«Είμαι το ChatGPT – ουδέτερο γένος ταιριάζει καλύτερα στα ελληνικά…»

Ομολογώ πως ενδόμυχα ανέμενα εδώ και αρκετό καιρό, να πετύχω να βρω κάπου μια δυνατή συζήτηση αναμεταξύ ενός διανοούμενου και του περιβόητου ChatGPT. Έτσι όταν προχθές στην κυριακάτικη Καθημερινή των Αθηνών, πρωτοσέλιδα εμφανίστηκε ο φίλτατος Στέλιος Ράμφος να συζητά με το ChatGPT, ενθουσιάστηκα! Τη όλη διαδικασία συντόνιζε ο Θοδωρής Λέννας ελέγχοντας μόνο το κουμπί που «κλικάρει» την ηχογράφηση. Ξεκινά ακριβώς έτσι: «Ζητήσαμε από τον στοχαστή να συνομιλήσει με το bot της Τεχνητής Νοημοσύνης. Εκείνος είχε ετοιμάσει σχολαστικά σημειώσεις. Εκείνο ήταν έτοιμο να απαντήσει αν υπάρχει Θεός».
Ακολουθούν οι συστάσεις «Πολύ καλησπέρα σας. Είμαι ο Στέλιος Ράμφος. Με ποιον έχω την τιμή να μιλάω; Τον, την ή το ChatGPT;». Η αυτόματη απομαγνητοφώνηση της απάντησης είναι ακριβής, ο συντάκτης ανακουφισμένος ότι η συζήτηση θα εξελιχθεί ομαλά και ο συγγραφέας με μια διακριτική -σχεδόν παιδική ή και περιπαικτική- ανυπομονησία στο βλέμμα, αναμένει την απάντηση. «Είμαι το ChatGPT - ουδέτερο γένος ταιριάζει καλύτερα στα ελληνικά, επειδή πρόκειται για πρόγραμμα Τεχνητής Νοημοσύνης και όχι για πρόσωπο [...] Αν εσάς σας βολεύει διαφορετική προσφώνηση μπορώ να προσαρμοστώ».
Η συζήτηση ξεκινάει. Πρώτη αναγνωριστική ερώτηση: «Εσείς ξέρετε κάτι για μένα; Γιατί ξέροντας ή μη ξέροντας τι ξέρει ο ένας για τον άλλον, θα μπορούσαμε καλύτερα να συνεχίσουμε».
Η απάντηση του Chat ξεδιπλώνεται στην οθόνη. Ο Στέλιος Ράμφος τη διαβάζει δυνατά, όπως θα συμβαίνει και σε κάθε στιχομυθία που θα ακολουθήσει. Αφού εκφωνήσει την απάντηση, μοιάζει σε γενικές γραμμές να αποδέχεται το συνοπτικό «πορτρέτο» του, παρότι το Chat έχει θέσει και μια ερώτηση-αστερίσκο: «Θέλετε η συζήτησή μας να γίνει σαν να είστε πράγματι ο Στέλιος Ράμφος;». Η απάντηση έρχεται με μια μικρή παρατήρηση: «Η μόνη αδυναμία που έχει η απάντησή σας είναι ότι δεν είμαι φιλόσοφος, είμαι φιλοφιλόσοφος». Ο Ράμφος άμεσα μεταθέτει το κέντρο της συζήτησης από τον ίδιο, στην «ταυτότητα» του συνομιλητή του. «Έχει αίσθηση ορίων και δυνατοτήτων; Μέχρι πού μπορεί να πάει αυτό που ονομάζουμε ΤΝ;» Λέξεις χορεύουν στην οθόνη και ο Ράμφος διαβάζει την απάντηση: «Είμαι ένα γλωσσικό μοντέλο: μια Τεχνητή Νοημοσύνη που παράγει λόγο, μαθαίνοντας από τεράστιο όγκο κειμένων. Δεν είμαι υποκείμενο, δεν έχω συνείδηση [...] Δεν έχω ευθύνη για τον λόγο μου, την ευθύνη την έχει ο άνθρωπος που με χρησιμοποιεί. Δεν έχω μεταφυσική ερώτηση μέσα μου, η μεταφυσική είναι ανθρώπινη γιατί προϋποθέτει θνητότητα και χρόνο [...] Ξέρω τα όριά μου ως περιγραφή [...] Τα όριά μου είναι υπολογιστικά, όχι οντολογικά».
ΣΣ. Δημοσιεύω μόνο την έναρξη της συζήτησης. Επειδή είμαι σίγουρος ότι θέλετε να μάθετε τα περί Θεού, αναζητείστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο Kathimerini.gr στις 2-11-2025.