ΑΚΕΛ: Κανείς δεν ζει με 1.088 ευρώ – Ψίχουλα για τους χαμηλόμισθους, φοροελαφρύνσεις για τους μεγάλους

Κατώτερη των προσδοκιών και των πραγματικών αναγκών των χαμηλόμισθων εργαζομένων χαρακτηρίζεται η απόφαση της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη για τον κατώτατο μισθό, σύμφωνα με το ΑΚΕΛ.
Όπως επισημαίνεται, ο ακάθαρτος μισθός πρόσληψης στα 979 ευρώ και ο μισθός των 1.088 ευρώ μετά από έξι μήνες εργασίας δεν επιτρέπουν σε κανέναν εργαζόμενο να ζήσει αξιοπρεπώς στην Κύπρο του 2026, ούτε καν να καλύψει βασικές ανάγκες όπως η στέγαση, το ηλεκτρικό ρεύμα, η διατροφή και τα καύσιμα.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η κυβέρνηση όρισε τον κατώτατο μισθό σε επίπεδα χαμηλότερα από το 60% του διάμεσου μισθού, ποσοστό που περιλαμβάνεται ακόμη και στις συστάσεις της σχετικής ευρωπαϊκής Οδηγίας. Μάλιστα, γίνεται λόγος για ποσοστιαία υποχώρηση, η οποία είναι ακόμη μεγαλύτερη αν αφαιρεθεί το ποσοστό της ΑΤΑ που ενσωματώθηκε πρόσφατα στον κατώτατο μισθό.
Παράλληλα, η κυβέρνηση αθέτησε τη δέσμευσή της για καθορισμό της ωριαίας απόδοσης του κατώτατου μισθού, αφήνοντας –όπως αναφέρεται– ανοικτά παράθυρα για εργοδότες που υποχρεώνουν εργαζόμενους να εργάζονται περισσότερες ώρες χωρίς αντίστοιχη αμοιβή.
Καταγγέλλει επίσης έλλειψη ουσιαστικής διαβούλευσης, σημειώνοντας ότι τα αρμόδια σώματα που θα έπρεπε να συζητήσουν το ζήτημα είτε δεν αξιοποιήθηκαν πραγματικά είτε δεν συνήλθαν καθόλου.
Στην ανακοίνωση γίνεται σύγκριση με τις πρόσφατες αποφάσεις της κυβέρνησης και των συγκυβερνώντων κομμάτων, ΔΗΣΥ και ΕΛΑΜ, για την παραχώρηση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ σε φοροελαφρύνσεις προς μεγαλοεπιχειρηματίες. Την ίδια ώρα, όπως υποστηρίζεται, οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι λαμβάνουν «ψίχουλα», χωρίς να έχουν οποιοδήποτε όφελος από το νέο φορολογικό πλαίσιο που ψηφίστηκε πρόσφατα.
Σημειώνεται ότι πρόκειται για την ομάδα εργαζομένων που, λόγω του αυξημένου κόστους ζωής, δαπανά το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός της για την κάλυψη βασικών αναγκών.
Το ΑΚΕΛ, μαζί με το εργατικό κίνημα, διαμηνύει ότι θα επιμείνει στο αυτονόητο: η οικονομική ανάπτυξη που καταγράφει η χώρα πρέπει να μεταφραστεί σε πραγματική βελτίωση των εισοδημάτων και του βιοτικού επιπέδου του κόσμου της εργασίας, δηλαδή των ανθρώπων που κινούν την οικονομία του τόπου.