Έμφαση στην επικοινωνία παρά στον Πολιτισμό

Του
Κυριάκου Λοΐζου
Η Κύπρος βάζει τον Πολιτισμό στο προσκήνιο, είπε τη Δευτέρα η Υφυπουργός Πολιτισμού, Βασιλική Κασσιανίδου… και πραγματικά κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι ακριβώς εννοεί, καθώς η πολιτιστική δημιουργία στον τόπο, αλλά και οι άνθρωποι του Πολιτισμού βρίσκονται στο σημείο μηδέν.
Πέρα από τις εξαγγελίες της υφυπουργού, οι οποίες δεν έχουν και μεγάλη σημασία για τον αληθινό πολιτισμό, θα έπρεπε να γίνει πιο σαφής σχετικά με τα προβλήματα που ταλανίζουν το χώρο εδώ και δεκαετίες, τα οποία οξύνθηκαν με την πανδημία του κορονοϊού και μετά. Καθεστώς του καλλιτέχνη και Σχέδιο Θυμέλη αποτελούν τα σημαντικότερα και πιο καυτά ζητήματα στον Πολιτισμό, καθώς όχι μόνο δεν λύθηκαν τα χρόνια προβλήματα, αλλά πολλά θέατρα –και όχι μόνο– βρίσκονται μια ανάσα από το λουκέτο.
Πολλά ρεπορτάζ και συνεντεύξεις από ανθρώπους του Πολιτισμού γενικότερα, περιγράφουν ανάγλυφα την κατάσταση και την πραγματικότητα. Ενοίκια θεάτρων και μισθοί ηθοποιών, ασφάλιση, συμβάσεις, παραγωγές και άλλα πολλά, είναι καθημερινά ζητήματα που δεν φαίνεται να βρίσκουν λύση ή στην καλύτερη περίπτωση ανταπόκριση από την Πολιτεία και ειδικότερα από το Υφυπουργείο Πολιτισμού.
Μπορεί τα όσα λέει η κα Κασσιανίδου να ηχούν ωραία στα αυτιά ανθρώπων που δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα, ωστόσο οι άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά για την τέχνη –σε όλες της τις εκφάνσεις– ξέρουν από πρώτο χέρι πως όλα αυτά δεν αρκούν. Κι ο λόγος είναι διότι έχουμε μια κυβέρνηση που έχει «ποτίσει» στο DNA της ο κόσμος της επικοινωνίας, χωρίς μάλιστα να το κάνει σωστά. Αν είναι να αντιγράψεις κάτι, ας το κάνεις καλά διότι και η αντιγραφή χρειάζεται μια κάποια τέχνη.
Εδώ και πολλά χρόνια, όλοι εκείνοι που όχι απλώς ασχολούνται με τον Πολιτισμό, αλλά ζουν από αυτόν, βρίσκονται σε ένα συνεχές άγχος, σε μια ακατάπαυστη ανησυχία για την επόμενη μέρα. Κι όταν λέμε επόμενη μέρα δεν εννοούμε το άμεσο ή μακρινό μέλλον, αλλά το επόμενο πρωί. Δεν ξέρουν αν θα έχουν δουλειά, δεν ξέρουν αν θα καταφέρουν να πληρώσουν το ενοίκιο στα θέατρα, δεν έχουν ιδέα αν θα έχουν φαγητό να βάλουν στο τραπέζι τους. Αν αυτά ακούγονται υπερβολικά, αρκεί να θυμηθούμε την περίοδο του κορονοϊού όπου έδιναν φαγητό σε ηθοποιούς στα κρυφά επειδή οι άνθρωποι ντρέπονταν.
Το πρόβλημα ολοένα και μεγαλώνει και κανείς δεν ξέρει πού θα πάει αυτή η βαλίτσα. Θα όφειλε η Υφυπουργός Πολιτισμού να δώσει πειστικές απαντήσεις, αλλά πρωτίστως λύσεις στα σοβαρότατα προβλήματα που απασχολούν τους ανθρώπους που βγάζουν το ψωμί τους από τον Πολιτισμό.