Βασίλης Μπισμπίκης: «Με νοιάζει μόνο η γνώμη της οικογένειάς μου και των φίλων μου, για τους άλλους χε@@ηκ@»

Ο Βασίλης Μπισμπίκης, ένας από τους πιο συζητημένους και πολυσχιδείς ηθοποιούς των τελευταίων ετών, μιλά εκτενώς για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την επιτυχία, την έκθεση και τον αρνητικό σχολιασμό που τον ακολουθούν.
Ο Βασίλης Μπισμπίκης με αφορμή την ταινία «Σπασμένη φλέβα», όπου κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ανοίγει την καρδιά του, στο Popaganda και την Αντιγόνη Πάντα – Χαρβά και αναφέρεται σε προσωπικά βιώματα, εσωτερικές συγκρούσεις αλλά και στον τρόπο που έχει μάθει πλέον να ισορροπεί ανάμεσα στη δημιουργικότητα και την αναστάτωση που προκαλεί η διαρκής προβολή.
Δεν αποφεύγει να μιλήσει ούτε για τα δύσκολα, όπως το πολύκροτο τροχαίο στη Φιλοθέη που τον έφερε στο προσκήνιο με αρνητικό τρόπο, ούτε για τα ακόμη βαθύτερα ζητήματα που τον καθορίζουν ως άνθρωπο και καλλιτέχνη.
Ο Βασίλης Μπισμπίκης αρχικά εξηγεί ότι τα τελευταία χρόνια ζει έντονα τον κύκλο «αποθέωση – κατάρρευση», έναν κύκλο που βλέπει πια με απόσταση και που θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμα και υλικό για νέο καλλιτεχνικό έργο: « Το να ζω συνέχεια σε μια κούνια ανάμεσα σε αποθέωση και αποκαθήλωση είναι μια εμπειρία που συμβαίνει αυτά τα τελευταία χρόνια και έχω να τη διαχειριστώ.
Υπάρχει τεράστια ηδονή στο κοινό όταν βλέπει κάποιον να καταρρέει. Το βλέπουμε στους ροκ σταρ, στους σταρ γενικά. Και κάποιες φορές υπάρχει ηδονή και για αυτόν που πέφτει», παραδέχεται αρχικά.
Στη συνέχεια περιγράφει ότι πλέον δεν τον επηρεάζει ο δημόσιος σχολιασμός, καθώς έχει χτίσει «άμυνες» απέναντι στη γνώμη του κόσμου, τονίζοντας την πραγματική προτεραιότητά του: «Δεν το περνάω. Το έχω περάσει παλιά, πριν ασχοληθώ με την τέχνη. Τώρα το παρατηρώ σαν φαινόμενο.
Μπορεί κάποια στιγμή να το κάνω και παράσταση. Δεν με επηρεάζει, είμαι πολύ θωρακισμένος σε σχέση με την αποδοχή του κόσμου. Με νοιάζει η αποδοχή των φίλων μου και της οικογένειάς μου. Για τους άλλους… χε@@ηκ@. Από μικρό παιδί ήμουν δακτυλοδεικτούμενος, ήταν σαν να με εκπαιδεύει η ζωή για όλο αυτό», τονίζει.
«Με νοιάζει να είμαι όσο περισσότερο γίνεται ο εαυτός μου. Να δημιουργήσω συνθήκες για να έχω ευτυχισμένες στιγμές. Δεν γίνεται να θέλεις και ελευθερία και αποδοχή μαζί, συγκρούονται.
Ή θα είσαι ελεύθερος και θα είσαι σε συγκρούσεις με ανθρώπους και συστήματα ή θα έχεις αποδοχή αλλά δεν θα είσαι ελεύθερος. Εγώ έχω επιλέξει την ελευθερία. Σκληρή, συγκρουσιακή… αλλά ελευθερία. Κάποια στιγμή θα βαρεθούν να ασχολούνται, δεν μπορούν να μου βάλουν ταμπέλα, ούτε κι εγώ στον εαυτό μου», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, αναφέρεται στην αξία της αλληλεγγύης, την οποία θεωρεί βασικό πυλώνα μιας υγιούς κοινωνίας, πέρα από πολιτικές ταυτότητες και κομματικές γραμμές: «Με νοιάζει η αλληλεγγύη. Η ουσιαστική αριστερά, όχι τα κόμματα. Να φροντίζει ο ένας τον άλλον.
Να είμαστε σύνολο, γροθιά. Έχουμε τόση κακία, φθόνο, εγωισμό και δεν έχουμε ορατό εχθρό, όπως έλεγε ο Μίσσιος.
Οφείλουμε να φτιάξουμε ομάδες, κολεκτίβες. Να οργανωθούμε μόνοι μας. Να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Να γίνουμε πιο άνθρωποι», πρόσθεσε ο ηθοποιός.
«Ανάβω δύο κεριά πάντα, ένα για όλο τον κόσμο και ένα για την οικογένειά μου. Αν είναι όλοι καλά, είμαι καλά. Και ευτυχισμένο με κάνει αυτό: όλοι να είναι καλά», καταλήγει.