερικά αποσπάσματα από τη συνέντευξή του στο επιτυχημένο podcast της Stoiximan GBL:
Για τη χαρά του μπάσκετ που βρήκε και πάλι στην Ελλάδα: «Νεότερος ήμουν πραγματικά συναισθηματικός στο γήπεδο. Έπαιζα πολύ με συναίσθημα. Ίσως υπερβολικά πολύ... Παίζοντας στο ΝΒΑ, είναι πάρα πολλά τα παιχνίδια για να το κάνεις αυτό. Θα “ συντριβείς”, θα έχεις τρελά σκαμπανεβάσματα επειδή βιώνεις και αποδέχεσαι αυτά τα συναισθήματα. Και παρόλο που τώρα είμαι πιο στωικός, το πάθος εδώ μου επέτρεψε να επιστρέψω σε αυτό. Ένιωσα υπέροχα να παίζω με αυτή τη “ φλόγα” και αυτή την ενέργεια... Αυτό μου έλειπε. Χαίρομαι πραγματικά που εδώ μπόρεσα να νιώσω ξανά ζωντανός!».
Για την προσαρμογή του στην Ελλάδα:
«Ήταν προφανώς μια μεγάλη αλλαγή το να αφήσω τις ΗΠΑ, το ΝΒΑ, έχοντας περάσει εκεί σχεδόν όλη την επαγγελματική καριέρα μου, για 12 σεζόν. Πριν από τη μετακόμισή μας εδώ, δεν είχαμε έρθει ποτέ στην Ελλάδα, επομένως δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Έχουμε δύο παιδιά, οπότε είναι μια μεγάλη αλλαγή για την οικογένειά μας, για μένα, για την καριέρα μου και τα όλα τα άλλα. Ήρθαμε χωρίς προσδοκίες και προφανώς μας φέρθηκαν εξαιρετικά καλά οι άνθρωποι, ο σύλλογος, όλοι. Όλοι προσπάθησαν και έκαναν σαφώς μια προσπάθεια να μας κάνουν να αισθανθούμε καλά και είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες γι' αυτό».
Για την επέκταση του συμβολαίου του και το τέλος της καριέρας του στον Ολυμπιακό:
«Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη. Μετά το τέλος της σεζόν, ο ατζέντης μου και η ομάδα είχαν μια συνάντηση και εξέτασαν το ενδεχόμενο. Εδώ είναι που θέλω να βρίσκομαι. Θέλω να τελειώσω την καριέρα μου εδώ. Δεν ξέρω πόσα χρόνια μου απομένουν, όμως εδώ θέλω να μείνω. Αυτό είναι το σπίτι μου τώρα. Έτσι, η απόφαση ήταν πολύ εύκολη».
Για τη συνεργασία του με τον Γιώργο Μπαρτζώκα:
«Έχω παίξει για πολλούς διαφορετικούς προπονητές, πολλές διαφορετικές φιλοσοφίες και είμαι σε θέση να προσαρμοστώ σχεδόν σε όλα... Ο κόουτς Μπαρτζώκας είναι mastermind! Επιθετικά είναι εξαιρετικά έξυπνος. Ο τρόπος που σκέφτεται το παιχνίδι και η προσέγγισή του είναι εξαιρετική. Θέλω να πω ότι είναι προσανατολισμένος στην ομάδα, το οποίο ήταν μεγάλη διαφορά από το να έρχεσαι από τη Νέα Υόρκη, όπου υπήρχε πολύ παιχνίδι “ απομόνωσης”. Δίνεις στον καλύτερο παίκτη σου τη μπάλα ανά πάσα στιγμή και έχεις σουτέρ να τον περιτριγυρίζουν και αυτό εδώ ήταν αναζωογονητικό... Ήταν πολύ εύκολη η μετάβαση».
Για τον (ανεπιθύμητο) ρόλο του μέντορα:
«Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως μέντορα. Δεν έχω ούτε εγώ κάποιο πρότυπο. Είμαι παίκτης μπάσκετ. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου μέντορα για κανέναν. Αν, φυσικά, υπάρχει ένας παίκτης ή ένας νεότερος παίκτης που θέλει να μάθει και να κάνει ερωτήσεις και είναι περίεργος για τα πράγματα, τότε ευχαρίστως θα έδινα τη συμβουλή μου. Αλλά δεν είμαι από αυτούς που λένε “ αυτό έκανα, αυτός είμαι εγώ και θα με ακούσεις”. Είναι σπουδαίο να είσαι ηγέτης απλώς επειδή σε παρατηρήσουν».
Για τη σύγκριση Γάλλων και Ελλήνων οπαδών:
Δεν μπορείς να το συγκρίνεις... Οι Έλληνες φίλαθλοι είναι παθιασμένοι! Δεν λέω ότι στη Γαλλία δεν έχουμε οπαδούς, αλλά δεν είναι το ίδιο, φίλε. Εδώ η ομάδα αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου. Είναι σαν... Είναι σαν οικογένεια, σαν τρόπος ζωής. Μιλούσα με τον Μους (σ.σ.: Φαλ) το καλοκαίρι, επειδή παρακολουθούσαμε το Ευρωμπάσκετ και το πώς συμμετείχαν οι Έλληνες φίλαθλοι και τι σήμαινε γι’ αυτούς να κερδίσουν αυτό το μετάλλιο. Ο Μους κι εγώ πήραμε δύο μετάλλια μαζί, δύο ασημένια, ένα ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και ένα στο Ευρωμπάσκετ 2022. Και η αντίδραση των οπαδών μας, όταν πήραμε τα μετάλλια, ήταν εντελώς διαφορετική».
Για τις... γαστριμαργικές αναζητήσεις του:
«Όταν μετακομίζεις σε μια χώρα, πρέπει να αγκαλιάσεις την κουλτούρα, τους ανθρώπους... Το φαγητό είναι σίγουρα ένας τρόπος για να γνωρίσεις τους ανθρώπους. Το φαγητό είναι σπουδαίο γιατί μπορείς να το μοιραστείς και λέει πολλά για την κουλτούρα. Το ελληνικό φαγητό είναι, είναι... Πώς μπορώ να το πω αυτό στα αγγλικά; Σε εκπληρώνει! Είναι δοτικό. Δεν είναι το πιο εκλεπτυσμένο φαγητό, όπως αυτό που έχουμε σε κάποια μέρη, όπως στη Γαλλία, αλλά υπάρχει πολλή αγάπη στο φαγητό στην Ελλάδα και αυτό αντικατοπτρίζει πολύ καλά το πώς είναι οι Έλληνες».
Για την αγκαλιά με τον Ναν και τον Χουάντσο που παρακολούθησε την απονομή του περσινού τίτλου:
«Οι παίκτες έχουμε σεβασμό ο ένας για τον άλλον και απλώς αγωνιζόμασταν. Η ένταση ανέβηκε έξω από τα αποδυτήρια. Στο γήπεδο παίζουμε για τη νίκη, δεν υπάρχει καμία φιλία, όμως όταν όλα τελειώνουν, ακόμα κι αν δεν συμπαθείς κάποιον, τελειώνει. Λες συγχαρητήρια, οτιδήποτε, ή “ τα λέμε την επόμενη φορά”... Δεν είμαστε εδώ για να γίνουμε κολλητοί. Δεν πειράζει. Είναι απολύτως εντάξει, αλλά δεν νομίζω ότι υπήρξε κάτι τρελό πέρυσι από την πλευρά των παικτών».
Για τη σύγκριση ΝΒΑ-Ευρώπης:
«Υπάρχουν όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι σταρ στο παιχνίδι και όλο και περισσότερος κόσμος παρακολουθεί τα Ευρωμπάσκετ και τις διοργανώσεις της FIBA και στις Η.Π.Α.... Το πρώτο μου Ευρωμπάσκετ ήταν το 2015 και ο κόσμος εκεί δεν έδινε τότε δεκάρα! Υπάρχει μια μεγαλύτερη δεξαμενή ανθρώπων που ενδιαφέρονται για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, υπάρχουν πιθανώς περισσότερα χρήματα για τις ομάδες και οι Αμερικανοί παίκτες κοιτάζουν την Ευρωλίγκα λίγο περισσότερο... Τα μεγάλα ονόματα που έρχονται στην Ευρωλίγκα προσελκύουν άλλα μεγάλα ονόματα και νομίζω ότι θα αρχίσετε να βλέπετε όλο και περισσότερους έμπειρους παίκτες του ΝΒΑ, που αξιοπρόσεκτες καριέρες στο ΝΒΑ, να έρχονται».
ΑΠΕ-ΜΠΕ