Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος: Όχι σε λύση που να οδηγήσει σε εθνική ευθανασία

Για να είμαστε πειστικοί σε εχθρούς και φίλους, θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι δεν θα αποδεχθούμε λύση του Κυπριακού που να θέτει σε κίνδυνο τη διαβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο, αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος σε εγκύκλιό του για την εορτή των Χριστουγέννων.
Ακόμη αναφέρει πως μοντέλα όπως η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η συνομοσπονδία ή η λύση δύο κρατών οδηγούν σε «εθνική ευθανασία», ενώ η όποια λύση πρέπει να διασφαλίζει πλήρως τα δικαιώματα που απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας εκφράζει τη βαθιά ανησυχία του για την πορεία του εθνικού ζητήματος, τονίζοντας ότι 52 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, η πατρίδα παραμένει μοιρασμένη και η κατοχή παγιώνεται.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου απευθύνει κάλεσμα εθνικής και πνευματικής αφύπνισης, υπογραμμίζοντας ότι παρά το μήνυμα ειρήνης και ελπίδας της μεγάλης γιορτής, ο κυπριακός λαός δεν μπορεί να αποσπάσει τη σκέψη και την καρδιά του από την κατοχή και το άλυτο εθνικό δράμα.
Όπως επισημαίνει, όσο κι αν υπάρχει η επιθυμία να βιωθούν τα Χριστούγεννα απαλλαγμένα από θλίψη και βιοτικές μέριμνες, η πραγματικότητα της κατεχόμενης γης, των σιωπηλών εκκλησιών και της συνεχιζόμενης αδικίας δεν επιτρέπει τέτοια αποκοπή.
Πενήντα δύο χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, η Κύπρος εξακολουθεί να γιορτάζει τη Γέννηση του Χριστού σε συνθήκες διαίρεσης, βιώνοντας -όπως τονίζει- όχι μόνο την κατοχή, αλλά και την αναλγησία των ισχυρών της γης.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Αρχιεπίσκοπος καλεί τον λαό να αντλήσει θάρρος από το μήνυμα των Χριστουγέννων, όχι για εφησυχασμό, αλλά για αναθεώρηση της μέχρι σήμερα αδιέξοδης πορείας και σοβαρό προγραμματισμό του μέλλοντος.
Σημειώνει ότι τα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή το αγωνιστικό φρόνημα του κυπριακού λαού ήταν ακμαίο, ωστόσο, σημειώνει ότι με την πάροδο του χρόνου σημειώθηκε σταδιακή κάμψη τόσο της διάθεσης για αγώνα, όσο και της προσδοκίας για απελευθέρωση και επιστροφή στις κατεχόμενες πατρογονικές εστίες.
Κάνει λόγο για «άνετη προσωρινότητα», στην οποία εγκλωβίστηκε η κοινωνία, σε συνδυασμό με την παρελκυστική πολιτική της Τουρκίας και τη μεθοδευμένη επιδίωξή της για πλήρη κατάκτηση και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου.
«Αυτοί οι παράγοντες», τονίζει, «οδήγησαν την κοινωνία στο χείλος του γκρεμού και σε φαινόμενα αποσύνθεσης».
Εξάλλου σε σχέση με την εσωτερική κατάσταση, ο Αρχιεπίσκοπος λόγο για κυριαρχία της εγκληματικότητας και της διαφθοράς, με φόνους, απάτες, κλοπές και βία να κατακλύζουν την καθημερινότητα, σαν ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός να έχει χάσει κάθε επιρροή στη ζωή του τόπου, όπως αναφέρει.
Παράλληλα, στηλιτεύει το καθημερινό πέρασμα πολιτών στα κατεχόμενα, όχι για προσκύνημα στα ιερά και όσια, όπως σημειώνει, αλλά για διασκέδαση και οικονομική ενίσχυση του κατοχικού καθεστώτος, χαρακτηρίζοντάς το ένδειξη «έλλειψης εθνικής αυτοσυνειδησίας και διάθεσης υποταγής».
Εξάλλου, κάνει αναφορά σε "έκπτωση στον πολιτικό βίο", επισημαίνοντας ότι η στήριξη προσώπων, χωρίς προσόντα για δημόσια αξιώματα από ευρεία στρώματα της κοινωνίας, «συνιστά επιστροφή σε πολιτικό πρωτογονισμό».
« Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που η Τουρκία ανενόχλητη εδραιώνει την κατοχή και προωθεί τους στόχους της, ενώ η κυπριακή κοινωνία, βυθισμένη στη διαφθορά και τη ραστώνη, αδυνατεί να δώσει αγώνα εθνικής επιβίωσης», σημειώνει.
Αναφερόμενος στις πρόσφατες εξελίξεις στα κατεχόμενα, ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος προειδοποιεί για τις αυταπάτες που καλλιεργούνται γύρω από δήθεν ευνοϊκές αλλαγές, λόγω «εκλογών», σημειώνοντας ότι κανένας κατοχικός ηγέτης δεν μπορεί να ακολουθήσει διαφορετική πορεία από αυτήν που υπαγορεύει η Τουρκία, ούτε να αλλάξει τις στρατηγικές παραμέτρους της λύσης.
Αντίθετα, τονίζει, τέτοιες εντυπώσεις διαλλακτικότητας οδηγούν σε νέες πιέσεις για περαιτέρω υποχωρήσεις από την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος καλεί σε ανασύνταξη δυνάμεων, ώστε ο Ελληνισμός να συνεχίσει να διαβιώνει στην Κύπρο, όπου κατοικεί αδιάλειπτα εδώ και 35 αιώνες, όπως αναφέρει.
Επισημαίνει ότι το διεθνές περιβάλλον είναι πλέον λιγότερο προβλέψιμο από ποτέ πως παρότι οι συμμαχίες είναι χρήσιμες, ο κυπριακός ελληνισμός οφείλει να στηρίζεται πρωτίστως στις δικές του δυνάμεις.
Καταληκτικά ο Αρχιεπίσκοπος υπενθυμίζει ότι η ιστορία κρίνει αυστηρά και χωρίς ελαφρυντικά, καλώντας σε επίγνωση του καθήκοντος, ενώ απευθύνει ιδιαίτερο χαιρετισμό στους πρόσφυγες, τους εγκλωβισμένους και τις οικογένειες των αγνοουμένων, εκφράζοντας την ευχή το 2026 να αποτελέσει έτος εντατικοποίησης των προσπαθειών για την απελευθέρωση της Κύπρου.