Από το Κίεβο στο Καράκας και ο Έρχιουρμαν στα ίδια

Η μεγάλη προσπάθεια για εξεύρεση λύσης στο Ουκρανικό συνεχίζεται με κινήσεις μπρος πίσω. Ο πρωταγωνιστής αυτής της προσπάθειας ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, σφίγγει σταδιακά τα λουριά προς διάφορες κατευθύνσεις. Ένας τερματισμός του πολέμου και μια ρύθμιση του Ουκρανικού κατά τον τρόπο που στοχεύει θα εξασφαλίσει αρκετά πλεονεκτήματα για τις ΗΠΑ σε διάφορα μέτωπα και ας μην είναι αυτή η παράμετρος του Ουκρανικού στην πρώτη γραμμή των αναλύσεων. Κερδισμένη θα είναι και η Ρωσία εκτός και αν έχουμε συνέχιση του πολέμου, πράγμα το οποίο θα οδηγήσει σε άγνωστα και επικίνδυνα μονοπάτια. Κατά την κρίση μου, όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, μόνο η Ε.Ε. δεν θα είναι κερδισμένη, είτε εξευρεθεί ρύθμιση , είτε ΟΧΙ. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μου σήμερα.
Και ενώ όλος ο κόσμος επικεντρώνεται στις εξελίξεις στην Ουκρανία, ένα δεύτερο μέτωπο κυοφορείται στην αμερικανική ήπειρο. Το μέτωπο της Βενεζουέλας. Εδώ και ένα μήνα οι ΗΠΑ έχουν συγκεντρώσει ένα μεγάλο ναυτικό, αεροπορικό και χερσαίο εκστρατευτικό σώμα στα ανοικτά της χώρας και απειλούν να επέμβουν. Στόχος λέει να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Νικόλας Μαδούρο, γιατί ισχυρίζονται ότι προστατεύει τους ναρκεμπόρους…. Όσοι διαδίδουν ότι οι ΗΠΑ έχουν στο στόχαστρο τα τεράστια ορυκτά αποθέματα της Βενεζουέλας, κυρίως αργό πετρέλαιο, απλώς διαδίδουν….. ψευδείς ειδήσεις. Απλά νοιάζονται για το καλό της χώρας και του λαού της. Φυσικά μια στρατιωτική επίθεση κατά της χώρας αυτής θα τραυματίσει ακόμη περισσότερο την εικόνα του ειρηνοποιού Τραμπ.
Ο πρώτος μικρός τραυματισμός επήλθε όταν βομβάρδισε το Ιράν. Επιπρόσθετα μια στρατιωτική επέμβαση ή επιχείρηση ή εισβολή, να δούμε ποια λέξη θα επιλεγεί, στην Βενεζουέλα, θα επηρεάσει ολόκληρη την Κεντρική και Νότια Αμερική. Δύο περιοχές του κόσμου που αποτελούν για τις ΗΠΑ την «αυλή» τους και στην οποία περιοχή δεν είναι καθόλου δημοφιλείς. Πώς να είναι άλλωστε με την προϊστορία των απροσμέτρητων επεμβάσεων και εισβολών στην Κεντρική και Νότιο Αμερική. Πώς να γίνουν πιστευτοί όταν ετοιμάζονται να κτυπήσουν το Καράκας στο όνομα του πολέμου κατά των ναρκέμπορων ενώ κλείνουν τα μάτια τι συμβαίνει στη πολύ μεγαλύτερη χώρα της Ηπείρου το Μεξικό. Εκεί όπου ξεσηκώθηκε ο κόσμος κατά της Προέδρου για τις σχέσεις της με τους βαρόνους των ναρκωτικών, εκεί όπου είναι σήμερα η έδρα των μεγαλύτερων καρτέλ ναρκωτικών στον κόσμο. Είναι οι μεξικανοί που διαδέχθηκαν τους κολομβιανούς στην πρώτη θέση του εμπορίου ναρκωτικών.
Οι ΗΠΑ όταν θέτουν ένα πολιτικό και οικονομικό στόχο, και όχι μόνο οι ΗΠΑ, για να πετύχουν χρησιμοποιούν κάθε μέσο. Δέστε για παράδειγμα το σκάνδαλο που ξέσπασε «ξαφνικά» στην αυλή του Ζελένσκι. Ήδη από την προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ το επιτελείο Τραμπ, μιλούσε για σκάνδαλα στην Ουκρανία, για χαμένα δισεκατομμύρια των ΗΠΑ, για εργαστήρια βιολογικών όπλων, εμπόριο ανθρώπων και ανθρώπινων οργάνων και άλλα πολλά και ενέπλεκε μάλιστα τους Δημοκρατικούς και την ηγεσία τους. Κέρδισε την εξουσία και σιγά – σιγά τα ξέχασε. Και αίφνης τώρα που αποφάσισε να κάνει δυναμική κίνηση επίλυσης του Ουκρανικού ο Πλανητάρχης, άρχισαν οι συλλήψεις στο Κίεβο τις οποίες όλοι παρακολουθούμε.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν σε δύο περιοχές του κόσμου πολύ μακριά η μια από την άλλη, Αμερική και Ευρώπη, στη γειτονιά μας η Τουρκία συνεχίζει να ψάλλει τον ίδιο αμανέ. Τον αμανέ του επεκτατισμού και των διεκδικήσεων προς κάθε κατεύθυνση, αλλά ιδιαιτέρως έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας. Εχει μάλιστα τα τελευταία εικοσιτετράωρα πάθει έξαρση επιθετικότητας, από αφορμή τη μεγάλη πολιτική και διπλωματική επιτυχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, να υπογράψει συμφωνία ΑΟΖ με τον γειτονικό Λίβανο. Και μάλιστα με την συγκατάθεση και των Λιβάνιων υπουργών της Χεζμπολλάχ. Και ως να μην έφταναν αυτές οι εξάρσεις της Άγκυρας, οι οποίες κάθε άλλο παρά προάγουν το κλίμα αλλά και την ουσία των προσπαθειών για επανέναρξη των συνομιλιών για το κυπριακό, έχουμε και τις διαφοροποιημένες εβδομάδα με εβδομάδα τοποθετήσεις Έρχιουρμαν. Εξανέστησαν οι οπαδοί του Έρχιουρμαν στις ελεύθερες περιοχές γιατί υπήρξαν στην ε/κ πλευρά, κριτικές και επικριτικές τοποθετήσεις έναντι θέσεων του κ. Έρχιουρμαν. Έφτασαν μάλιστα να βρίζουν όσους τον έκριναν. Άλλοι έφτασαν στο σημείο όχι μόνο να παραβλέπουν το γεγονός ότι έθετε όρους και προϋποθέσεις προς επανέναρξη των συνομιλιών, αλλά και να τον δικαιολογούν. Και να τον υποστηρίζουν. Φανταστείτε πως τα ίδια πρόσωπα θα αντιδρούσαν αν έθετε όρους και προϋποθέσεις για επανέναρξη των συνομιλιών, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα ζητούσαν την παραίτηση του!
Εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα ο κ. Έρχιουρμαν έχει θέσει νέους όρους και προϋποθέσεις. Και μάλιστα αυτοί οι πρόσθετοι όροι, οι πρόσθετες προϋποθέσεις, όπως π.χ. περι ίσης κυριαρχίας, τέθηκαν ελάχιστα 24ωρα πριν την άφιξη της κας Ολγκίν στην Κύπρο. Εβδομάδα με την εβδομάδα ο κ. Έρχιουρμαν προσπαθεί να ριγάρει το γήπεδο στα δικά του μέτρα. Στις δικές του γραμμές που όλο και περισσότερο, προσομοιάζουν με τις πάγιες θέσεις κάποιων άλλων. Πως αλλιώς να αντιληφθεί οποιοσδήποτε την επιμονή του στις τουρκικές εγγυήσεις; Πως αλλιώς να ερμηνευθεί η στάση του, ότι δηλαδή προβαίνει σε αυτές τις νέες καθόλου βοηθητικές δηλώσεις, την ίδια ώρα που ο Τούρκος ΥΠΕΞ κ. Φιντάν παραπονείται ότι όπου πάει του κάνουν παράπονα για τη Κύπρο.
Θα σταθώ ιδιαίτερα σε μια αναφορά του κ. Έρχιουρμαν όπως δημοσιεύτηκε στον ε/κ ημερήσιο τύπο (εφ. Πολίτης 4/12/2025) και μάλιστα εντός εισαγωγικών: «Ο τουρκοκυπριακός λαός έχει τόση κυριαρχία σε αυτό το νησί όσο και ο ελληνοκυπριακός λαός. Ο τουρκοκυπριακός λαός, δεν θα επιτρέψει να παραβιασθούν ή να αγνοηθούν τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Είμαστε ένας λαός του οποίου η βούληση πρέπει να αναγνωριστεί». Οι πάντες γνωρίζουν ότι προϋπόθεση για να υπάρχει ΕΝΑ Κράτος, είτε Ενιαίο, είτε Ομόσπονδο, είναι η ύπαρξη ΕΝΟΣ Λαού. Αν και εφόσον σε μια επικράτεια θεωρηθεί, αναγνωρισθεί ότι υπάρχουν ΔΥΟ Λαοί και όχι ΕΝΑΣ, τότε μιλάμε δύο Κράτη. Πουθενά από τη Ζυρίχη, έως τις αποφάσεις του ΟΗΕ και της Ε.Ε. και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, δεν υπάρχει, δεν γίνεται αποδεκτή η συνθήκη, ότι στην Κύπρο υπάρχουν ΔΥΟ Λαοί. Το αντίθετο! Γίνεται λόγος και αναγνωρίζεται η ύπαρξη ΕΝΟΣ Λαού και ναι, δύο Κοινοτήτων. Οφείλει ο κ. Έρχιουρμαν να ξεκαθαρίσει τι υπονοεί με αυτή του τη δήλωση. Γιατί η δήλωση ως έχει δημοσιευτεί σε άλλα παραπέμπει, καθόλου ευχάριστα και καθόλου δεν αποτελεί ελπιδοφόρα προσέγγιση. Να τον υπενθυμίσουμε ότι ο πολύ πρόσφατα τιμηθείς, από το ΑΚΕΛ και πολύ ορθά, ιστορικός ηγέτης του Κόμματος του, Ογζκιέρ Οζγκιούρ είχε υιοθετήσει το σύνθημα ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ!! Σύνθημα το οποίο καθιέρωσε το Κόμμα του κ. Έρχιουρμαν το ΡΤΚ.
Μέσα από τις δηλώσεις του ο τ/κ ηγέτης φαίνεται να ενοχλείται από την εμπλοκή και άλλων παραγόντων στο κυπριακό πέραν των δύο κοινοτήτων και των εγγυητριών δυνάμεων. Ενοχλείται γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία λειτουργεί ως αυτόνομο, ανεξάρτητο και κυρίαρχο Κράτος αναγνωρισμένο από τους πάντες πλην της κατοχικής Τουρκίας και θέλει να ζητείται η άδεια του για σειρά δράσεις της Κυπριακής κυβέρνησης.
Το ερώτημα είναι ένα και απλό. Τι θέλει ο κ. Έρχιουρμαν; Τι είδους λύση επιδιώκει; Θα πρέπει να είναι καθαρές οι τοποθετήσεις του. Γιατί δεν μπορεί από τη μια να μιλούμε για λύση εντός πλαισίου ΟΗΕ, στη βάση των αποφάσεων του και εντός Ε.Ε. και από την άλλη να γίνεται λόγος για δύο λαούς με ίση κυριαρχία. Και τα δύο δεν γίνονται και οφείλει να διαλέξει. Όπως δεν μπορεί να ζητά σειρά θέσεων του να γίνουν αποδεκτές εκ των προτέρων, ώστε να προσέλθει στην πολυμερή.