Ένας Χρόνος Μετά: Ο Δρόμος ΠάφουΠόλης Χρυσοχούς Παραμένει Στάσιμος με βήματα οπίσω

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την αιφνίδια διακοπή της σύμβασης του έργου Πάφου–Πόλης Χρυσοχούς από την κυπριακή κυβέρνηση εις βάρος της κοινοπραξίας ΑΚΤΩΡ–ΙΝΤΡΑΚΑΤ. Ένα έργο υψίστης σημασίας για την επαρχία, που υποσχόταν αναβάθμιση των υποδομών, ενίσχυση της οικονομίας και βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων, βρίσκεται σήμερα σε πλήρη ακινησία – παρά τις τότε διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι το έργο θα προχωρούσε «χωρίς καθυστέρηση».
Αντί προόδου, έχουμε αδιέξοδο. Η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής παραμένει εκκρεμής, δημιουργώντας αβεβαιότητα και καθυστέρηση, ενώ την ίδια στιγμή εκκρεμεί αγωγή εναντίον του κράτους, με κίνδυνο επιβολής αποζημιώσεων εκατομμυρίων εις βάρος των φορολογουμένων πολιτών. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση δεν έχει ακόμα καταφέρει να εισπράξει την εγγυητική επιστολή, ένα ακόμη στοιχείο που καταδεικνύει την αδυναμία αποτελεσματικής διαχείρισης του ζητήματος.
Σήμερα, αντί να βλέπουμε τα έργα να ολοκληρώνονται και τον δρόμο να πλησιάζει στη τελική του φάση, βρισκόμαστε ένα βήμα πίσω. Η κοινωνία της Πάφου και της Πόλης Χρυσοχούς διαμαρτύρεται, η αναμονή συνεχίζεται, και οι πολίτες δικαίως αναρωτιούνται: γιατί η Κύπρος πρέπει να πληρώνει τόσο ακριβά πολιτικές αποφάσεις που δεν συνοδεύονται από τεχνοκρατική σοβαρότητα και προγραμματισμό;
Η κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ–ΙΝΤΡΑΚΑΤ είχε δηλώσει την ετοιμότητά της να ολοκληρώσει το έργο, και είχε δεσμευθεί ως προς το χρονοδιάγραμμα με προυπόθεση να συζητήθουν οι λύσεις που είχε προτείνει στο αρμόδιο Υπουργείο και το Τμήμα Δημοσίων Έργων για τα πρακτικά τεχνικά ζητήματα που προυπήρχαν. Εάν το έργο είχε προχωρήσει κανονικά, σήμερα θα μιλούσαμε για ένα έργο που πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του, προς όφελος των πολιτών και της οικονομίας. Αντί αυτού, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια παρατεταμένη στασιμότητα και ένα αμφίβολο μέλλον
Η Κύπρος αξίζει έργα που ολοκληρώνονται, όχι έργα που χάνονται σε υποσχέσεις και πολιτικούς χειρισμούς.
Η κοινωνία περιμένει λύσεις — όχι άλλες εξαγγελίες.