«Απάτη» τα περί πρωτοφανούς αύξησης του Κατώτατου Μισθού

Το ακούσαμε κι αυτό: «ο Εθνικός Κατώτατος Μισθός δεν αποτελεί εργαλείο κοινωνικής πολιτικής, αλλά τον ελάχιστο μισθό αμοιβής για οποιοδήποτε πρόσωπο άνω των 15 ετών, ανεξαρτήτως προσόντων, εμπειρίας και ικανοτήτων», λέει η εργοδοτική πλευρά και συγκεκριμένα η ΟΕΒ, αγνοώντας πως οι εργαζόμενοι είναι μέρος της κοινωνίας και έχουν όπως και ίδιοι ανάγκες, καθημερινά οικονομικά έξοδα, ενοίκιο ή δόσεις και οικογενειακές υποχρεώσεις.
Βεβαία το κάθε τι ο καθένας το παρουσιάζει από την μεριά που τον βολεύει. Και στην προκειμένη ακόμη και ένα μόλις ευρώ να αυξανόταν ο Κατώτατος Μισθός πάλι τα ίδια θα ακούγαμε από την εργοδοτική πλευρά, μιας και η κινδυνολογία είναι χούι των εργοδοτών όταν βλέπουν το κέδρος τους να μειώνεται έστω και ελάχιστα.
Η πραγματικότητα είναι πως οι αναφορές των εργοδοτικών οργανώσεων κάθε φορά που ο Κατώτατος Μισθός αναπροσαρμόζεται προς τα πάνω έχουν καταντήσει να είναι πιο προβλέψιμες και από τις ατάκες της επιτυχημένης σειράς «Κωνσταντίνου και Ελένης» της οποίας το κάθε επεισόδιο έχουμε δει 500 φορές το κάθε ένα σε επανάληψη, και γνωρίζουμε τι θα πουν οι ηθοποιοί πριν καν το πουν. Έτσι και οι εργοδοτικές οργανώσεις προκειμένου να ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση και στο εκάστοτε Υπουργό, μπας και αποτρέψουν την ουσιαστική βελτίωση του Κατώτατου Μισθού σε επόμενη αναπροσαρμογή- αρχίζουν και μας μιλάνε για μακροοικονομικές επιπτώσεις και για κίνδυνους που εγκυμονούν για τις επιχειρήσεις. Λες και μια επιχείρηση που πάει καλά θα κλείσει διότι το φτηνό εργατικό προσωπικό που έχει, θα καταφέρει να πάρει ακόμη ένα ψώνισμα σπίτι του κάθε μήνα. Καλά το ακούσετε τόσο επί της ουσίας αυξήθηκε ο Κατώτατος Μισθός. Και όταν μιλάμε για ψώνισμα, δεν αναφερόμαστε στο μηνιαίο ψώνισμα ενός νοικοκυριού, αλλά ένα εβδομαδιαίο ψώνισμα για τα απαραίτητα και μόνο.
Συγκεκριμένα, με διάταγμα του νέου Υπουργού Εργασίας, Μαρίνου Μουσιούττα, ο Εθνικός Κατώτατος Μισθός αυξάνεται από τα €900 στα €979, κατά την πρόσληψη, και από τα €1000 ευρώ ανεβαίνει στα €1088, μετά από έξι μήνες εργοδότησης. Και μαντέψτε: Για ακόμη μια φορά το διάταγμα ανακοινώνεται χωρίς να καθορίζει ωριαία απόδοση στον Κατώτατο Μισθό.
Δηλαδή δε καθαρίζει σε πόσες ώρες εργασίας αντιστοιχεί αυτός ο Εθνικός Κατώτατος Μισθός. Με λίγα λόγια αυτή τη στιγμή υπάρχουν εργαζόμενοι που λαμβάνουν αυτό το μισθό και δουλεύουν 38 ή 40 ώρες την εβδομάδα και την ίδια στιγμή υπάρχουν εργαζόμενοι που λαμβάνουν το ίδιο μισθό και δουλεύουν 48 ώρες την εβδομάδα. Αν αυτό δεν είναι παραλογισμός και ανισότητα τότε τι είναι; Δυστυχώς ούτε ο νέος Υπουργός τόλμησε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να πάρει την πολιτική απόφαση που να ξεκαθαρίζει επιτέλους ποιο είναι το ύψους του Εθνικού Κατώτατου Μισθού ανάλογα με τις ώρες εργάζεται ένας εργαζόμενος. Όπως μπορείς να αντιληφθεί ο καθένας, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε Κατώτατους Μισθούς πολλών ταχυτήτων και τη μοναδική ευθηνή γι’ αυτό το αποτέλεσμα να έχει η ίδια η κυβέρνηση.
Αλλά ακόμη κι αν εξετάσουμε τον Κατώτατο Μισθό ως έχει αναπροσαρμοστεί, χωρίς το ζήτημα της ωριαίας απόδοσης, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως το ύψος του κατώτατου μισθού που ανακοινώθηκε αποτελεί μεγάλο πισωγύρισμα. Και γιατί αυτό; Διότι όπως έχει ήδη ανακοινωθεί μετά την κατάληξη της συμφωνία για ΑΤΑ, από την 1 Ιανουαρίου του 2026 θα ενσωματωθεί στον Κατώτατο Μισθό το τιμαριθμικό επίδομα των 2 προηγούμενων χρόνων, το οποίο επί της ουσίας θα αύξανε από μόνο του τον Κατώτατο Μισθό κατά 21 περίπου ευρώ. Συνεπώς η αύξηση του Κατώτατου Μισθού δεν είναι 88 ευρώ αλλά 67 ευρώ, και οι αναφορές περί πρωτοφανούς αύξησης του πόρο απέχουν από την πραγματικότητα. Αντιθέτως αν λάβουμε υπόψη τις κατευθυντήριες γραμμές της Οδηγίας της Ε.Ε. για τον κατώτατο μισθό οι οποίες ορίζουν το κατώτατο μισθό στο 60% σε σχέση με τον ενδιάμεσο μισθό, μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε πως η αύξηση των 67 ευρώ που αποφασίστηκε μετά από 6 μήνες υπηρεσίες απέχει κατά πολύ από αυτό που εισηγείται η ΕΕ.
Ως εκ τούτου, αντί η Κυβέρνηση να έρθει και να πάρει μια υπεύθυνη πολιτική απόφαση που να βελτιώνει και να καθορίζει την ωριαία απόδοση του μισθού των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας, ήρθε και εργαλειοποίησε την επέκταση της ΑΤΑ στον Κατώτατο Μισθό, προσπαθώντας να μας περάσει το αφήγημα της πρωτοφανούς αύξησης του Εθνικού Κατώτατου Μισθού, μέσω των αντιδράσεων των εργοδοτών. Είναι για να διερωτάται κανείς, έχει πάτο τελικά αυτό το βαρέλι ή σκάβοντας θα πηγαίνουμε όλο και πιο βαθιά…;