Από Π. Παπαπολυβίου η τελευταία διάλεξη έκθεσης «70 χρόνια ΕΟΚΑ 1955-1959»

Από τον Π. Παπαπολυβίου η τελευταία διάλεξη στο πλαίσιο έκθεσης «70 χρόνια ΕΟΚΑ 1955-1959» – «70 χρόνια ΕΟΚΑ 1955-1959»
Ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου και μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Κέντρου Έρευνας και Τεκμηρίωσης του Ιδρύματος Απελευθερωτικού Αγώνα 1955-1959, Πέτρος Παπαπολυβίου, παρουσίασε την τρίτη και τελευταία θεματική διάλεξη στο πλαίσιο της έκθεσης του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (ΓΤΠ) «70 χρόνια ΕΟΚΑ 1955-1959», η οποία φιλοξενείται στο Παλαιό Δημοτικό Μέγαρο Λευκωσίας, στον προμαχώνα D’Avilla.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΓΤΠ, στην ομιλία του με θέμα «Οι μαθητές στον Αγώνα της ΕΟΚΑ», ο κ. Παπαπολυβίου, είπε, μεταξύ άλλων ότι «η ΕΟΚΑ είναι μια απόδειξη ότι η αποικιακή πολιτική για τον αφελληνισμό των νέων γενιών των Κυπρίων απέτυχε παταγωδώς και οικτρά.»
Ο κ. Παπαπολυβίου ανέλυσε περιστατικά, στα οποία φάνηκε η μαχητικότητα των μαθητών, ακόμα και πριν από την έκρηξη του Αγώνα, όπως, μεταξύ άλλων, τα επεισόδια στις ημέρες της Στέψης της νέας Βασίλισσας Ελισάβετ, τον Ιούνιο του 1953, ή το περιστατικό, όπου ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ανέβηκε στον ιστό και κατέβασε τη βρετανική σημαία μέσα σε αποθέωση του μαθητόκοσμου στην Πάφο.
Ο κ. Παπαπολυβίου ανέλυσε πως αργότερα οι διαδηλώσεις των μαθητών επεκτάθηκαν τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο, μέσω της μορφής συγκρούσεων με τις «δυνάμεις ασφαλείας», αλλά και μέσω της «μάχης της σημαίας», την ανύψωση δηλαδή της ελληνικής σημαίας στα σχολεία, παρά την απαγόρευσή της από τους Βρετανούς.
«Είχαμε παντού πολύ μαχητικές διαδηλώσεις που λειτουργούσαν και ως μια έκφραση χειραφέτησης και ενηλικίωσης, αλλά και αποτίναξης του φόβου στα γκλομπς και στα δακρυγόνα των κατακτητών και των επικουρικών. Στην Πάφο έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις τον Ιανουάριο του 1955, με αφορμή τη δίκη των συλληφθέντων με το καΐκι Άγιος Γεώργιος, στη Χλώρακα. Στη Λεμεσό η κορύφωση ήταν η λεγόμενη μάχη του Λανιτείου, στις 14 Δεκεμβρίου 1955, μια σύγκρουση επικών διαστάσεων των μαθητών με τους Βρετανούς που επαναλήφθηκε έναν μήνα αργότερα στη Λευκωσία, στη μάχη της Σεβερείου Βιβλιοθήκης στις 27 Ιανουαρίου 1956, με τις γιγάντιες φωτογραφίες που μας υποδέχονται και σε αυτήν την Έκθεση που βρισκόμαστε», ανέφερε.
Παραπέμποντας τους παρευρισκόμενους στη φωτογραφία που απεικονίζει το πέρασμα της πομπής από τη Μόρφου της σωρού του Χαράλαμπου Μούσκου, τον Δεκέμβριο του 1955, η οποία εκτίθεται στον χώρο της έκθεσης, ο κ. Παπαπολυβίου είπε ότι «είναι μια συλλογική τελετουργία που διασώζει και αναπαράγει ο φωτογραφικός φακός και δείχνει την πρόσληψη και την ένθερμη υιοθέτηση από τον κυπριακό πληθυσμό, και δη τον μαθητικό, τόσο των ηρώων όσο και των συμβόλων του Αγώνα της ΕΟΚΑ.»
Κλείνοντας την διάλεξή του, ο κ. Παπαπολυβίου ανέφερε πως ο Αγώνας της ΕΟΚΑ παραμένει μια από τις πιο φωτεινές περιόδους της μακραίωνης ιστορίας της Κύπρου, αναφέροντας πως εκδηλώσεις όπως η σημερινή «είναι η ελάχιστη οφειλή μας και έκφραση της ευγνωμοσύνης μας».
Ερωτηθείς σχετικά με τη διατήρηση της μνήμης της ΕΟΚΑ σήμερα, είτε στα σχολεία είτε και στο σπίτι, αλλά και σε παρατήρηση εκπαιδευτικού σχετικά με το πώς έχει αλλάξει η εμπειρία των μαθητών σήμερα και η σχέση τους με τις ρίζες τους, ο κ. Παπαπολυβίου είπε ότι «η έκθεση είναι ένα παράδειγμα πόσοι θησαυροί υπάρχουν ψηφιοποιημένοι που εμείς δεν τους είχαμε».
Εξάλλου, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ένας εκ των παρευρισκόμενων, ο οποίος κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ φοιτούσε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, μοιράστηκε τις εμπειρίες του σχετικά με την εμπλοκή των μαθητών της πρώτης και δευτέρας τάξης του Παγκυπρίου Γυμνασίου στον αγώνα της ΕΟΚΑ.
Η έκθεση «70 χρόνια ΕΟΚΑ 1955-1959» θα παραμείνει ανοικτή έως τις 12 Δεκεμβρίου 2025, από τις 16:00 μέχρι τις 19:00.