Για τη «Νάκμπα» πότε θα μιλήσετε στα σχολεία;

Του Δημήτρη Σωφρονίου*
Τις μέρες αυτές στάλθηκε εγκύκλιος από το Υπουργείο Παιδείας σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα μέσης εκπαίδευσης της Κύπρου, που αφορούσε διαγωνισμό που οργανώνει από κοινού με την πρεσβεία του Ισραήλ, με θέμα: «Αστέρια χωρίς ουρανό. Ποτέ μη σταματάς να ρωτάς γιατί». Έχει να κάνει με ιστορίες θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Ως εκ τούτου, έχουμε να επισημάνουμε τα εξής:
Τον τελευταίο καιρό, το Υπουργείο Παιδείας έχει αναλάβει το ρόλο «θεραπαίνιδας» στο να «ξεπλένει» τα εγκλήματα του Ισραήλ και της γενοκτονίας που συντελείται (ειδικά) τα τελευταία δύο χρόνια στην Παλαιστίνη, με το να διοργανώνει από κοινού με την πρεσβεία του Κράτους – Δολοφόνου εκδηλώσεις στα σχολεία της Κύπρου. Πέραν του συγκεκριμένου, που θέλει να παρουσιάσει τον θύτη ως θύμα (που ήταν τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή), θυμόμαστε και πριν λίγους μήνες που ήθελε να διοργανώσει σε συνεργασία με τη συγκεκριμένη πρεσβεία εκδήλωση σε δημοτικό σχολείο της Λευκωσίας για να τιμηθεί η μέρα ανεξαρτησίας του Ισραήλ, κάτι που τελικά ακυρώθηκε, αφού υπήρξαν έντονες αντιδράσεις.
Η προσπάθεια του σιωνιστικού λόμπι της Κύπρου να εξωραΐσει τα εγκλήματα του κράτους του στην Παλαιστίνη, μέσα από κοινωνικού και ενίοτε «ανθρωπιστικού» τύπου εκδηλώσεις, είναι κατανοητή. Μάλιστα, πριν δύο Κυριακές οργάνωσαν έξω από το Λύκειο Βεργίνας δεντροφύτευση προς τιμήν των επιστραφέντων Ισραηλινών ομήρων, μια ενέργεια τόσο υποκριτική, τη στιγμή που δεν άφησαν σχεδόν κανένα ελαιόδεντρο στην Παλαιστίνη και δεν έβγαλαν κιχ για τις χιλιάδες φυλακισμένους παράνομα Παλαιστίνιους! Εμείς ήμασταν εκεί…
Το να έρχεται λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου, ενός κράτους που υφίσταται ακριβώς ό,τι και η Παλαιστίνη (κατοχή, προσφυγιά, εποικισμό κ.λπ.), να στέκεται αρωγός στην προσπάθεια του θύτη να «ξεπλένει» τα απάνθρωπα που διαπράττει, είναι το λιγότερο ντροπιαστικό, εξευτελιστικό και χυδαίο! Και αυτόματα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ό,τι αυτό πρεσβεύει (διεθνές δίκαιο, αξίες, ανθρώπινα δικαιώματα). Ένα εντυπωσιακό ρεσάλτο υποκρισίας!
Ένα Υπουργείο Παιδείας που αυτά τα δύο χρόνια του «σύγχρονου ολοκαυτώματος» που διαπράττει το Ισραήλ δεν έβγαλε μισή ανακοίνωση που να καταδικάζει το έγκλημα αυτό και αφήνοντας τους μαθητές σε πλήρη άγνοια γι’ αυτό που συμβαίνει δίπλα μας! Ένα έγκλημα που άφησε πίσω του 20.000 νεκρά παιδιά, τα οποία θα έπρεπε να βρίσκονται στα σχολεία τους, όπως ακριβώς τα δικά μας! Σε πλήρη σύμπλευση με την κυβέρνηση, αποσιώπησε πλήρως τη γενοκτονία και μ’ αυτή του την εκκοφαντική σιωπή αυτοακυρώθηκε εντελώς όσον αφορά όλα αυτά που δήθεν πρεσβεύει… Και το χειρότερο, έφτασε στο σημείο να ποινικοποιήσει τη δράση μαθητών υπέρ της Παλαιστίνης, χαρακτηρίζοντάς την ως «πολιτική πράξη», που δεν συνάδει με τον «εκπαιδευτικό ρόλο» του σχολείου. Έφτασαν στο σημείο, στο σχολείο που ήμουνα πέρσι, να ψάχνουν ποιοι μαθητές τοποθέτησαν πανό κατά της γενοκτονίας σε συγκεντρωση-πορεία που έγινε στη Λεμεσό για την Παλαιστίνη τον περασμένο Ιούνιο! Όλοι αυτοί καλό είναι να θυμούνται πως η Παιδεία ιστορικά δεν είναι ποτέ ουδέτερη σε ζητήματα γενοκτονιών, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αντίθετα, οφείλει να παίρνει σαφή θέση! Και στην τελική, αν θέλουν να στέκονται αντικειμενικά απέναντι στην Ιστορία, γιατί δεν οργανώνουν και με την Πρεσβεία της Παλαιστίνης δράσεις για τα 75 χρόνια «καταστροφής» των Παλαιστινίων; Αυτά ως απάντηση στους διάφορους δοκησίσοφους του Υπουργείου, για τα παραμύθια τους περί καλλιέργειας της κριτικής σκέψης!
Και τελειώνουμε μ’ ένα ερώτημα προς το Υπουργείο και την Πρεσβεία του Ισραήλ, που έχει να κάνει και με το θέμα του διαγωνισμού τους: Τα παιδιά της Παλαιστίνης έχουν δικαίωμα να κοιτούν τ’ αστέρια; Τα παιδιά της Παλαιστίνης θα συνεχίσουν να υπάρχουν, για να ρωτάνε γιατί;
*Φιλόλογος