ΔΗΚΟ-ΔΗΠΑ παίζουν μια πολιτική κωμωδία αγνοώντας την πολιτική τραγωδία που έρχεται

Το πολιτικό θεατρικό το οποίο εξελίχθηκε μεταξύ ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ την προηγούμενη εβδομάδα εμφανίσθηκε με άκρως παραπλανητικό τίτλο. Προβλήθηκε ως προσπάθεια επανένωσης του κέντρου. Μόνο που στην πράξη, το σενάριο το οποίο ξεδιπλώθηκε μπροστά στο κοινό (τους πολίτες δηλαδή) αποκάλυπτε άκρως αντίθετο περιεχόμενο. Παρουσίαζε ουσιαστικά εδραίωση της απόσχισης. Ούτε ο Φώσκολος δεν θα μπορούσε να καταλάβει εξαπίνης με τόση ευστοχία τους θεατές.
Προβλήθηκε από πλευράς Νικόλα Παπαδόπουλου ο ισχυρισμός ότι είχε υποβληθεί επίσημη πρόταση στη ΔΗΠΑ για συγχώνευση και συμπροεδρία. Ακολούθησε ομοβροντία πυρών από πλευράς του κόμματος του Μάριου Καρογιάν, που πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι ποτέ δεν υπήρξε τέτοια επίσημη πρόταση. Καπάκι σε όλο αυτό ήρθε και η στάση του βουλευτή της ΔΗΠΑ Μ. Γιακουμή, ο οποίος επιχείρησε να βγει από την γενικότερη πολιτική ανυπαρξία, εμφανιζόμενος σαν η αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια γεφύρωσης των διαφορών των δύο κομμάτων.
Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πώς κάποια κόμματα (κυρίως τα λεγόμενα παραδοσιακά) αδυνατούν ακόμη μετά από τα αλλεπάλληλα εκλογικά στραπάτσα να συλλάβουν τα ηχηρότατα μηνύματα τα οποία τους στέλνει η κοινωνία. Συνεχίζουν με τον ίδιο αναξιόπιστο τρόπο να γράφουν τους πολίτες στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Πιστεύοντας πως βρισκόμαστε ακόμη στη δεκαετία του ’70 και του ’80, όταν οι πολιτικοί αρχηγοί έχαιραν -για πολλούς λόγους- σεβασμού από την κοινωνία. Και ό,τι έλεγαν οι ψηφοφόροι το πίστευαν.
Στην προκειμένη περίπτωση, μετά τη διάσπαση η οποία προέκυψε το 2018 η ΔΗΠΑ, η πορεία και των δύο κομμάτων στα χρόνια που ακολούθησαν, μόνο αρνητική προοπτική αποκαλύπτει.
Το ΔΗΚΟ εμφανίζει μετά το 2018 συνεχή απώλεια ψήφων και ποσοστών. Στις βουλευτικές εκλογές, το 2016 είχε εξασφαλίσει 50.923 ψήφους. Το 2021, όμως, είδε να χάνονται 10.530 ψήφοι (ένας στους πέντε ψηφοφόρους του περίπου) και να μένει με 40.393 ψήφους. Το ποσοστό του κατρακύλησε από το 14,49% στο 11,29%. Ανάλογα πτωτική η πορεία του και στις ευρωεκλογές. Το 2019 εμφανίστηκε με 38.756 ψήφους και ποσοστό 13,8% ενώ το 2024, έπεσε στις 35.815 ψήφους και στο μονοψήφιο 9,7%.
Παρομοίως καθοδική και η πορεία της ΔΗΠΑ. Στην πρώτη της εκλογική παρουσία στις ευρωεκλογές του 2019 πήρε 10.673 ψήφους και ένα μικρό αλλά αξιοπρεπές –για κόμμα με λιγότερο από ένα χρόνο ζωής- ποσοστό 3,80%. Το 2024, με έξι χρόνια ζωής και κοινοβουλευτική παρουσία, κατέγραψε το αρνητικό 2,2%, παίρνοντας μόλις 7.988 ψήφους. Γεγονός το οποίο (σε συνδυασμό με όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν μέχρι στιγμής γίνει) κάνει το 6,10% και τις 21.834 ψήφους που έλαβε στις βουλευτικές εκλογές του 2021, να φαντάζουν όνειρο θερινής νυκτός.
Όποιους λόγους και αν επικαλεστούν οι ηγεσίες των δύο κομμάτων, ένα συμπέρασμα είναι πλέον ξεκάθαρο: Η προοπτική τους είναι εμφανώς αρνητική. Είναι οφθαλμοφανές, πως δεν μπορούν να εμπνεύσουν σημαντικά ποσοστά νέων. Οι ψηφοφόροι παλαιότερων γενεών, σιγά-σιγά φεύγουν και δεν αναπληρώνονται από ανάλογα ποσοστά νεοεισερχόμενων.
Υπενθυμίζουμε τι η στήλη προειδοποιούσε στο παρελθόν: Οι ηγέτες των δύο κομμάτων εμφανίζονται κουρασμένοι. Χωρίς όραμα. Χωρίς όρεξη να σχεδιάσουν κάτι καινούργιο. Περιορίζονται σε πολιτικό λόγο επαναλαμβανόμενο. Δεν έχει σχέση αν κάποιος θεωρεί ορθές ή λανθασμένες τις πολιτικές τους θέσεις. Σημασία έχει πως δεν εμπνέουν πλέον.
Ειδικά η ΔΗΠΑ του Καρογιάν, όσο και αν προσπαθήσει κάποιος, δύσκολα θα βρει λόγο ύπαρξης, πέραν της διαχείρισης μικρού κομματιού εξουσίας ως συγκυβερνών κόμμα ή για εξασφάλιση αξιωμάτων (π.χ. βουλευτικής έδρας) από άλλοτε στελέχη του ΔΗΚΟ, που είχαν δει να περιορίζονται οι πιθανότητές τους στο πρώην κόμμα τους.
Το μέγα ζητούμενο είναι κατά πόσον υπάρχει ελπίδα για τα δύο ομόρριζα κόμματα. Η απάντηση σίγουρα δεν είναι αρεστή στις ηγεσίες τους. Για να εφαρμοστεί απαιτεί θαρραλέους ηγέτες και τολμηρές αποφάσεις. Πλην, όμως, είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική.
Νικόλας Παπαδόπουλος και Μάριος Καρογιάν, πρέπει πρωτίστως να βρουν τη δύναμη να πείσουν τον εαυτό τους, ότι το πολιτικό τους μέλλον δεν έχει πιθανότητες για μεγάλα πράγματα. Ότι ο κύκλος τους με προοπτική έκλεισε. Αν το συνειδητοποιήσουν, έχουν χρέος να επιμετρήσουν την ευθύνη τους έναντι των χιλιάδων ψηφοφόρων τους.
Μόνο η επανένωση τους κάτω υπό υγιείς όρους και συνθήκες μπορεί να προσφέρει οξυγόνο στο χώρο του κέντρου. Με τους δυο να βρίσκουν τη δύναμη να αποχωρήσουν και να στηρίξουν μια νέα ηγεσία. Νέα και ηλικιακά και σε μυαλά και σε προτάσεις. Μόνο έτσι θα μπορεί να εμπνεύσει και να προσελκύσει ψηφοφόρους.
Η στήλη, προς άρση παρεξηγήσεων, ξεκαθαρίζει πως δεν έχει οποιοδήποτε προσωπικό ενδιαφέρον για τα συγκεκριμένα (ή οποιαδήποτε άλλα) κόμματα. Ως παρατηρητής καταγράφει σκέψεις. Ο τόπος χρειάζεται ένα δυνατό κόμμα στον ενδιάμεσο χώρο για ευνόητους λόγους. Η πρόταση είναι σκληρή για τους δύο ηγέτες. Σίγουρα δεν αρέσει και στα πρωτοκλασάτα στελέχη τους διότι θα χρειαστεί κάποιοι να απωλέσουν θέσεις.
Είναι, όμως, μονόδρομος. Διαφορετικά, η φθορά θα συνεχιστεί και ο χώρος του κέντρου θα εξαφανιστεί ή θα συνεχίσει να δίδει την ευκαιρία στην ανάδειξη Φειδίων…