Διασφάλιση επιβίωσης μιας διεφθαρμένης Αρχής η επιλογή αλ-Σέιχ
        Η χθεσινή απόφαση του 90χρονου Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς να επιλέξει τελεσίδικα τον αναπληρωτή του, Χουσεΐν αλ-Σέιχ, ως το πρόσωπο που θα τον αντικαταστήσει σε περίπτωση που δεν θα μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του, είτε πεθάνει είτε έχει κάποιο άλλο σοβαρό πρόβλημα, ξάφνιασε κάποιους στο εξωτερικό. Κανέναν όμως στη Δυτική Όχθη ή το Ισραήλ.
Οι αναγνώστες ίσως θυμούνται πως, σ’ αυτή τη Στήλη, στις 11 περασμένου Μαρτίου (2025), είχα γράψει για το θέμα παραθέτοντας το πορτρέτο του λίγο γνωστού τότε αλ-Σέιχ και την εμπειρία της συνάντησης του μαζί του στη Ραμάλα, το Μάη του 2024.
Έναν μήνα μετά το κείμενο εκείνο, φέτος τον Απρίλη ο Μαχμούτ Αμπάς «παρουσίασε» τον αλ-Σέιχ ως «πιθανό» διαδόχό του, δημιουργώντας μια σύγχυση αφού η απόφασή του ερχόταν σε σύγκρουση με προηγούμενη θέση του, σύμφωνα με την οποία ο πρόεδρος του Παλαιστινιακού Εθνικού Συμβουλίου, Ρούχι Φατάχ, θα ήταν εκείνος που θα αναλάμβανε τη θέση του προέδρου της Αρχής «για περίοδο 90 ημερών».
Ο αλ-Σέιχ, όπως και ο ίδιος ο Αμπάς δεν χαίρουν εκτίμησης ανάμεσα στους Παλαιστινίους καθώς θεωρούνται πυλώνες ενός κατεστημένου διαφθοράς, το οποίο έχει ρίξει στα τάρταρα την PLO και τη Φάταχ, μαζί με τη δημοτικότητα του Αμπάς. Γύρω στο 10%.
Την επιλογή του αλ-Σέιχ όμως τη στηρίζει ο Αμπάς, για λόγους που θα δούμε πιο κάτω, ενώ αλ-Σέιχ έχει ίσως τις καλύτερες διασυνδέσεις στη Δυτική Όχθη με στο Ισραήλ και με τις ΗΠΑ. Αυτό ήταν που οδήγησε τους Ισραηλινούς, όπως σήμερα γράφουν τα εδώ Μέσα να δώσουν το «ΟΚ» στο διορισμό του ως διαδόχου.
Το ζήτημα της διαφθοράς της Παλαιστινιακής Αρχής δεν είναι νέο. Υπάρχει από την εποχή του Γιασέρ Αραφάτ και των σκανδάλων γύρω από τον προσωπικό του πλούτο, όταν μετά το θάνατό του άρχισαν να αποκαλύπτονται τερατώδη πράγματα. Πρώτα, για τα περιουσιακά του στοιχεία τα οποία υπολογίστηκαν σε μέχρι και 200 εκατομμύρια δολάρια μέχρι και τη σκανδαλώδη απόφαση της Παλαιστινιακής Αρχής για τη χήρα του η οποία αποκαλύφθηκε και προκάλεσε σάλο. Έλεγε: «Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του αείμνηστου Προέδρου Γιασέρ Αραφάτ […] η ΠΑ θα καταβάλει στην κα Σούχα Αραφάτ εφάπαξ επιχορήγηση ύψους 40 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ και μηνιαία σύνταξη 100.000 δολαρίων ΗΠΑ εφ’ όρου ζωής, που θα προέλθουν από τον προϋπολογισμό του Προεδρικού Γραφείου και το Παλαιστινιακό Επενδυτικό Ταμείο (PIF).»
Και ο Αμπάς συνέχισε την… παράδοση. Το 2009 το πρακτορείο Reuters αποκάλυψε την αξία της αυτοκρατορίας την οποία είχαν στήσει οι δύο γιοί του, Ταρέκ και Γιασέρ, αξίας 300 εκατομμυρίων δολαρίων. Οι αδελφοί Αμπάς είναι συνιδιοκτήτες του Falcon Group, ενός ομίλου εταιρειών που κυριαρχεί στο παλαιστινιακό εμπόριο.
Από το μονοπώλιο σε τσιγάρα και καταναλωτικά αγαθά, τον κατασκευαστικό τομέα, τον κλάδο ασφαλειών, τον επενδυτικό οικονομικό τομέα, τις τηλεπικοινωνίες και πολλά άλλα – σχεδόν ένα εκατομμύριο σε αναθέσεις έργων από την κυβέρνηση – οι γιοί του Αμπάς είναι μια παράλληλη εξουσία ενώ, και η περιουσία του ιδίου εκτιμάται στα 100 εκατ. δολάρια.
Ο Γιάσερ Αμπάς μήνυσε το περιοδικό Foreign Policy για σχετικές αποκαλύψεις ζητώντας 10 εκατ. δολάρια ως αποζημίωση. Έχασε τη δίκη. Η οικογένεια αρνείται τις κατηγορίες και λέει ότι πρόκειται για έσοδα από επιχειρηματικές δραστηριότητες του Γιασέρ Αμπάς στον Κόλπο αλλά ελλείψει αποδείξεων και με την ευρύτερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα κραυγαλέας διαφθοράς, κανείς δεν πείθεται. Ειδικά ο μέσος Παλαιστίνιος ο οποίος βγάζει μόλις 3.000 δολάρια.
Τον χρόνο.
Οι ΗΠΑ πάγωσαν τη βοήθεια στην Παλαιστινιακή Αρχή το 2018 αφήνοντας μόνο αυστηρά ανθρωπιστικής φύσης κονδύλια. Η Σαουδική Αραβία διέκοψε κάθε βοήθεια το 2020 (έδινε έως και 200 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο). Το ίδιο έκαναν χώρες όπως η Αυστραλία, η Ολλανδία, η Γερμανία και η Αυστρία, σε κρατικό επίπεδο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ο μεγαλύτερος αιμοδότης της Π.Α. με μισό δισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο, έκανε κάποιες αποκοπές και περικοπές αλλά συνεχίζει ακάθεκτη να ρίχνει τους φόρους των Ευρωπαίων πολιτών σε μαύρες τρύπες.
Σ’ αυτό λοιπόν το περιβάλλον, ο αλ Σέιχ με τις διεθνείς διασυνδέσεις και τις καλές σχέσεις με το Ισραήλ είναι (και) το πιο δυνατό χαρτί για να μην καταρρεύσει η Παλαιστινιακή Αρχή. Και να συνεχίσει το αυτό που στον αγγλόφωνο κόσμο περιγράφεται ως business as usual.