Για πόσο θα σέρνεται ακόμα η φημολογία ανασχηματισμού;

Του Πατριάρχη
Η Κύπρος δεν μπορεί να κυβερνάται με διαρροές και σενάρια. Από τη στιγμή που για μήνες σέρνεται η φημολογία για αλλαγές στο υπουργικό σχήμα, ο Νίκος Χριστοδουλίδης οφείλει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο καθαρές λύσεις. Ή ανακοινώνει ότι δεν προτίθεται να προχωρήσει σε ανασχηματισμό ή τον κάνει άμεσα.
Η παρατεταμένη αβεβαιότητα μορφοποιεί πολιτικό κόστος για τον ίδιο και λειτουργικό κόστος για το κράτος. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος έχει πει πως αποφάσεις θα ανακοινώνονται όταν ληφθούν. Ωραία. Τότε ας ληφθούν.
Η φημολογία δεν δημιουργείται στο κενό. Τροφοδοτείται από «κύκλους», από κείμενα που προαναγγέλλουν ημερομηνίες και από λίστες με όσους «φεύγουν» και όσους «έρχονται».
Τον Αύγουστο ειπώθηκε ότι ο ανασχηματισμός πάει για Σεπτέμβριο και ύστερα μετατέθηκε για αργότερα. Βεβαίως επισήμως δεν δόθηκε τέτοιο χρονοδιάγραμμα από τον Πρόεδρο, ο οποίος είναι και ο μόνος που έχει το Συνταγματικό δικαίωμα να διορίζει και να παύει υπουργούς, υφυπουργούς και επιτρόπους.
Σήμερα βρισκόμαστε σχεδόν στον Νοέμβριο και η συζήτηση συνεχίζεται με τρόπο που κουράζει την κοινωνία και αποσυντονίζει τη διοίκηση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι οι τίτλοι των εφημερίδων. Είναι ότι υπουργοί που θεωρούνται «υπό έξωση» αντιμετωπίζονται ως προσωρινοί. Οι υπηρεσίες τους, περιμένουν τον επόμενο και οι αποφάσεις καθυστερούν. Σε μια περίοδο με ανοικτά μέτωπα, ακόμη και οι δημοσίως εκδηλωθείσες τριβές μεταξύ μελών του υπουργικού για κρίσιμα έργα, όπως ο GSI, επιβαρύνουν το κλίμα, διότι διαβάζονται μέσα από το πρίσμα του επερχόμενου «ποιος μένει και ποιος φεύγει».
Η εικόνα δεν βοηθά ούτε την αξιοπιστία της κυβέρνησης ούτε την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Υπάρχει και ένας παράγοντας που δεν επιτρέπει την πολυτέλεια διαρροής του χρόνου. Σε δύο μήνες η Κύπρος αναλαμβάνει την Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που απαιτεί σταθερή πολιτική καθοδήγηση, ομάδα με συνοχή και καθαρή ιεράρχηση προτεραιοτήτων, παρά το ότι η υφυπουργός Μαριλένα Ραουνά έχει κάνει σημαντική και αξιόλογη προεργασία. Οποιαδήποτε μεσοβέζικη κατάσταση θα αποβεί ζημιογόνα για την εικόνα της χώρας στη μεγαλύτερη θεσμική της πρόκληση της δεκαετίας.
Δεν προτείνεται «ανασχηματισμός για τον ανασχηματισμό». Προτείνεται ξεκαθάρισμα. Αν ο Πρόεδρος κρίνει ότι το σχήμα του αποδίδει, ας το πει καθαρά και ας το υπερασπιστεί, κλίνοντας οριστικά κάθε συζήτηση. Αν κρίνει ότι χρειάζεται «φρεσκάρισμα», ας το κάνει χωρίς θόρυβο και με κριτήριο τη δουλειά και όχι τις επιθυμίες που διατυπώνονται είτε από αυτούς που θέλουν να μείνουν είτε από αυτούς που φιλοδοξούν να έρθουν.
Κανένα μέλος της κυβέρνησης δεν είναι αναντικατάστατο, αλλά και κανένα δεν είναι ανίκανο, μόνο επειδή βρέθηκε στο στόχαστρο της καθημερινής παραφιλολογίας του ανασχηματισμού. Η πολιτική ηγεσία υπάρχει για να διαλύει τις σκιές, όχι για να τις καλλιεργεί.
Η χώρα έχει μπροστά της δύσκολες αποφάσεις στην οικονομία, στην ενέργεια, στη δικαιοσύνη, στην εξωτερική πολιτική. Η αίσθηση παράτασης της εκκρεμότητας ακυρώνει την κυβερνητική εντολή και εγκλωβίζει την κρατική μηχανή σε αναμονή. Κανένα σχέδιο δεν προχωρά όταν αυτοί που υπογράφουν, νιώθουν ότι αύριο θα αλλάξει το χέρι που κρατά την πένα. Ο Πρόεδρος έχει το συνταγματικό δικαίωμα και την πολιτική ευθύνη να αποφασίσει. Το ζητούμενο σήμερα είναι η ταχύτητα και η καθαρότητα. Η αναβλητικότητα απλώς μετατρέπει την πολιτική σε reality show.