Από τον ηλιακό στο «καλό σαλόνι»: Η εξέλιξη του «άβατου σημείου» του σπιτιού

Το άρθρο εξετάζει την εξέλιξη του «ηλιακού» – ενός παραδοσιακού, ημιυπαίθριου χώρου στα κυπριακά και ελληνικά σπίτια – και τη μετατροπή του από κέντρο της οικογενειακής και κοινωνικής ζωής σε ένα ξεχασμένο κομμάτι του σπιτιού, με την έλευση του «καλού σαλονιού». Ο «ηλιακός» ήταν ένας χώρος που ένωνε το εσωτερικό με το εξωτερικό, προσαρμοσμένος στον μεσογειακό τρόπο ζωής. Με την αστικοποίηση, τα σπίτια έγιναν πιο ιδιωτικά και ο «ηλιακός» έχασε τη λειτουργία του. Το «καλό σαλόνι» ανέλαβε τον ρόλο της βιτρίνας, ενός επίσημου χώρου για ειδικές περιστάσεις. Παρόλα αυτά, και οι δύο χώροι είχαν κοινό σκοπό: να αποτελέσουν σημείο συνάντησης και επικοινωνίας. Σήμερα, η αρχιτεκτονική επιστρέφει στις ρίζες της, επαναφέροντας στοιχεία του «ηλιακού» με τη μορφή ανοιχτών χώρων και βιοκλιματικών λύσεων.