ΒΙΝΤΕΟ: Ταξιδεύουμε στην Τουρκάνα μέσα από τον φακό της Μαρίνας Σιακόλα

Πολύχρωμα τοτέμ ζωής σε ένα λευκό τοπίο. Φιγούρες που χρωματίζουν το απέραντο έδαφος με τα λιγοστά δέντρα. Είναι οι άνθρωποι της ερήμου Τουρκάνα στην Κένυα μέσα από τον φωτογραφικό φακό της Μαρίνας Σιακόλα.
«Η γη στα δικά μου τα μάτια είναι σχεδόν ανύπαρκτη, είναι τόσο σκληρή και άνυδρη που σχεδόν εξαφανίζεται, ειδικά αυτή την αίσθηση που προσπαθώ να αποδώσω, που νιώθω κι εγώ και οι συνεργάτες μου, οι υπόλοιποι εθελοντές που έρχονται μαζί μου. Και έτσι όταν προβάλλουν αυτές οι φιγούρες, ο λαός της Τουρκάνα, αυτή η φυλή, για μένα όντως είναι αυτές οι πινελιές, οι πολύχρωμες που συμβολίζουν την ίδια τη ζωή σε ένα νεκρό τοπίο.»
Αυτές τις πολύχρωμες πινελιές, τις αντιθέσεις ανάμεσα στη σκληρότητα της γης και τη ζωτικότητα των ανθρώπων παρουσιάζει μέσα από την έκθεση Sunscapes. Sunscapes, δηλαδή;
«Δηλαδή φως, δηλαδή γη, δηλαδή μια πραγματικότητα άλλη που σίγουρα εμείς δεν είμαστε συνηθισμένοι. Σημαίνει η ζωή μου, σημαίνει ένας κόσμος που λατρεύω και σέβομαι και είναι ένα project που κάνω εδώ και δεκαπέντε χρόνια που πρωτοπήγα στην έρημο Τουρκάνα στην Κένυα όπου με συνεπήρε αυτή η φυλή, η φανταστική, η πρωτόγονη, η αρχαία, όπου επιβιώνει μέσα από τους αιώνες στην πιο σκληρή γη, στο πιο άνυδρο τοπίο, χωρίς δέντρα, χωρίς τα βασικά.»
Οι Τουρκάνα απειλούνται και με έναν άλλο τρόπο σήμερα, απειλούνται με αλλοίωση της ταυτότητάς τους, απότοκο της ανακάλυψης πετρελαίου στην περιοχή αλλά και της κλιματική κρίσης.
«Μέσα από αυτό το project, το φωτογραφικό, μέσα από αυτά τα χρόνια, σαν εθελόντρια φυσικά εκεί είμαι το Σοφία για τα Παιδιά πάντα, προσπαθώ μέσα από το φακό μου και τις προσπάθειες μου να διατηρήσω όσο, ή τουλάχιστον να παλέψω για να διατηρηθεί αυτή η κληρονομιά αυτής της απίστευτης φυλής.»
Και ταξιδεύουμε χρόνια πίσω, όταν ο φακός της Μαρίνας Σιακόλα συνάντησε την 7χρονη τότε Σαμάλ.
«Η πιο έντονη εικόνα που έχω στο μυαλό μου παρόλο που όλες ήταν έντονες, ήταν αυτό το κοριτσάκι που συνάντησα για πρώτη φορά τη Σαμάλ που ήταν στο πρώτο μου ταξίδι, ξαφνικά βλέπω αυτό το κοριτσάκι να ξεπροβάλλει από τη μέση του πουθενά, ντυμένο με κουρέλια και δοχεία κρεμασμένα από πάνω του, όσα θα μπορούσε να βρει φαντάζομαι, για να περιμένει να μπει σε μια από αυτές τις τρύπες, να γεμίσει τα δοχεία νερό και να εξαφανιστεί πλέον μέσα στην έρημο. Έφυγα από την Τουρκάνα και μου έμεινε το κοριτσάκι αυτό στο μυαλό από που ήρθε, που πήγαινε μόνο μέσα στην έρημο.»
Η εικόνα αυτή φώλιασε στο μυαλό της και γέννησε ερωτηματικά που σύντομα θα απαντώνταν. Ήταν η μικρή Σαμάλ η οποία έμενε μαζί με την οικογένειά της 15 χιλιόμετρα μακριά…
«Περπάτησε 15 χιλιόμετρα μέσα στη ζέστη και σε αυτό το τοπίο για να μπει σε αυτή την τρύπα, να γεμίσει τα παγούρια της και να πάει πίσω να τα πάρει στην καλύβα της για να πιούν οι δικοί της και τα ζώα.»
Το Σοφία για τα Παιδιά εντόπισε τη Σαμάλ κι έκτοτε βαδίζει πλάι στην ίδια και την οικογένειά της.
«Γι’ αυτό και ένα δωμάτιο μέσα το ονομάζω Σαμάλ’s World που είναι ο κόσμος της Σαμάλ, που είναι μια ενότητα από μόνη της που είναι μαυρόασπρες φωτογραφίες, που είναι από τον κόσμο της Σαμάλ διότι από τότε την ακολουθούμε. Η Σαμάλ πήγε από τότε στο σχολείο την πήγαμε στο δημοτικό σχολείο, εκεί κάναμε πηγάδι ούτως έστω τα παιδιά να μπορούν να έχουν καθημερινά νερό και τώρα η Σαμάλ είχε τελειώσει και το γυμνάσιο και φέτος είμαστε πάρα πολύ περήφανοι όλοι στο Σοφία για τα παιδιά διότι την έχουν δεχτεί στο κολέγιο και θα σπουδάσει νοσοκόμα.»
Τα έσοδα θα διατεθούν για τη στήριξη του Σοφία για τα Παιδιά και του έργου που επιτελεί. Μια έκθεση σε επιμέλεια Νίκου Παττίχη.
«Ο Νίκος Παττίχης, όλοι ξέρουμε ότι είναι ο πιο σπουδαίος συλλέκτης που έχουμε τώρα στην Κύπρο και επίσης την επιμέλεια την έκανε με τόση αγάπη και κόπο και βάσανο.»
Μπορείτε να περιπλανηθείτε στον κόσμο της Τουρκάνα και των ανθρώπων της από τις 8 μέχρι τις 28 Νοεμβρίου στην Γκαλερί Όμικρον στη Λευκωσία.
«Ελπίζω να το νιώσουν όπως το νιώθω και εγώ και να πάρουν και μια αίσθηση του μεγαλείου αλλά και τις προκλήσεις που μπορεί να έχει αυτή η φυλή σε ένα άλλο κόσμο μακρινό, σχεδόν ξένο, σχεδόν εκτός της δικής μας γης.»